1. Egypte
2. Syrië
3. Libanon

Zarqawi was een Jordaniër.

Origins of Israel Palestinian Conflict
_{Geüpload door CaspianReport op 28 sep 2011}

The Israeli Arab conflict is the result of interactions of superpowers in the early 20th century. British and French strategic interests in the Middle East were related to the Mediterranean trading route, which went from the Suez channel to Indian markets. But the presence of the Ottoman navy based in the Levant was a direct threat to British interests. So the British and the French decided to divide the Middle East into smaller entities and countries to make it impossible for the Ottoman Empire to control them all. A century later, the legacy of European colonization of the Arab world is reflected by its many ongoing conflicts.

Het Sykes-Picotverdrag was een geheime overeenkomst tussen het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk in mei 1916, tijdens de Eerste Wereldoorlog. Het was opgesteld door de Franse onderhandelaar Georges Picot en de Brit Mark Sykes. De Italianen en de Russen gingen ermee akkoord. Volgens dit verdrag zouden de Fransen de kuststrook van Noord-Syrië en Libanon krijgen, met de grote steden Beiroet, Aleppo en Damascus, en de Britten het gebied aan de kop van de Perzische Golf, met als grootste stad Basra. Het binnenland, de eindeloze woestijn, zou worden verdeeld in ‘invloedssferen’, waar een van de beide landen een monopolie op exploitatie van natuurlijke rijkdommen en advisering van lokale potentaten zou hebben. Het zuiden van Syrië tussen de Middellandse Zee en de rivier de Jordaan, dat voor Europeanen met hun bijbelse opvoeding als ‘Palestina’ een speciale betekenis had, zou onder internationaal bestuur komen. Ze besluiten ook dat als het Ottomaanse rijk als verliezer uit de bus komt, de onafhankelijkheid van de Arabische staten door Frankrijk en Engeland niet erkend zal worden. Een derde macht is in het gebied niet toegestaan. In november 1917 had de Britse minister van buitenlandse zaken Arthur Balfour ook nog een brief gestuurd aan Lord Rothschild, een Joodse bankier die een voorstander was van het Zionisme. Dit wordt ook wel de Balfour-verklaring genoemd. In die brief beloofde hij de steun van de Engelse regering bij "de oprichting in Palestina van een eigen natie voor het joodse volk." Al deze onderhandelingen waren uiteraard een voorbeeld van het verkopen van de huid van een beer die nog niet geschoten was. De beer – het Ottomaanse rijk en zijn leger – was op het moment dat de afspraken werden gemaakt nog springlevend.

De Balfour-verklaring betrof een brief, geschreven op 2 november 1917 door de Britse minister van Buitenlandse Zaken Arthur James Balfour aan Lord Rothschild, een leider van de Joodse gemeenschap in Groot-Brittannië. De brief was bestemd voor de Zionistische Federatie en kwam tot stand na intensieve lobby door Chaim Weizmann.