| jan hyoens |
27 juli 2004 10:58 |
Geen splitsing B-H-V!
Ik ben weer zo vrij om een artikel uit het laatste journaal van Marc Grammens te halen. Natuurlijk zullen de forumniveanen hem weer persoonlijk door het slijk halen, maar iemand zoals hij staat torenhoog boven het hoopje zeloten die Vlaanderen enkel zien als een springplank naar een politiek postje!
"Geen splitsing B-H-V onder Verhofstadt"
Het zou alleszins bevorderlijk zijn voor de geloofwaardigheid van de politieke klasse als zij in de aanloop naar verkiezingen een beetje zorgvuldiger wilde omspringen met de uitspraken die ze dan doet.
Het is een illusie te denken dat de kiezer de meest inslaande beloften of voorspellingen na de verkiezingen wel gauw vergeten zal zijn.
Als de Volksunie in 1978 na het "Egmont-pakt" zo'n zwaar, historisch, elektoraal verlies heeft geleden, dan was dat wellicht minder te wijten aan het "pakt" zelf dan wel aan de slogan "Gedaan met geven en toegeven" waarmee de partij naar de verkiezingen van 1977 was gegaan, wel wetend dat het direct na de stembusdag Volksunietoegevingen ging regenen. Zoiets neemt de kiezer niet.
Het zal vermoedelijk niet zo'n vaart lopen met de N-VA, maar een beetje toch dreigen dreigen deze partij en misschien ook haar kartelgenoot CD&V bij de eerste gelegenheid (en de kans op Kamerverkiezingen in het najaar blijkt reëel) gestraft te worden voor de de beloften die ze voor 13 juni gedaan hebben in verband met de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle Vilvoorde (B-H-V) en die de kiezer niet letterlijk terugvindt in het Vlaamse regeerprogramma.
Het moeilijkst zal de N-VA het hebben om het feit weg te praten dat de partij naar de verkiezingen is gegaan met de belofte dat ze pas tot een Vlaamse regering zou toetreden als de splitsing van het kiesarrondissement een feit is.
Nu kan men wel zeggen dat dit niet al te letterlijk genomen mocht worden, of "bij manier van spreken" was, zoals formateur Leterme zijn uitspraak uitlegt dat hij de splitsing op 5 minuten kon doorvoeren, maar zo ziet de kiezer dat niet. Die heeft vaag iets opgevangen, geformuleerd in de vereenvoudigende slogantaal die bij de verkiezingen gebruikelijk is en die de enige is die de kiezer onthoudt, en nu merkt hij dat dit niet serieus moet worden genomen, kortom, dat hij werd opgelicht. hij heeft (misschien) geloof gehecht aan een slogan die maar bedoeld was "bij manier van spreken" (Leterme DM 19/07/04).
Wat blijft er nu over van de stoere uitspraken? Het kartel eiste direct na de verkeizingen al niet langer dat de splitsing van B-H-V effektief wordt doorgevoerd voordat de kartelpartijen tot de Vlaamse regering toetreden, maar wel dat de splitsing 'onmiddellijk' zouden plaatsvinden, d.w.z. onmiddelijk na de vorming van een Vlaamse regering. Na de onderhandelingen met de coalitiepartijen werd het woord 'onmiddellijk' dat nog voorkwam in de nota waarmee Leterme de coalitiegesprekken aanvatte, vervangen door 'onverwijld'. Het verschil schijnt te zijn dat het dus niet eens meer 'onmiddelijk' hoeft te gebeuren, maar wel binnen een redelijke termijn, die voorts niet wordt aangegeven.Welnu, zonder vaste einddatum voor de splitsing komt er haast zeker niets van!
