Hoe sta jij tegenover geschiedenis
 

Op school heb ik het vak geschiedenis altijd fascinerend gevonden en ik was er dan ook een kei in. Ik ben wel altijd van mening geweest dat het niveau nooit erg hoog lag. Alle onderwerpen vanaf het schrift tot en met de koude oorlog werden altijd oppervlakkig overlopen, men geeft de grote richtlijnen maar details worden meestal genegeerd. Ik had wel het geluk dat ik een leraar had die op de testen altijd 5 extra bonusvragen stelde die je mocht negeren als je dat wenste. Hij maakte die dan altijd extra pittig met kleine aantekeningen uit de lessen. Ik heb die meestal goed ingevuld. Ik had daarom maar weinig testen waar ik niet het maximum op had.

Het Romeinse rijk, de Middeleeuwen, de Renaissance, de ontdekking van de nieuwe wereld, de Franse en Amerikaanse revolutie, de Napoleontische tijdperk, het ontstaan van het Duitse keizerrijk. Ik kan het lijstje nog langer maken.

Het ontdekken van een gebeurtenis of opmerkelijke personen in de geschiedenis die ik nog niet kende vindt ik nog het meest leuk. Vooral als het over iets gaat wat me compleet verbaast.

Enkele voorbeelden:

-De unie tussen zweden en noorwegen






http://en.wikipedia.org/wiki/Union_b...den_and_Norway

-Albert Kesselring een officier van de Luftwaffe die zich onderscheidde als een geduchte leider van grondtroepen, werd na de oorlog veroordeeld voor oorlogsmisdaden





http://en.wikipedia.org/wiki/Albert_Kesselring

Hoe staan jullie in het algemeen tegenover geschiedenis?

Als ik over de middeleeuwen of de oudheid lees fascineert het me dat álle personages, zonder uitzonderingen, dood zijn.

Alexander leeft

Hoofdzakelijk een lijst van afschuwelijke gruwel

De term geschiedenis is te breed en te algemeen om daar zomaar een mening over te kunnen hebben.

Ik vind het wel leuk om een bepaald onderwerp te kiezen en daar dan zoveel mogelijk details van te leren.

Een opeenvolging van gruwel en stupiditeit

Ik ben absoluut radicaal tegen geschiedenis. Het is pure discriminatie en een hemeltergend onrecht dat oude mensen er meer van hebben dan jonge.

Waar is de inspraak trouwens op de voorbij geschiedenis? Wie bepaalt dat dat zomaar gebeurd is zonder dat wij daar iets over te zeggen hebben? Dat wordt ons in de schoot geworpen, en we moeten er maar mee omgaan, zonder dat we daar iets aan te veranderen hebben. Wat voor een eenzijdig verkeer is me dat?

Neen aan de geschiedenis!

Ik heb de prijs geschiedenis gekregen bij mijn humaniora afstuderen. :)

Vernietiging, Roof en plundering en doodslag voor de kunstschatten van een ander, tot op het punt dat hele Culturen en hun geschiedenissen verdwenen zijn, te samen met hun volkeren :cheer:

Minder geschiedenis :cheer:

Wij hadden zoiets niet. :evil:

Geschiedenis was een te gemakkelijk vak, van het type nooit-een-boek-openen-en-altijd-tienen-halen.

Geschiedenis is goed om te bestuderen en alzo tot de logische conclusie te komen dat goed en kwaad relatieve begrippen zijn. Wie eens goed handelde kan naderhand zich ontwikkelen tot een smeerlap en andersom. Dat is een les waarvan ik denk dat er velen nog niet goed doordrongen zijn...kijk maar naar de 'links' tegen 'rechts' houding van velen waarbij een van de twee kanten goed geacht wordt en de andere kant slecht, ongeacht omstandigheden, tijdperk, context...

Ook iemand met interesse voor geschiedenis kan falen deze relativiteitsles te leren merk ik.

:rofl:
in uw school wellicht
bij ons was het het enige vak waar we echt stil zaten en schriften vol moesten schrijven...

Bwa, het hangt af van leerling tot leerling. Voor een klein groepje waaronder mij was het te makkelijk, voor anderen was het een buisvak. Ik begreep het echt niet.

Albert Kesselring was geen luchtmachtjongen. Hij kwam toevallig terecht bij de luchtmacht omdat hij werd overgeplaatst, lichtjes ten late gevolge van de Vrede van Versaille. Hij leerde pas op latere leeftijd vliegen - maar deed dat dan ook met passie. Twee- tot driemaal per week zat hij zelf achter de knuppel om de frontlinies te overzien. In hart en nieren bleef hij echter een grondjongen. Hij heeft zich nooit uitgesproken over misdaden begaan door zijn ondergeschikten omdat hij de schuldvraag absoluut wou vermijden. Hij zag zichzelf als een loutere beroepsmilitair - dat was hij ook - en kreeg daarvoor het respect en de steun van belangrijke tegenhangers zoals Clark en Alexander.

Dat van die tienen hangt waarschijnlijk ook van het schoolniveau af (een écht goede school met uitdagingen laat bij mijn weten geen tienen toe voor een vak als geschiedenis), maar volgens mij wordt de gemakkelijkheid van geschiedenis voor een groot deel bepaald door de interesse van de leerling.

Net zoals, laat ons zeggen, vele vakken.

Wie onvoldoende historische bagage heeft staat met een serieuze handicap tegenover de actualiteit. Die mensen missen enorm veel.

Het klasgemiddelde was zes, als ik me niet vergis. :-P

Dat is eigenlijk het ergste aan het huidige schoolsysteem, je gaat in feite zo traag als de traagste leerling.