Het Vlaams Nationalisme blijft een product van de Collaboratie.
 

Dat zeg ik deze keer niet, maar Lode Wils. Volgens Bruno (broer van) De Wever, de meest invloedrijke geschiedschrijver van de Vlaamse Beweging.
Hieronder een interview met de man.

http://www.standaard.be/artikel/deta...21207_00395677

Het Vlaams Nationalisme blijft een product van de Collaboratie en dit zal het altijd blijven.
Belgie is het enigste land in Europa waar ze de spons hierover NIET hebben gevaagd.
Geen enkele Oosfrontstrijder heeft zijn burgerrechten terug gekregen of hij moest schriftelijk verklaren dat hij spijt had om met Duitsland mee te vechten.
Dit had verraad geweest

mooi artikel hoor. maar ik heb ook dit gelezen:

terecht, ik ben niet tegen België an sich, van mij mag het blijven bestaan, maar niet onder de huidige structuren.

het probleem van België samengevat: Vlamingen vragen iets en moeten daar zeer zwaar voor betalen.

we zullen zien.... Hij zegt er wel bij dat dit het verlies van Brussel, de 6 faciliteitengemeenten en zelfs nog meer kan betekenen. Met deze laatste staatshervorming zijn we Brussel compleet kwijt, de 6 faciliteitengemeenten in feite ook en Halle-Vilvoorde bijna.
Maw, vooraleer we onafhankelijk worden, zou dit teruggedraaid moeten worden. Niet gemakkelijk, met dank aan de traditionele partijen.

op dit moment zou in ieder geval de prijs véél te hoog zijn. De Franstaligen hebben dit goed beseft en hebben sinds 2007 uit dit standpunt onderhandeld. De Nederlandstalige onderhandelaars (incl De Wever trouwens) véél te weinig of zelf niet.

ai, moet pijn doen voor onze vrienden-Belgicisten, deze waarheid.

Zouden we deze discussie niet beter een andere titel geven? "N-VA bashen dag 5: "Het Vlaams Nationalisme blijft een product van de Collaboratie.". En joepie joepie, het is dan nog door een Vlaams Nationalist gezegd.

Ze zijn te vroeg met hun afgezaagde, grijsgedraaide, en totaal irrelevante WOII-verhaaltjes. De verkiezingen zijn pas in 2014.

Voor een stuk is dit zeker waar. Zoals ik reeds zo vaak zei, een Vlaams-nationalistische partij zoals de vroegere VU, haalde zijn potentieel uit stemmen van vroegere collaborateurs en hun kinderen. Zelfs de eerste voorzitter van de VU, Frans Van der Elst, beaamde dit in zijn autobiografie (zie ook 'het geval Sauwens').

En aan die andere Vlaams-nationalistische partij, het Vlaams Belang, gaan we niet al te veel woorden meer vuil maken. Die zingen nog altijd de gekende oorlogsliedjes van de Duitse bezetter wanneer ze een half stuk in hun voeten hebben.

Edoch, dit alles willen onze Vlaams-nationalistische partijslaafjes niet inzien.

de vraag is of dit verleden nog iets te maken heeft met het heden, laat staan de toekomst.

of denk jij dat enkel nog echte collaborateurs of kinderen ervan bij de N-VA zitten, laat staan erop stemmen?

of vind jij dat het programma van de N-VA op z'n minst geïnspireerd is op Mein Kampf?

De kern van het probleem is en blijft natuurlijk dat de Vlaamse partijen die nu met België verder willen allen blijven uitgaan van Vlaamse onderdanigheid en de scheefgetrokken democratische verhoudingen weigeren in vraag te tellen. Zodat wie wel iets aan die toestand veranderd wil zien geen enkele andere keus heeft dan voor Vlaams-nationalistische partijen te kiezen. Partijen die een eerlijker en democratischer België vooropstaan, bestaan op dit moment gewoon niet.

inderdaad, het laatste akkoord over BHV en de financieringswetgeving bewijzen dit.

