Homogene, duidelijke bevoegdheidspakketten
 

We lezen net een voorbeeldje van het gefoefel in onze staatsorganisatie.

De constante bij de staatshervormingen was dat de Franstaligen altijd maar beknibbelden, uitzonderingen wilden, problemen zochten ... enz. zodat het altijd maar een warboel was en bleef.

Het voorbeeldje gaat over verkeer, maar ik wil me niet tot dat beperken. Ik gebruik het maar als voorbeeld.

Om veel zever en energieverlies te voorkomen, hebben we eindelijk eens nood aan een degelijke staatshervorming.
Zuiver op de graat.

Hier is het voorbeeld dat nu in de gazet staat, en voor alle duidelijkheid, volgens de Wiki, waren de bevoegde ministers in die periode, ofwel de zatten Daerden, ofwel Isabelleke Durant.
Franstaligen dus, die niet veel goesting hadden om de geest van de staatsorganisatie, en zelfs niet de wettelijkheid ervan, te erkennen.

En in ons justitieel systeem, duurt dat dus zowat tien jaar eer het grondvoddelijk Hof zich daarover eindelijk uitlaat.

(noot: ge moet niet afkomen met een terugkeer naar een unitaristisch b. Want er is geen enkele partij in het parlement die zulks in haar programma heeft staan. Ge moogt wel raden waarom.)


http://www.standaard.be/artikel/deta...30402_00526347

Waren parkeerboetes zeven jaar lang onwettig?

Dergelijke juridische spitsvondigheden zijn schering en inslag in elke federale staat; zelfs in unitaire staten kan er discussie ontstaan over locale bevoegdheden (denk maar aan de GAS boetes, die in wezen ook niets te maken hebben met Federale of gewestelijke bevoegdheden).

Bovendien is er nog het europees hof van de mensenrechten, dat voorrang heeft op alle nationale wetten van die landen die dit hof erkennen (idem dito internationaal strafhof).

Nog leuker wordt het met zaken zoals bankentoezicht en ingrepen om "belastingsparadijzen" aan te vallen , zowel aan de rand van de EU als internationaal.

Dat een meer internationaal recht de "onafhankelijke natiestaten" uitholt is normaal, maar aangezien mondiaal gezien de meeste staten geen democratieën zijn en het economisch overwicht eerder in de richting van dictaturen dreigt te verglijden is er wel degelijk eenprobleem van democratische legitimiteit..
--

Zoals je kan zien heeft dit absoluut niets te maken met de "belgische context"

EEn bevoegdheid gekregen in 1980
Niet goed opgelet in 2003 en de kaas vantussen hun boterham laten pikken
Pas in 2010 hun eigen in gang gekregen voor eigen regels.
Volgens mij zegt dat veel over de vlaamse overheid, eigenlijk zelfs meer dan over de federale.

Wat we zelf doen, doen we beter...

Daarom laat ik mijn geld beheren door Onckelinckx, Milquet en Di Rupo en ben ik verzekerd van een dik pensioen!

Eerst nog een paar jaartjes werken, he demonen!

Het is niet "het dik pensioen" dat je verzekert van een welvarende, gelukkige oude dag : al het geld van de wereld kan je de voldoening van de appreciatie van je omgeving, je kinderen en kleinkinderen niet geven. Evenmin zal het bezitten van miljoenen euro's je niet gelukkig maken in een maatschappij waarin je door de grote ongelijkheid voortdurend moet vrezen dat de minder begoeden je zullen aanvallen om je bezit te stelen.

Het parkeerbeleid was de bevoegdheid van de gemeenten volgens de wet van 1965. Er was eigenlijk geen enkele reden om die op Vlaams niveau te veranderen. Er zijn nog een heleboel andere Belgische wetten die nog altijd geldig zijn, ook al ligt de bevoegdheid bij het Vlaams Gewest. Er is dus geen sprake van 'kaas van tussen hun boterham laten pikken'.
De wet van Isabelle Durant van 2003 verandert daar niet veel aan, alleen handelt artikel 37 over iets dat inderdaad al geregionaliseerd was. De Raad van State is daar toen echter niet over gevallen.

En wanneer is NVA er precies bij gekomen?