Alle zieligen
 

Alle zieligen (Johan Gerard Adriaan T'Hooft)


Een oude zon schijnt in de vergeelde berken
Waar zwart geklede mensen lopen in het gras
Tussen de taxushaag en wat gebarsten zerken
Treurig zoekend naar iets dat hen eigen was.
Dat het dood is, en dat zij het niet merken...

Gevouwen handen en gevallen bladeren. Zand.
Modder op de bruine foto’s in het marmer.
God, die beitelt met een vaste hand
En aan ons allen: slechts even zijn we warmer
Dan de kou die ons omringt, dan ons verstand

Dat zegevieren moet, maar dat alleen verzint.
’s Anderendaags, de witte bloemen bruingevroren
In de ontstane stilte komt de dood, het oude kind
Hoofdschuddend wandelen langs zijn gemaaide koren

Wie ik mis hangt bij mij op aan een nageltje door mijn hart

Heel mooi. Ontroert me wel....

Wie ik mis wordt elke dag door mij gemist en herdacht. Niet alleen 1 dag/jaar, omdat dit zo opgedrongen wordt door "de traditie".
Ik weiger dan ook om mee te doen aan het circus van Chrysanten kopen, omdat ik mijn geliefde overledenen ALLE dagen gedenk. Zonder bloemen, zonder vertoon. Gewoon vanuit mijn hart.
Ik heb wel respect voor de mensen die het belangrijk vinden om een bloemetje te kopen en een bezoekje aan het kerkhof te brengen. Iedereen verwerkt tenslotte zijn/haar verlies van een geliefde op een verschillende manier.