Ik ben benieuwd, hoe of waarom zijn jullie Vlaams-nationalist geworden? Vanaf jonge leeftijd of pas na volwassenheid?

Met de moedermelk joh, zo gaat dat.
Dat wordt nog eens versterkt door uw vriendenkring en door uw eigen gezond verstand. Ik zeg zeker niet dat ik alles klakkeloos aanneem wat men mij vertelt, discussie voeren is bij ons een gewone zaak.

Ik heb twee 'bronnen': de Frontbeweging en het Daensisme. Ik zie de Vlaamse beweging dan ook als een sociale ontvoogdingsbeweging die geweldloos ijvert voor de emanicipatie van de Vlaamse gemeenschap. Dit proces van ontvoogding en emancipatie speelt zich niet enkel af in een Belgische context, maar meer dan ooit in een Europese en mondiale context. Het staatkundige sluitstuk van ons emancipatiestreven moet daarom gericht zijn op lidmaatschap van de Europese Unie en van de Verenigde Naties.

Geworden: min of meer genetisch, maar niet bewust zo opgevoed. Mijn grootouders speelden lokaal een rol in de Vlaamse Beweging.

Wat?: interesse in geschiedenis en langs die weg bewust geworden van mijn overtuiging.

Via lezen van boeken en ook meegekregen via mijn grootvader.

Dat is op vrij jonge leeftijd gegroeid. Hoe ouder ik werd hoe meer ik mijzelf Vlaming voelde.

Hoe meer ik de Walen verbaal zag uithalen naar de Vlamingen op TV, hoe meer ik hoorde over de manier waarop de Walen de Vlamingen hebben behandeld door de geschiedenis van België heen, hoe meer ik zag dat de Walen ons volk en onze taal niet willen respecteren, hoe meer... ik mij Vlaming voelde. Op mijn 16de heb ik België voorgoed opgegeven, voor mij is het duidelijk: uit België kan niets positiefs meer groeien.

Puur gezond verstand.

Zo merk je dat bepaalde zaken hier niet kloppen of kunnen kloppen in de Belgische context. Tel daarbij een nationaal aanvoelen en je komt al snel in het flamingante kamp...

communisme eigenlijk :)

kort uitgelegd: vooreerst was er het geloof in de socialistische eenheidsstaat (jawel :oops: )

vervolgens het meer communalistisch/anarchistisch geïnspireerde basisdemocratisch confederalisme.

Daar bij toegevoegd het ideaal van Esperanto: alle volkeren gelijkwaardig maar toch zichzelf. Internationalistisch nationalisme of zoiets.

En een Elio DiRupo als kers op de taart. :wink: