Rangzen |
13 november 2012 12:33 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door E. Migrant
(Bericht 6414195)
Uit De Morgen:
http://www.demorgen.be/dm/nl/990/Bui...-popster.dhtml
Voor we Jinping als een Chinese kopie van Obama beginnen te beschouwen, moeten we er meteen bij vertellen dat hij gemengde gevoelens heeft over de westerse wereld. In 2009 zei hij in Mexico dat het Westen geen recht heeft om kritiek te uiten op China. "Een aantal buitenlanders met dikke buiken die niets beter te doen hebben, wijzen ons met de vinger", zei hij. "Ten eerste exporteert China geen revolutie. Ten tweede exporteert China geen hongersnood en armoede. Ten derde vallen we jullie niet lastig. Wat moeten we dan nog zeggen?"
Maar als de Chinezen geen revolutie, hongersnood en armoede exporteren en het westen niet lastig vallen, over wie die dat dan wel doen heeft Xi Jinping het dan?
mmm... Iemand een idee?
|
En gij gelooft die mensen ?
1) China exporteert wel revolutie : toen het in 1949 Tibet binnenviel, was het "zogezegd" om de Tibetaanse bevolking te komen bevrijden. De Tibetanen die daar helemaal niet om gevraagd hadden, moesten noodgedwongen door "patriottische heropvoeding" het communistische licht zien om zo in opstand te komen tegen hun leiders. Vele Tibetanen hebben zich daar tegen verzet, met afschuwelijke martelingen als gevolg.
2) Onder druk van Mao moesten de Tibetanen rijst gaan verbouwen in plaats van gerst, nochtans het enige gewas dat op die grote hoogte gedijt. Het resultaat was een hongersnood die ca 400.000 slachtoffers heeft geëist. Door de enorme influx van Han Chinezen in Tibet, uitsluiting van onderwijs, gedwongen relocatie van nomaden, zijn de Tibetanen tweederangsburgers in eigen land geworden en buiten de steden leven velen in abjecte armoede. In de steden zijn ze genoodzaakt tot bedelen of prostitutie.
3) Telkenmale een land de slechte mensenrechtensituatie in China aankaart, beschouwt China dit als een inmenging in binnenlandse aangelegenheden en kritiek op het bewind. Maar als een land de Dalai Lama uitnodigt of een prijs geeft aan een dissident, verkondigt China ook luidkeels kritiek en verbindt er zelfs consequenties aan, zoals met de Nobelprijs. Vaak dreigt het met economische chantage. Bovendien beschikt China over een studentenleger van internet propagandisten, het zogenaamde 50 cent leger, dat bij elke kritische noot over China een hoop bagger post in de commentaren, daarbij vaak Westerse landen op de korrel nemend.
Intussen hebben al 70 Tibetanen zichzelf in brand gestoken uit protest tegen hun levensomstandigheden. Maar China blijft doof voor hun verzuchtingen en drijft zijn repressief beleid steeds verder op. Zelfs als commissaris voor de mensenrechten van de VN, Navi Pillay, een oproep doet om te luisteren naar de grieven van de Tibetanen, wordt dit afgedaan als bemoeienis en kritiek.
Nochtans is China lid van de mensenrechtenraad en heeft het het IVBPR ondertekend (maar nog niet geratificeerd).
|