Dringend: ernstige Kinderen uit echtscheidingen: veel minder kans op diploma
 

Kinderen die voor hun 18de verjaardag een echtscheiding meemaken, hebben 45 procent minder kans op een diploma hoger onderwijs!!! Dat blijkt uit resultaten van het onderzoeksproject 'Scheiding in Vlaanderen'. De onderzoekers benadrukken de nood aan meer aandacht voor de thuissituatie in het onderwijsbeleid. Eindelijk wat meer wetenschappelijk onderzoek die kritisch durft te zijn tegenover echtscheiding. Jarenlang heeft de politiek liberale waanideëen doorgevoerd in de wetgeving inzake echtscheiding.

Doctoraatsonderzoekers Nele Havermans en Sofie Vanassche onderzochten het verband tussen ouderlijke echtscheiding en de schoolloopbanen van kinderen in Vlaanderen op basis van de data van het project 'Scheiding in Vlaanderen'.

In verhouding tot gezinnen met ongehuwde ouders hebben kinderen die voor hun 18de een echtscheiding meemaken 45 procent minder kans op een diploma hoger onderwijs. Echtscheiding kan dan ook als een potentiële bron van sociale ongelijkheid worden beschouwd, aangezien het behaalde opleidingsniveau van kinderen sterk samenhangt met inkomen, welbevinden en gezondheid in het latere leven, stellen de onderzoekers onder begeleiding van hoogleraar Koen Matthijs.


"Gescheiden gezinnen hebben vaak minder financiële middelen, en er is ook een verminderd contact met de ouders", legt Havermans uit. "Een andere verklaring is dat stress van een echtscheidingssituatie schoolresultaten negatief kan beïnvloeden."

De effecten van een echtscheiding beïnvloeden de kinderen ook naargelang het opleidingsniveau van de ouders. Volgens de onderzoekers ondervinden kinderen van lager opgeleide ouders een sterker negatief effect van een echtscheiding op hun schoolloopbaan dan kinderen van hoger opgeleide ouders.

"De resultaten benadrukken de nood aan meer aandacht voor de thuissituatie van kinderen in het Vlaams onderwijsbeleid", besluiten de onderzoekers.

Bron: Belga

Men moet eindleijk eens durven zeggen waar het op aan komt: De STRIJD AANGAAN MET HET INDIVIDUALISME. Eén van de vele nefaste neveneffecten van het liberaal-extremisme: het individu en vooral z'n materieel welbevinden steeds op de eertse plaats laten komen. Natuurlijke menselijke verbanden en gemeenschappen (gezin, familie, volk, collectief geïnspireerde arbeidsrelaties) worden stelselmatig kapot gemaakt ten voordele van een valse vrijheid voor "het individu" en internationale afhankelijkheid.

Uit de echt scheiden moet opnieuw ernstig bemoelijkt worden zodat personen wier relatie door een dal gaat niet langer de ganse zaak opblazen vanuit een verkeerd begrepen eigenbelang.
Ook moet er opnieuw een stringente schuldvraag in de wetgeving inzake afhandeling van echtscheidingen ingevoerd worden, uiteraard gekoppeld aan bestraffing.
Daarnaast is er een reeks van maatregelen nodig ter verhoging van sociale controle en versterking van familiebanden zodat misbruiken binnen gezinnen veel sneller aan het licht kunnen komen.

Het gezin is belangrijker dan het "individu" wiens persoonlijke belangen in alle omstandigheden opnieuw ondergeschikt moeten zijn aan deze van het gezin.

Alsof stress wat een slecht huwelijk heeft kinderen dan niet zou beinvloeden..het probleem ligt niet zozeer bij de scheiding maar wel bij het opleidingsniveau ouders en fin middelen.
Het huwelijk en gezin is bedoeld om mensen gelukkig te maken, wanneer dit op duurzame basis niet meer lukt, kun je beter scheiden dan bij mekaar blijven.
Ik denk dat je beter invordering van alimentatie gemakkelijker maakt, nu moet dit via DAVO, wat lang kan duren of via een advocaat, prodeo wanneer je niet kunt betalen. Maar dan moet je wel weten waar je expartner werkt en woont.
Maar om nu een pleidooi te houden dat mensen maar niet moeten scheiden...tja...bij mekaar blijven enkel omwille van kinderen werkt niet, dus nee, wanneer het huwelijk duurzaam ontwricht is hebben mensen alle recht om voor een scheiding te kiezen.

Misschien de echtscheidingsvoorwaarden alleen verstrengen voor laagopgeleide ouders? 8-)

:cheer:Eugenetica:cheer:

Neen, ik zou eerder voorstellen dat laagopgeleiden een verbod krijgen om kinderen te krijgen.

Probleem opgelost. 8-)

Het is nu wel zo dat er tegenwoordig soms wordt gescheiden omwille van futiliteiten. De maatstaven voor "ontwrichting" van het huwelijk zou op een andere basis moeten worden bepaald.

En dan vind ik verder dat het zogenaamde co-ouderschap waarbij kinderen geen thuis meer hebben, maar week om week van de ene naar de andere plaats moeten verhuizen, geen stabiele leefomstandigheden geven. Me dunkt moet daar dringend aan gesleuteld worden.