Natuurlijk springen onze topbelgicisten op zulke teksten als een bok op een haverkist. Vooral de titel is weer schitterend gekozen voor hen. Geen woord over de Belgische mistoestanden in het hele verhaal. Wel gaat het over de Franstalige eiseninruil voor meer autonomie voor Vlaanderen, maar geen woord over de totale mistoestanden in het Belgische systeem of overde collaboratie van koninklijke families of andere bevolkingsgroepen. Het Vlaams-nationalisme moet nogmaals gelinkt worden met de schande, de erfzonde. Het lijkt er wel op dat dit nog het enige houvast is waarmee men het nog denkt te kunnen bestrijden. De realiteit bewijst echter dat de mensen die voor de V-partijen stemmen hier niet van wakker liggen, er zelfs niets mee te maken hebben of willen hebben. Hen interesseert hun hedendaagse situatie waarbij ze dagelijks worden geschoffeerd om wille van hun politieke keuze die in de eerste plaats wordt gevoed door ddatgene wat het Belgische systeem hen oplegt en waarvan zij in werklust en ondernemerschap in de eerste plaats het slachtoffer zijn. Dat het belgicisme steeds uitgaat van het benadrukken van fouten die sommigen maakten in het verleden om een veel grotere groep mensen dan zijzelf te discrediteren in plaats van te vertrekken van eventuele sterktes van België, bewijst eens te meer hoe zenuwachtig en ongerust ze zelf zijn over de mislukte situatie die ze met hand tand verdedigen. Gelukkig trappen met de dag steeds minder en minder mensen in die verhaaltjes en zien die in dat ze van het België dat op de moment voorligt geen enkel heil hoeven te verwachten. De bewijzen hiervan worden dagelijks zonder blikken of blozen gepresenteerd.

Ik heb dat interview zeer aandachtig gelezen. De collaboraties tijdens WO1 en WO2 kunnen niet ontkend worden. Het was een feit dat een deel van de Vlaamsgezinden hun ontgoocheling t.a.v. het Belgisch establishment hebben pogen te compenseren door aan te leunen en in heel wat gevallen actief mee te werken met Duitsland. Wat ik evenwel de Standaard verwijt en al evenzeer professor Wils is dat de indruk wordt gewekt dat die collaboratie dan zomaar kan doorgetrokken worden tot het jaar 2012. Met alle respect voor de geschiedkundige expertise van professor Wils, maar zijn de problemen waarmee het huidige Vlaanderen in het Belgisch kader geconfronteerd wordt nog te vergelijken met die van tijdens WO1, de jaren dertig en WO2? Ik vind dat het getuigt van een intellectuele oneerlijkheid om de eis voor een grotere beleidsautonomie voor Vlaanderen (gaande van de optie voor een meer confederaal ingericht België tot de optie van volledige onafhankelijkheid) te gaan bestrijden met het opnieuw oprakelen van een historisch gebeuren dat zich afspeelde in een totaal verschillende wereld. Niet alleen omdat we nu toch reeds bijna drie generaties verder zijn, maar vooral omdat de communautaire problematiek van la Belgique evenzeer sterk geëvolueerd is. Zeventig jaar geleden was het taal-cultureel aspect de dominante factor. Nu daarentegen gaat het in de eerste plaats om economisch-financiële en sociale aspecten. Pogen om daartegen een offensief op het getouw te zetten door een "zwarten"-verhaal van zeventig jaar (en meer) geleden als munitie te gebruiken is noch min noch meer smerig. Ik denk niet dat De Standaard daarmee veel bekeerlingen tot het Belgicisme zal kunnen werven.

Het 'zwarten-verhaal' is voor een stuk aan de Vlaams-nationalisten zelf te wijten. Die lange tijd de collaboratie hebben vergoeilijkt of zelfs geprobeerd hebben deze goed te praten. En bovendien steeds weer terugkwamen op de repressie en het amnestie-verhaal om hun eigen collaboratie te verdonkermanen. Dat zegt Bruno De Wever trouwens ook in een schrijven.

Een Vlaams-nationalist zoals Frans Van der Elst (die trouwens als één der advokaten optrad van Romsée en andere collaborateurs, maar die zelf 'clean' was en zichzelf niets te verwijten had) vermeldt dat ook in zijn boek dat wanneer hij bij de VU op het platteland ging praten in het begin, dat de mensen dan in één ruk opstonden terwijl sommigen de hand naar omhoog staken. Dan moest Van der Elst zich telkens er weer vanaf maken met een kwinkslag door te zeggen dat de oorlog nu wel voorbij was en de hand uitsteken niet meer hoefde en het opstaan evenmin wanneer de 'Leider' binnenkwam.

En we zien nu opnieuw dat kopstukken van de nieuwe Vlaams-nationalistische partij, de NVA, wéér voor een deel komen uit die milieus (De Wever, Peumans, enz). We kunnen daar gewoon niet naast kijken. Maar het is waar, niet iedereen die voor de NVA stemt, komt uit die hoek. Maar ja, niet iedereen die voor de NVA stemt, is dan ook een Vlaams-nationalist. En er zullen zeker heel wat Vlaams-nationalisten zijn die niet uit een collaboratiefamilie komen. Maar er zijn er wel meer dan waarschijnlijk evenveel die wél uit een collaboratiefamilie komen. Dat is nu eenmaal zo.

Voor mijn part, allemaal zand erover. Ik heb de oorlog niet meegemaakt. Maar dan moeten ettelijke Vlaams-nationalisten wel in staat zijn de collaboratie en hun hang naar dit verleden opzij kunnen zetten. Edoch, volgens wijlen Hugo Schiltz -en die kon het weten...- is dit niet zo. Niet voor niets heeft hij het dan in dit verband over 'de erfzonde'.

