Den Duisteren Duikboot |
4 september 2012 23:37 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Hugh Mannity
(Bericht 6312567)
Ik had zo'n vaag, defensief antwoord wel verwacht. Ik denk niet dat er evenveel steunbetuigingen de andere richting zijn uitgegaan.
|
Ik zal wat offensiever zijn dan...
Ik vind al die steunbetuigingen aan de ouders en de nabestaanden van vermoorde, vermiste en verhongerde kinders een vorm van goedkope kitsch. Het is geen kunst met die mensen mee te leven. Niets is makkelijker. Het is zelfs zo'n evidentie dat je je afvraagt waarom men zich toch zo op de borst klopt: alsof het om een dapper statement gaat, alsof er werkelijk tegen een stroom moeten worden ingeroeid van hardvochtige nonnen, rechters en politici. Gaat dit eigenlijk nog wel over het leed van de ouders? Of gaat dit om het eigen blazoen? "Ik, meneer, ik ben goed, kijk mijn hart hoe het van goud is, want ik sta aan de kant van de slachtoffers!" Ik word daar misselijk van. Het meeleven met slachtoffers is een ritueel van zelfverheerlijking geworden.
Een steunbetuiging aan de Arme Klaren daarentegen is verre van een evidentie. Het getuigt van een inzicht dat verder reikt dan primaire reflexen of goedkoop sentiment. Het zijn er slechts zevenhonderd, maar ze zijn voor onze beschaving misschien duizend keer belangrijker dan de miljoenen steunbetuigingen aan de ouders.
|