Is de Gulden Regel een sleutel die altijd past?
 

In de beroemde Bergrede zei Jezus: "Behandel anderen zoals je wilt dat ze jullie behandelen" (Lucas 6,31).

Is dat een juiste gedragsregel? Enkele hoofdstukken vertelt Lucas Jezus' gelijkenis van de zoon die zijn erfdeel heeft verbrast en daarna berooid terugkeert naar zijn vader (Lucas 15,19). Hij zegt: "ik ben het niet meer waard uw zoon genoemd te worden; behandel mij als een van uw dagloners.”


De vader paste echter de gulden regel toe. Hij liet voor zijn berouwvolle zoon een feestmaaltijd klaarmaken. Zijn broers waren daarover vreselijk verontwaardigd en terecht dunkt mij. Want vader handelde niet zoals al zijn zoons behandeld zouden willen worden. Hij overtrad de fatsoensnormen van zijn kinderen en verstoorde de rust in het gezin. Deugt de gulden regel dan niet?

Lukas heeft zeker Plato gelezen.

Of zijn informant heeft Plato gelezen. En Plato heeft Homerus gelezen (ca 700 v. Chr.). De nymf Kalypso beloofde Odysseus net zo te helpen als zij zelf in zijn plaats geholpen zou willen worden.

In de allegorie is de vader een metafoor voor God. De regels van Gods rechtvaardigheid zijn niet dezelfde als die van ons; de Gulden Regel kan alleen gelden tussen gelijksoortige wezens. God kan ons niet 'behandelen', zoals hij wil dat wij hem 'behandelen', want dan zou hij ons moeten prijzen in al zijn werken. Het is echter de Schepper die alle lof toekomt.

De zondaar die terugkeert krijgt dezelfde behandeling als hij die altijd al gelovig en trouw geweest is. Dat klinkt erg onrechtvaardig, maar het proces van Gods rechtvaardiging heet 'Genade' en valt niet zomaar gelijk te stellen met onze aardse concepten van rechtvaardigheid, omdat je de relatie God-mens altijd mee moet inrekenen. De mens moet vooral zijn houding aanpassen, zich openstellen tot het geschenk van die Genade, om terug in het reine te komen bij God; eenmaal dat gelukt is (allesbehalve eenvoudig) maakt het niet zo meer uit welke fouten hij ervoor gemaakt heeft.

Op die manier lijkt mij dat niet moeilijk. Ik zou denken dat de nietsnut op een heel andere manier zijn houding moet aanpassen. U weet toch hoe het werkt als u iemand gemakkelijk vergeeft, als er geen consequenties aan misdraging verbonden worden. De rechter die twee jongens een lichte straf geeft voor straatroof denkt zeker dat hij God is.

Die God van u begrijpt geen snars van mensen en die rechter is een zak.

Ik vind "behandel anderen zoals je wilt dat ze jullie behandelen" een zeer juiste gedragsregel, misschien wel de belangrijkste.

In dat concrete verhaal is het verontwaardiging van de broers begrijpbaar, maar zouden ze als ze zelf "verloren" waren geweest ook niet graag als hun teruggekeerde broer behandeld zijn geworden?
Een feestmaal omdat je blij bent dat je zoon terug is gekeerd, daar heb ik geen probleem mee, zolang de vader maar geen deel van de erfdelen van de andere broers terug neemt om dat aan verbrassende zoon weer te geven. Na dat feestmaal zou ik als vader die zoon wel de kans geven om terug wat bij te verdienen in het familiebedrijf.

De zoon vroeg niet om wat bij te verdienen. Hij wilde de varkens van vader hoeden om de kost te verdienen. Elders kon hij zeker niet terecht voor een baantje.

Deze parabel is natuurlijk symbolisch bedoeld. In het werkelijke leven worden rechtvaardige wetten gehandhaafd en die maken geen uitzonderingen voor opvreters. De kerk heeft ook altijd het recht laten gelden boven de vergeving van zonden. Wetsovertreders werden aan justitie overgeleverd maar de priester bediende hen nog wel van de sacramenten van de stervenden bij een doodsvonnis. De gulden regel is mooi voor zaken waarvoor geen (fatsoens)wetten gelden.

Er is een gulden regel, een zilveren regel, een koperen regel en een ijzeren regel.

Zo heeft Jezus voor iedereen wat.

En die koperen regel behoort bij de koperen sleutel en die past het beste in je reet....:-D

Hm, een koperen slang, daar was wel sprake van. Je bent de bijbel aan het verkrachten.

Harries ware gelaat komt boven. :-)

Niet ik verkracht de Bijbel, maar het is de Bijbel, met name Jezus, die de mensen verkracht.

Dat hebben ze nog steeds niet in de gaten....:-D

Voor wie de heilige geest te moeilijk is: hij kijke in mijn reet....:-D

Het verhaal van de verloren zoon gaat m.i. niet over die zoon, maar over de vader. Deze was namelijk zo gelukkig omdat zijn zoon terugkwam dat hij een feestmaal wou inrichten. Niet om de zoon te plezieren, maar om te tonen hoe blij hij was dat al zijn kinderen terug thuis waren. Dat hij de zoon dan ook ineens maar zijn brasgedrag vergaf toont ook vooral de liefde van de ouders voor hun kinderen.

Althans, zo kan ik die parabel begrijpen, anders slaat het nergens op.

Inderdaad, hij zit er op.

Dat klopt. Daarom heet het ook de gelijkenis van de verloren zoon.

Maar de broers hadden geen zoon verloren, die dachten er anders over.

Jezus houdt niet zo van saaie Pieten die nooit zondigen, dat is de boodschap.

Die ene zondaar die zich bekeert is meer waard dan al die makke schapen.

Heel gemakkelijk te begrijpen voor iemand die iets van het christendom weet.

;-)

De "gelijkenis"? heb ik nog nooit gehoord.

daarom ben ik geen christen: die redenering (liever één bekeerling dan 1 miljoen christenen), klopt langs geen kanten;
Vandaar dat ik vroeger - met de uitleg die jij eraan geeft - die parabel nooit begreep.

Ik begrijp hem enkel vanuit het standpunt van de ouderliefde, en dat is dan niet over één bekeerling, maar gewoon over de gelukkige ouder die zijn verloren kinderen die terug naar hun ouders komen toch vergeven.

Het is een gelijkenis of parabel. Een kort verhaal om een situatie uit het leven te illustreren.

Het leven is hard, maar Jezus heeft echt een hekel aan al die schijnheilige kerkgangers.

Slechts weinigen zullen de hemel zien.

Alleen bij harriechristus is de hemel voor allen.

:-D:-D:-D
Dat is de goeie uitleg, nochtans zijn de andere kinderen nu jaloers, dat de zondaar zoveel liefde en aandacht krijgt.

Zo is er altijd wat.....;-)