Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Vlanin
(Bericht 6411264)
ik heb 2 broer en samen hebben wij 4 kinderen
dus 3 koppels of 6 personen maakten 4 kinderen
= voorplanting -2 punt
|
Je moet de aangetrouwden niet bijrekenen, die reken je bij hun eigen familie.
Dus 3 kinderen maakt 4 kleinkinderen, da's niet slecht. Ten opzichte van vroegere tijden is dit iets anders natuurlijk. Maar wees gerust: de wereldbevolking stijgt nog altijd met grote stappen.
Ik heb in de vroegere familie aanverwanten waar het heel negatief is uitgevallen.
De ouders zijn een oom en tante van een betovergrootouder van mij. In hun tijd zeer respectabele mensen die wel 9 kinderen hadden. Die allemaal volwassen werden.
Hoeveel kleinkinderen hadden ze, van de negen? 0 of nul!
-2 dochters kloosterlinge (waarvan 1 abdis was van een karmelietessenklooster)
-2 dochters ongehuwd gebleven
-2 dochters gehuwd maar kinderloos gebleven
-1 zoon Priester
-1 zoon gehuwd
-1 zoon ongehuwd, maar die was gebrekkig.
Met andere woorden: 3 van de 9 huwden, mooie degelijke huwelijken waarvan men het destijds zeer jammer vond dat zij niet procreeerden. 1 Van die 2 dochters had wel een aanzet gegeven, maar dit duurde maar enkele maanden: het was een buitenbaarmoederlijke dracht en moeder en vrucht stierven, ze was maar 23 jaar oud. De andere gehuwde dochter is nooit zwanger geworden, en de schoondochter ook niet.
3 kinderen hadden hun leven -in die tijd gold dat toch zo- op zeer eerbiedwaardige manier uitgestippeld: in dienst van de Kerk.
2 dochters waren eerzame ongehuwde juffrouwen.
En 1 zoon was gebrekkig, de loser dus.
Uitgenomen de dochter die stierf aan 23-jarige leeftijd en de gebrekkige zoon die iets over de 60 werd, werden de anderen allemaal ouder dan 80 jaar. De zonen en 2 dochters stierven tussen 80 en 90, de 3 andere dochters stierven tussen 90 en onder de 100.
Ze hadden veel poen geërfd van de ouders, zelf veel geld verdient en dan nog geërfd van elkaar. Toen de laatste stierf (een ongehuwde dochter) heeft haar nalatenschap die heel groot was, voor veel ophef gezorgd in de verwante familieën en anderen die er eigenlijk niets mee te maken hadden.
Er werd destijds ook een fonds opgericht -naast vele gelden voor goede doelen- door de laatste overlevenden: een fonds om hun gigantische familiegrafkapel te onderhouden en er voor te zorgen dat er steeds bloemen staan, ook nog moet elk jaar een Heilige mis ter ere van hun Zielenrust gecelebreerd worden.
Dus: niemand hoeft te treuren dat de genen van zijn familie niet zo goed of niet doorgaan. Zal in de meeste gevallen geen ramp zijn. Dat de genen van dit koppel hierboven destijds niet zijn doorgegaan werd wel als zeer jammer beschouwd, en ik vind dit ook jammer, maar ja het gebeurde gewoon.