Konkreet betekent deze afzwakking van het oorspronkelijke voornemen van het kartel (in Knack, 02/06/04, had Leterme nog bevestigd dat er éérst "een akkoord dat ook aande overzijde van de taalgrens wordt erkend" over de splitisng moest zijn voordat de Vlaamse regering zou worden gevormd), dat men de Belgische regering niet door al te strakke termijneisen in moeilijkheden wil brengen. Want het is duidelijk dat als de coalitiepartners van de CD&V in de Vlaamse regering, op Belgisch niveau vasthouden aan een strikte timing voor de splitsing van het kiesarrondissement, en de Franstalige regeringspartijen willen het spel niet meespelen, de val van de regering Verhofstadt onvermijdelijk wordt.
De Vlaamse coalitiepartners VLD en sp.a, die in de Belgische regering zitten, vrezen dat een strikte timing of zelfs het gebruik van het woord "onmiddelijk", het einde van de regering Verhofstadt meebrengt, en dat willen ze niet op hun geweten hebben, hoewel de paarse partijen voor de verkeizingen nog een gezamelijke verklaring ondertekenden waarin ze zich engageerden om de splitsing snel door te voeren. (...) Tegen het eind van dit jaar moest de splitsing een feit zijn, zo beklemtoonden de ondertekenaars" (Stefaan Huysentruyt, in De Tijd, 16/07/04).
Zo zal het niet gebeuren. Vandaag slikken de partijvoorzitters van paars, Stevaert en De Gucht, hun woorden in. de splitsing is voor hen niet meer prioritair, maar dat is wel het nog in leven houden van de zieltogende regering Verhofstadt. Dat laatste is overingens ook de reden waarom de Gucht deze regering is gaan versterken.
De kieskring B-H-V, die slechts bestaat voor nationale en Europese verkiezingen- niet voor regionale verkiezingen- moet worden gesplitst in een tweetalige Brusselse en een ééntalige Vlaamse kieskring Halle-Vilvoorde omdat de logica van de staatshervorming dit vergt en inmiddels de raad van State van de wetgever heeft geëist dat hij dit tegen de volgende verkiezingen zou respecteren. er komt dan eindelijk een einde aan de feitelijke tweetaligheid die het handhaven van de kieskring B-H-V betekent voor een gedeelte van Vlaams-Brabant.
De franstalige partijen liggen dwars omdat ze dit, niet helemaal ten onrechte, beschouwen als een symbooldossier. het tweetalige keisarrondissement B-H-V is vandaag het enige electorale overblijfsel van de unitaire Belgische staat, en het uiterlijke teken ook (afgezien van de faciliteiten, maar die blijven beperkt tot 6 Vlaamse gemeenten, terwijl de tweetalige kieskring zich uitstrekt tot 35 Vlaamse gemeenten) van het Franstalige zeggenschap in Vlaanderen, een laatste symbool van Franstalige aanspraken op Vlaanderen. daarom moet het voor de enen verdwijnen, en voor de anderen gehandhaafd.
Daarom ook, en niet om zogenoemde "democratische" redenen (want niets belet de Franstaligen om na de splitsing in Halle-Vilvoorde Frantalige lijsten in te dienen en daar verkozenen mee te behalen, - alleen de band met Brussel en de de formele tweetaligeheid wordt doorgesneden), verzetten de franstalige partijen van liberalen, kristendemocraten en groenen zich tegen de splitsing, die dus door de Vlaamse parlementaire meerderheid in Kamer en Senaat aan de Franstaligen zal moeten opgedrongen worden. Zodra dit gebeurt- en het lijkt onvermijdelijk, als men de uitspraken van Franstalige politici mag geloven-, valt de regering Verhofstadt. Wie deze val a priori afwijst, en dus a priori ook de mogelijkheid uitsluit om na nationale verkiezingen de splitsing opnieuw op de Belgische agenda te plaatsen, geeft eigenlijk toe dat de splitsing er niet komt. "als men de belofte (om B-H-V te splitsen) niet houdt, haalt het Vlaams Blok al opnieuw een nieuwe oogst binnen" (Hugo Schiltz, Knack, 23/06/2004). Dat is de prijs die wordt betaald voor het handhaven van de regering Verhofstadt.
|
