Oorspronkelijk geplaatst door Foundation
In ons programma hebben wij het niet specifiek over taaldiscriminatie t.a.v. Nederlandstaligen.
Waarom niet? U weet maar al te goed dat deze discriminatie ettelijke malen frequenter is dan omgekeerd. Zijn de petits de's niet akkoord?
Wij zijn tegen ELKE taaldiscriminatie (ik verzeker u, in de andere richting gebeuren ze ook). Daar valt bijzonder weinig van te merken.
U mag mij het mensenrecht aanduiden dat de Vlamingen wordt onthouden in die enkele Brusselse ziekenhuizen.
Recht op bijstand in nood. Degelijke bijstand. Een beetje menselijkheid zeker als de klant (de zieke) aan 't creperen van de zeer is, of als de zieke een jong kind is dat op het moment dat het geconfronteerd wordt met franstalige taalonbeschofterikken onbegeleid is en zijn klachten niet kenbaar kan maken in de taal van Molière. Het Vlaams onderwijs onderwijst nog geen medische terminologie aan 5-jarigen. Binnenkort wordt dat een noodzakelijkheid als je in het Brusselse woont en bij ongeval of ziekte riskeert afgevoerd wordt naar een eentalig franstalig ziekenhuis.
In de Verklaring voor de Rechten van de Mens staat slechts een artikel waarin het woord "taal voorkomt":
Artikel 2 Een ieder heeft aanspraak op alle rechten en vrijheden, in deze Verklaring opgesomd, zonder enig onderscheid van welke aard ook, zoals ras, kleur, geslacht, taal, godsdienst, politieke of andere overtuiging, nationale of maatschappelijke afkomst, eigendom, geboorte of andere status. Verder zal geen onderscheid worden gemaakt naar de politieke, juridische of internationale status van het land of gebied, waartoe iemand behoort, onverschillig of het een onafhankelijk, trust-, of niet-zelfbesturend gebied betreft, dan wel of er een andere beperking van de soevereiniteit bestaat.
Het probleem van de ziekenhuizen werd vroeger reeds aangehaald in een tekst, die ook op de BUB website staat. De tekst behandelt de praktische haalbaarheid en gevolgen van een Vlaamse Republiek. Een uittreksel:
De eentaligheid in sommige Brusselse ziekenhuizen is uiteraard vreselijk. Het personeel van een nooddienst, dat niet in staat is om mensen in nood in hun eigen taal te helpen! Wat zal een Republiek Vlaanderen daaraan verbeteren?
Verplichte aanwerving van Nederlandstalig personeel, verplichte taalles voor franstaligen + examens + loonverlies/ontslag bij weerspanningheid en nalatigheid. Eenvoudig toch?
Het personeel moet fatsoenlijk tweetalig zijn (bij eentaligheid langs de andere kant draai je het probleem gewoon om, en oog om oog kan toch niet te bedoeling zijn zeker?), en gezien fatsoenlijk tweetaligen veelal uit Vlaanderen komen, zal er meer Vlaams personeel gevraagd zijn.
Het personeel 'moet'. Blablabla. Feit is dat het zo NIET is en dat er daadkrachtige maatregelen moeten genomen worden en penalisaties opgelegd worden wil je iets veranderen. Op enig intiatief terzake door taalluie franstaligen moet je niet rekenen.
Maar daar wringt het schoentje: Vlaams verplegend personeel is een uiterst schaars goed. En we kunnen voor Vlaanderen niet aftappen vanuit de Nederlandse arbeidsmarkt en doorschuiven, want daar is de situatie nog schrijnender (getuige de vele Vlaamse dokters die voor de zekerheid van een goed draaiende praktijk naar Nederland uitwijken).
Bulshitt. De Brusselse ziekenhuizen zijn dermate gepolitiseerd dat Vlaams personeel er doodeenvoudig geweerd wordt.
Andere mogelijkheid is echter: het onderwijs in Wallonië zo aanpassen dat er ook een grote pot Waals tweetalig talent ontstaat. Maar dat is nu net wat een Republiek Vlaanderen niet zal kunnen doen: zich mengen met het onderwijsbeleid van het onafhankelijke Koninkrijk Wallonië. Het tegendeel zal eerder gebeuren: een Wallonië dat meer op zichzelf staat, zal nog minder de noodzaak van tweetaligheid in het onderwijs inzien.
Laat ze maar doen die Walen. Ze zullen uiteraard ook niet langer kunnen aankloppen voor geld in de Vlaamse Republiek.
Wallonië, 3de wereldland. :mrgreen:
Brussel is nu officieel tweetalig, hoewel daar officieus nog werk aan is (het probleem hoort in dezelfde categorie als het vorige thuis). Het is een eigen gewest, en voor gemeenschapszaken wordt het bestuurd door een comissie met daarin afgevaardigden van de Vlaamse en Waalse gemeenschap. Welke plaats krijgt Brussel: een enclave van het Koninkrijk Wallonië in Vlaanderen (want het is overwegend Franstalig) of een deel van de Republiek Vlaanderen, waar dan een plaatselijke Franstalige meerderheid zal zijn? Dat laatste kan alleen maar voor problemen zorgen. Want in de Republiek Vlaanderen wonen vrij veel Franstaligen, en zal er een effectieve minderheid van zijn op nationaal vlak, die echter niet te onderschatten zal zijn. De problematiek met Franstaligen in de Republiek Vlaanderen, die opgelost zou moeten zijn (want daarvoor is de Republiek Vlaanderen opgericht), zal de proporties aannemen van het vreemdelingenprobleem. En waarschijnlijk ook grote gelijkenissen.
In een generatie of 2 kan Brussel even snel vervlaamst worden als het verfranst werd. Let erop, als Brusselaars de mogelijkheid krijgen hun statuut te kiezen zullen er massa's smeken om een identiteitskaart van de Vlaams Republiek. Het spreekt vanzelf dat dat statuut pas verleend zal worden na zeer belangrijke inspanningen op taalvlak.
Maar er is een andere denkpiste: meer eenheid in België, meer bevoegdheden op federaal niveau. Als er federale controles zijn, federale normen voor het onderwijs, ongeacht de plaats van de school (dus bvb de tweede landstaal aanleren verplicht voor iedere schoolgaande Belg, en niet langer zo in maar een deel van het land), en de scholen hun geld krijgen van een federaal orgaan, dan zouden zowel de taalproblematiek als de financieringsproblematiek opgelost zijn. De invulling van de overige uren uit het lesroosters, kan zonder problemen op regionaal niveau beslist worden. En zo ontstaat ineens een Waalse arbeidsmarkt waar ook iedereen minstens tweetalig is, zoals hier.
Dromerij, omdat de geschiedenis leert dat franstaligen ALTIJD in gebreke blijven als het op taalhoffelijkheid aankomt. De federale overheid mag nog zoveel geld pompen in het Brussels en Waals onderwijs, als ze geen goesting hebben zullen ze het niet leren. De geschiedenis leert dat ze geen goesting hebben. Bovendien, een Waal denkt immers eerst als Waal en daarna als Belg. Idem dito voor de Vlamingen. Dat is nu eenmaal eigen aan een volksidentiteit. Met mooie regeltjes ga je daar niets aan veranderen.
De concrete actie die wij daartegen ondernemen is deelnemen aan de verkiezingen. Als wij verkozen raken kunnen we hier iets aan veranderen.
|
