Wie slaapt?
 

Staten, deelstaten, provincies, gemeentes, kleine ondernemingen, huiseigenaren, families,... bijna iedereen over de hele Westerse wereld heeft zich in de schulden gewerkt. Europa staat momenteel in de schijnwerpers, maar de situatie is overal angstaanjagend. De overmaat aan schulden legt de economie lam, beperkt de groei ervan, leidt tot monetarisering van de schulden hetgeen op zijn beurt zorgt voor hogere inflatie en voedselprijzen, jobverlies, verdere besparingen, meer faillissementen en uiteindelijk depressie.

Momenteel bespreekt men in Europa slechts 2 opties: verdere besparingen / hogere belastingen of het monetariseren van de schulden. Geen van beide lijkt de laatste jaren een echte oplossing te zijn voor de crisis. De monetarisering die inflatie in de hand werkt is in feite niets meer en minder dan het beroven van diegene die de valuta bezit, namelijk de spaarders, gepensioneerden, afhankelijken,... Op deze manier lijdt iedereen in de samenleving behalve de verantwoordelijken. Het is een no-lose situatie voor de banken die hun winsten kunnen privatiseren en hun verliezen socialiseren. Vergelijk het met iemand die met € 10.000 naar een casino gaat, als hij wint mag hij de winst houden, als hij verliest moet de rest van het casino mee delen in de verliezen. Dit leidt uiteindelijk tot 'moral hazard gone wild'.

Meer besparingen en hogere belastingen knijpt de economie langzaam dood. Economische groei stagneert of verdwijnt en raakt vooral de kleine bedrijven die de motor van de economie zijn. De overheid eist een steeds groter deel van de koek op om het op een inefficiënte manier te gebruiken. Het is bekend dat de privésector veel efficiënter omgaat met middelen dan de overheid. Uiteindelijk zullen de kapitaalkrachtige bedrijven het land verlaten wat de belastingsinkomsten verder verlaagt en de werkloosheid verder verhoogt. Uiteindelijk kom je op een punt waar schulden herfinancierd worden met nieuw geld dat uit het niets gecreëerd is. Op de duur is heel het systeem gefinancierd met uit het niets gecreëerde schulden. Het is dan onmogelijk geworden om deze schulden terug te betalen, ooit. Er zijn meer schulden dan dat er reële economische activa zijn.....

http://goudportal.nl/?itemstr=is-een...lden-een-optie

Inderdaad.
Triest, is het niet?

Triest dekt wellicht de lading niet, mensonwaardig kom in de buurt.

Te pessimistisch.
Zowel geldhoeveelheid als inflatie zijn tot op vandaag binnen de perken v h beheersbare.
Drama voor sommigen, maar veel bedrijven, gezinnen, en zelfs overheden doen
het nog zeer behoorlijk.

Tegenover dat schuldencomplex staat rijkdom in allerlei gedaantes.

Gedaanteverwisselingen kunnen de wereld redden ?

Het schuldencomplex wordt tot in den treure in kaart gebracht.
Waarom niet een even grote inspanning voor een kaart van de rijkdommen ?

Niets dat mensen beter motiveert dan een schatkaart.
Oorlogen zijn onderbroken omwille van geruchten over op te graven schatten.

Om het zeer concreet te maken : twee boeken :

Makers , Chris Anderson
Macrowikinomics, Tapscott & Williams

Men staart zich in t algemeen veel te veel blind op de politieke dimensie,
de trojka zal de wereld niet redden, paljassen als grillo en investeringsutopisten
als rossem ook niet.

Het potentieel zit elders : in een enorm kwantum bemiddelde schedels :

200.000 superrijken
200.000.000 rijken
2.000.000.000 bemiddelden

die elk afzonderlijk het potentieel hebben om nieuwe dingen te bedenken of om oude dingen om te smelten

duizenden dingen te zien al, voor wie een stap opzij wil zetten en niet langer gevangen zit in de reflecties v h schuldencomplexspiegelpaleis

Waarom zou je niet gewoon deflatie toepassen, dan kan je die virtuele schuldenberg toch al tastbaar maken in fysieke briefjes. Het voordeel is dan op z'n minst dat bij een bankrun het geld er wel degelijk is. Waarom doet men dan zo moeilijk over al die dingen? Omdat ze iets van economie kennen? Logischerwijs is dat onmogelijk uiteraard, het is andersom.

Er staan nogal wat platitudes op Wikipedia, zien we zo.

Aangezien de nominale rentestand niet lager kan worden dan nul, is er een absolute grens voor het stimuleren van investeringen door verlaging van de rentestand en kan het rente-effect van oplopende deflatie niet onbeperkt worden gecompenseerd.