| krohn |
28 januari 2013 16:52 |
De Wever, het Regime van Franco en ETA terroristen
Tijdens zijn toespraak in Bilbao ter aanleiding van een plechtigheid, door de PNV (baskische nationalisten) georganiseerd, waar hij de Sabino Arana prijs kreeg, had Bart De Wever enkele harde woorden ter nagedachtenis van "de somber dictatuur van Franco" in Spanje. Daar ook herhaalde hij zin oude contacten in Baskenland in de (dichter bij de terroristen zijnde) separatistische milieus, samen met goede vrienden van de oude VU -namelijk (overledene) Walter Luyten en Willy Kuijpers- die de tijd van Franco beleefden inderdaad. Hij prees ook de onafhankelijkheidsplannen in Baskenland en Catalonië.
Is dat normaal om te beginnen? Is het normaal dat een Belgische publieke figuur zich zoveel mengt bij de interne zaken en de recente geschiedenis van een soevereine land, lid ook bovendien van de Europese Unie? De Wever is in 70 geboren, hij was dus bij de dood van Franco amper vijf jaar oud. Hij sprak nu natuurlijk die (boven vermelde) goeie vrinden toen van de ETA na, die vanwege hun engagement voor de ETA strijd, toen in (kleine) moeiljkheden met de Spaanse autoriteiten kwamen. Maar hij kan nochtans zonder moeite begrijpen dat er andere meningen over Franco en zijn regimen bestaan, binnen Spanje -het Baskenland inbegrepen- en ook daarbuiten uiteraard.
Die van De Wever zijn geen onbeduidende standpunten ook niet in elk geval, naarmate ze uit de huidige burgemester van zo'n belangrijke stad als Atwerpen komen, en aangezien ook het profiel van De Wever, en ook blijkbaar die van zijn voorouders, voor iemand gelijk hem, van Vlaamse nationalisten afstamende. Waren de meningen van zijn vereerde vader over Franco gelijk aan die van de zon, of waren ze altijd zo gebleven? Men kan daarover twijfelen. Vlaamse nationalist te zijn tot (ten minste) het midden van de Twede Wereld Oorlog bedoelde tegelijkertijd pro-Franco gezinde standpunten, zoals vele gevallen van Vlamingen ("inciviques") het tonen die hun toevlucht in Spanje toen namen, in 45.
Behoorde nochtans per toeval De Wever familie tot die minderheidstroming binnen de Vlaamse nationalisten die de Spaanse kinderen ("niños de la guerra") thuis -door druk van de (Vlaamse) Belgische Primaat van toen, Cardinaal Van Roey- toen otnvingen, en als gevolg daarvan zich ter zijde van de Basken-nationalisten tijdens de Spaanse Burgeroorlog voelden of begonnen (toen precies) te voelen? De vraag kan worden gesteld inderdaad.
Ter herhaling: in april 1937, pas na de verwoesting van Guernica, had Staf De Clercq, leader toen van de VNV, deze woorden over het Baskenland en de Basken, in en toespraak ter aanleiding van de ondertekening van een non-agressie pact met REX van Leon Degrelle: "We willen -het citaat, uit het hoofd, komt uit de biographie over Stad De Clerc van Bruno De Wever, broer van de N-VA leider- aan onze volk het lot vermijden van een katholieke volk zoals de Basken, door de blindheid van hun leiders in een anti-natura alliantie meegesleept met benden van marxisten"
'T is niettemin waar dat begin midden de jaren seventig -waar De Wever in zijn toespraak nu terugwees-, er al vele dingen in België, in Spanje, in Europa en ook in de wereld waren gebeurd. Onder andere, de oprichting van de ETA eind jaren vijftig in België, door oude Baskische oorlogskinderen in KUL kringen (...), de Twede Vatikaanse Concilie en, in zijn schaduw (binnen dezelfde oproerige sfeer), de Vlaamse marsen over Brussel, en Mei 68 later met de anti-Waalse -en nogal racistische getinte (zoals de 1848 Revolutie het zo in de Germnnase landen was geweest) Vlaamse opstand aan de KU Leuven. Maar toen, zoals nu overheerstte altijd de nederlaag die voor het Vlaamse nationalism het einde van de Twede Wereld Oorlog betekende, in 45.
Anti-frankisten, vele Vlamingen (Vlaamse nationalisten) pas daarna alleen? Met Franco van toen af, als Spaanse zondebok van alle hun frustraties vanwege de Spaanse neutraliteit bij de oorlog precies? Het ontwaken opnieuw toen van de aloude anti-Spaanse haat van de Tachtigjarige oorlog in de Nederlanden? Of van een -een beetje later in de tijd onstane- onweerlegbare gevoel van verraad bij de terugtrekking van Spanje na de Utrecht Verdrag (1713)? Herhaalde de geschiedenis zich? "Spanje heeft ons in de steek nu opnieuw laten vallen", zeiden zich enkele Vlamingen tijdens de II WO zeker (...)
Hoe dan ook, Bart De Wever heeft geeen recht nu, op het even welke voordwendsel (noch die over "de Franco dictatuur") de terroristen strijd in het Baskenland op te eisen. Genoeg van Spaanse zondebokken in Vlaanderen! En genoeg van Spaanse alibis in België en in Vlaanderen om geheugenverlies over het eigen verleden te maskeren!
|