Gezien de rest van je uiteenzetting en je andere bijdragen op dit forum nomineer ik deze twee zinnen als het toppunt van hypocrisie. Sorry!

De echte collaboranten zijn de Francofielen of Belgicisten ,zij die van Vlaanderen een wingewest hebben gemaakt van Frankrijk.
200 jaar collabortatie en indoctrinatie, hebben van de Vlamingen een knechten-volk gemaakt en iedere opstand tegen deze vorm van collaboratie wordt als racistisch bestempeld.

Met wie collaboreren we nu, als we Vlaanderen onafhankelijk maken? Met onszelf?

Nog steeds met den Duits, tedju!

't Is tenminste geen oorlog

Dat was enige jaren terug dan, tijdens paars?

Eigenaardig.
De Vlaamse beweging bestond reeds lang voor het ontstaan van Belgie.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Boerenkrijg

Er was toen zelfs nog geen sprake van Belgie en al helemaal niet van Nazi-Duitsland.


http://nl.wikipedia.org/wiki/De_leeuw_van_Vlaanderen
Lang voor de grote oorlog plaats vond.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Guldensporenslag

Van Belgie was er toen zelfs geen kaart te vinden.
Belgische politiek was onbestaande.


Lode Wils zou beter zijn Vlaamse geschiedenis eens wat grondiger studeren.

Vlaanderen en Brabant hebben namelijk altijd gevochten voor onafhankelijkheid en zelfstandigheid.

Elke bezetter en/of onderdrukker heeft steeds kunnen rekenen op weerstand van deze bevolkingsgroepen, zij maken nu het grootste deel van het huidige Vlaanderen uit.

Vlaanderen vocht trouwens ook lang voor de grote oorlog voor gelijkheid tussen Nederlandstaligen en Franstaligen.

De Vlaamse beweging heeft zijn opmars trouwens niet te danken aan de collaberatie met de Duitser, maar aan Filip de Winter met zijn Vlaams Blok.

Terwijl de moederpartij van het Vlaams Blok, de VU vocht om zijn politiek bestaan en zelden aan meer dan 5% van de stemmen geraakte bij verkiezingen, maakte het Vlaams Blok een ongekende opmars.

En dan moesten ze nog wachten tot 1995 om boven de 10% aan stemmen te halen.
In 2004 kende de Vlaamse beweging zijn echte opmars, na de veroordeling van het Vlaams Blok en het invoeren van de snel Belg wet.

De opmars van de Vlaamse beweging is trouwens te danken aan de jeugd van deze eeuw. Een groep jonge mensen die het beu zijn de vruchten van hun arbeid in een bodemloze put te zien verdwijnen. Als je aan deze mensen vraagt wie de NAZI's zijn loop je zelfs de kans dat ze antwoorden dat ze die voetbalclub of winkelketen niet kennen.
Veel van deze jongeren trekken er zich trouwens niets van aan wat er tijdens WW II is gebeurd. Voor hen is dat geschiedenis, het leven van hun grootouders jonge jaren of zelfs hun overgrootouders.
Voor hen is die oorlog al 67 jaar geleden beeindigd, meer dan 3 generaties.
Voor hen is wie in die oorlog vocht nu een hoogbejaarde van 85 jaar en ouder.
Voor hen zijn dit mensen die spreken over de goede oude tijd, maar niets kennen of begrijpen van hun problemen.
Met hun stemmen op de Vlaamse partijen, ageren zij tegen de huidige politiek en haar beleid.

Wat de Guldensporenslag nu met de Vlaamse Beweging te maken heeft, mag Joost weten. Eerst en vooral vochten daar ook Walen mee met de Vlamingen en tweedens een gedeelte van de Brabanders vochten mee met de Fransen tegen de Vlamingen terwijl sommige Brabanders dan weer met de Vlamingen vochten.

Bovendien vergeet men vaak (maar dat werd ons nooit verteld op school...) dat Consciense de Vlaamse Leeuw schreef als een soort strijdschrift tegen de Fransen. En dit om het jonge België een hart onder de riem te steken en moed in te spreken! Fransen die dan in het boek verslagen worden. Immers in de tijd van Concience maakte het nog steeds imperialistisch Frankrijk het pas onafhankelijk en jonge België het leven behoorlijk zuur.

En wat vervolgens de Boerenkrijg betreft, dat had zeker niets te maken met de Vlaamse beweging. De Boerenkrijg was een poging tot restauratie van het Ancien régime waar naïeve boeren voor de kar gespannen werden van de adel en de hoge en minder hoge geestelijkheid. Twee standen die hun privilegies verloren na de Franse Revolutie. Daarbij komt dat er in bepaalde delen van Vlaanderen helemaal geen Boerenkrijg was.