Politics.be - Ahmadinejad wil een volksheld worden tegen ayatollahs

Citaat:

'De burgers van Iran blijven voorlopig thuis'

OPINIE De recente protesten in Teheran worden beschouwd als een wedergeboorte van de Groene opstand, of zelfs het begin van een Iraanse lente. 'Premature analyses en overhaaste blijdschap', stelt de Iraanse publicist Damon Golriz. 'De protesten zijn niet georganiseerd door de bevolking zelf, maar door de rivaliserende fracties binnen de islamitische staat. De burgers blijven voorlopig thuis.'

Ahmadinejad wil een volksheld worden tegen ayatollahs. Zowel in woorden als in zijn kritieken bewijst hij dit
Is dit het begin van een Iraanse lente? Zal opnieuw geschiedenis geschreven worden? De recente betogingen en stakingen in de bazaar van Teheran zijn, drie jaar nadat miljoenen Iraniërs de straat opgingen om te protesteren tegen de uitslag van de presidentsverkiezingen, opnieuw een interessante gebeurtenis. Velen beschouwen dit als wedergeboorte van de Groene opstand in 2009.

De bekendste oppositiefiguur, kroonprins Reza Pahlavi, riep donderdag dan ook de bevolking op om 'eensgezind met de vakbonden' de stakingen voort te zetten. Israël bij monde van Lieberman voorspelde 'een Iraanse Lente' en zijn Amerikaanse ambtgenote Clinton verzekerde dezelfde dag dat, als de ayatollahs capituleren, de economische sancties waar het land op dit moment door geteisterd wordt, 'spoedig' opgeheven zullen worden. Premature analyses en overhaaste blijdschap. Simpelweg omdat de recente protesten niet georganiseerd zijn door de bevolking zelf, maar door de rivaliserende fracties binnen de islamitische staat. De burgers, die blijven voorlopig gewoon weer thuis.

Machtsstrijd
'De vijand is furieus omdat onze natie niet bezwijkt.' Dit citaat van Khamenei, dat vrijdag in chocoladeletters in Kayhan, het ultraconservatieve- en propagandistische dagblad van Iran verscheen, is veelzeggend. Niet alleen refereert het aan de ongekende internationale druk, de opgelegde economische sancties, maar het legt vooral de interne politieke machtsstrijd bloot die in Teheran in volle gang is.

Dinsdag 2 oktober 2012. Binnen een paar uur was de waarde van de Iraanse munt tot ruim veertig procent gedaald. Ahmadinejad wees diezelfde middag in een persconferentie de speculatieve geldwisselaars aan als oorzaak voor de hoge inflatie. Stakingen waren het gevolg. Twee dagen lang legden de markthandelaren (bazaaris) hun werk neer in het belangrijkste financiële instituut van Iran. Het riep de herinnering op aan vierendertig jaar geleden, toen de stakingen in de bazaar de bepalende factor werden voor het succes van de Islamitische Revolutie. Stakingen, die de ayatollahs hadden geholpen in hun strijd tegen de Sjah.

Een staking van de bazaaris draagt dus de potentie om als een flux het vliegwiel van een politieke omwenteling te draaien; en een revolte als gevolg. Dat moet precies de gedachte zijn geweest van de organisatoren ervan. Per sms dwongen ze de bazaaris mee te doen. Zo niet, dan zouden al hun bezittingen worden vernield.

Bendes
Wie aanzet gaf voor de smsjes onthulde vandaag Mohsen Rezaei, een voormalig bevelhebber van de Revolutionaire Garde. De 'geheime databank van het Ministerie van Economische Zaken' zou erachter zitten, zo maakte hij op zijn website Baztab bekend. Daarop suggereerden de rivaliserende berichtgevers van de regering van Ahmadinejad eensgezind dat de betogers dus geen 'geldwisselaars en merkanten' waren, maar 'bendes en betaald gepeupel'.

Het is evident; de ayatollahs met voorop Khamenei als Opperste Leider beschuldigen luid en duidelijk Ahmadinejad voor het stoken van onrust. Waar de machtsstrijd tot voor kort nog verbaal en binnenskamers werd gevoerd, lijken de machtsblokken nu de wandelgangen verruild te hebben voor de straten van de hoofdstad. Een spoor van bedreigingen en vernielingen achterlatend! Het motief: de steeds naderende presidentiële verkiezingen in Iran (juni 2013).

Nog nooit is een president zo opstandig, zelfverzekerd, rivaliserend en vastbesloten tegen de machtige ayatollahs geweest als het fenomeen Dr. Mahmoud Ahmadinejad. Een fenomeen dat polariseert en verenigd tegelijkertijd. De ontwikkelingen laten zien dat de peetvader en de crisismanager van de Islamitische Revolutie, ayatollah Rafsanjani, en de hoogste ayatollah Khamenei, zich verenigen tegen president Ahmadinejad. Hun duivelse dilemma is echter: Ahmadinejad stoppen door hem voor de beëindiging van zijn termijn politiek ritueel te slachten? Of Ahmadinejad te stoppen door zijn regering met (on)terechte beschuldigingen tergend te decimeren?

Vijanden
De Iraanse president is op zijn beurt furieus en strijdlustig. Zijn naasten Mashai (adviseur), Rahimi (vice-president), Javanfekr (media-adviseur) zijn achtereenvolgend structureel beledigd, beschuldigd en gevangen genomen. De president van Iran uit publiekelijk forse kritiek jegens de bemoeienis van de Revolutionaire Garde, de vijandigheid van de parlementsvoorzitter, partijdigheid van de rechterlijke macht, de censuur en propaganda van de staatsmedia en de tegenwerking van de geestelijken. En nu, sinds deze week, heeft hij ook de bazaaris erbij als vijand.

Er blijven weinig interne vrienden over, maar hij weet zijn kaarten goed te spelen. Zijn jaarlijkse toespraak voor de Verenigde Naties was dan ook verbazingwekkend gematigd jegens Israël - een doorn in het oog van Khamenei. Daarnaast nodigde Ahmadinejad in een week tijd de Verenigde Staten tot vijf keer toe uit om de relaties te normaliseren en 'een dialoog aan te gaan' met Iran - wetende dat dit issue het grootste taboe is van Khamenei.

Volksheld
Ahmadinejad wil een volksheld worden tegen ayatollahs. Zowel in woorden als in zijn kritieken bewijst hij dit. Goed voorbeeld is zijn spraakmakende conferentie die de aanleiding werd voor de demonstraties afgelopen week. Ahmadinejad: 'Nu mijn regering door iedereen wordt tegengewerkt en wordt aangevallen, zijn wij bereid ons voor de Iraanse natie op te offeren.'

Met een vlucht naar voren zoekt hij de marges op om internationale legitimiteit voor zijn regering te winnen. En met zijn ferme kritiek tegen de interne eigen rivalen flirt hij met het sterke gevoel van aversie van de bevolking jegens het islamitische regime. Een natie dorstig naar vrijheid. Zijn uitzonderlijke moed en begeerte tot politieke overleving kan de Iraanse bevolking goed van pas komen.

Damon Golriz is geboren in Iran en woont sinds 1995 als politieke vluchteling in Nederland. Golriz is een politieke commentator en publicist.

http://www.volkskrant.nl/vk/nl/3184/...ig-thuis.dhtml