Achterhoedegevecht. De meeste mensen trouwen al niet meer voordat ze kinderen krijgen.

Overigens hebt gij geen zaken met wat mensen doen met hun leven.

Dat vind ik ook, zo ontwricht je kinderen enkel, dat automatische co ouderschap lijkt nergens naar.
Maar de situatie van alleenstaande moeders, vaak werkend, is ook schrijnend, veel vaders scheiden niet enkel van hun partner maar ook van hun kroost.
Regels van bezoekrecht worden niet nageleefd, alimentatie niet betaald...toch ook nog werk aan de winkel!
En ja, soms lijken het futiliteiten, maar niet iedereen vertelt zomaar het volledige verhaal.

Ik weet niet af je zelf gescheiden bent of een kind van gescheiden ouders bent, maar je hele pleidooi voor echtscheidingen is onzin.

Ik ben zelf vader en gescheiden. Ik heb 4 kinderen met een IQ boven de 125 punten.
Zowel mijn ex, als ik hebben een hogere opleiding genoten en hebben een leidinggevende functie in ons beroepsleven.

En ik moet je echte met spijt in het hart meedelen dat geen van mijn kinderen zijn secundaire opleiding heeft afgewerkt zonder te dubbelen en dat van de twee die hun secundair reeds hebben afgewerkt, geen van beide in het regulaire onderwijs een hogere opleiding is gaan volgen.
Na veel gezaag van hun vader zijn ze pas na reeds te zijn gaan werken, via avondschool een hogere opleiding gaan volgen. Ik vcermoed zelfs dat ze het enkel doen om van mijn gezaag verlost te zijn.

De reden dat zij het secundaire niet zonder te dubbelen afwerken, is vrij eenvoudig.
Als alleenstaande ouder heb je minder tijd om de kinderen te helpen bij hun schoolwerk, je moet immers werken en het huishouden doen.

De reden van mijn echtscheiding; omdat mijn ex liever een leven leid als zoals in de boekjes en films. Uitgaan, gaan sporten, gaan ontspannen enz...
maar vergeten was dat zij kinderen heeft en dus niet kan leven zoals men het in de boekjes en films doet ideale leventje doet uitschijnen.

Ik zou dan ook graag eens een studie zien van het effect van voortdurend ruziënde ouders, die enkel maar samenblijven omdat ze nu eenmaal getrouwd zijn, op de schoolprestaties en welbevinden.

Bovendien trouwen vele koppels niet en krijgen ze toch kinderen. Ook maar verbieden dan? Want die kunnen gewoon uit elkaar gaan zonder meer...

Overigens denk ik niet dat er iemand aan twijfelt dat een scheiding een effect heeft op de kinderen. Maar een slecht huwelijk heeft dat evenzeer.

Wat opleidingsniveau en dergelijke betreft...daar moet ik eens ferm mee lachen als dat als 'ultiem argument' wordt gebruikt :
Wij, ouders : 1 x lager en 1 x hoger middelbaar.
Onze zonen : 1 x hoger middelbaar, met moeite, en 1 x 'gaand voor' (dubbele of zoiets) master
Maar wij zullen waarschijnlijk 'de uitzondering' zijn.... :lol:

Zeker bij de kinderen die ouders hebben die geboren zijn in de jaren 50-60 is er weinig af te leiden uit opleidingsniveau ouders vs. prestaties kinderen vind ik.

De meeste mensen toen beleefden gouden tijden, werk in overvloed en studeren kwam er vaak niet van, ook al was men zeer intelligent. Men klom toen gemakkelijker op binnen een bedrijf.

De dag van vandaag denk ik dat je daar wel sterkere correlaties terug in kunt vinden.

Skuzie mie, maar wat heeft dat te maken met het al of niet goed studeren van hun kinderen ?

Niks het gaat over de koppeling opleidingsniveau ouders/ prestaties op school kinderen.

Ach ach. Mijn ouders waren al gescheiden toen ik in de kleuterklas zat. Ik heb 1 jaar gedubbeld in het secundair onderwijs en voor de rest twee diploma's hoger onderwijs op zak. De wereld is niet zwart-wit.

Wat de conclusie betreft: is er iets dat niet als een "potentiële bron" voor sociale ongelijkheid kan beschouwd worden?

Vandaag moet iedereen kunnen studeren aan de unif/hoge school, is dat 'goed'?... dat was in die tijd echt het geval nog niet. Uit een nest van x kinderen werd de meest intelligente toch de kans geboden om het hoger diploma op zak te kunnen steken. Dat was echter erop of eronder. Geen bis, noch trisjaar, laat staan een IAJ. Als vader in het bedrijfsleven actief was, dan was de 'logische' stap dat iemand de opvolging verzekerde. Vandaag de dag doen de kinderen wat ze willen: zij 'hoeven' niet meer te volgen, 'discipline' in een onbekend woord, ze hebben de keuzevrijheid: vader opvolgen hoeft niet meer. Die 'vrijheid' wordt nog groter zodra de ouders scheiden: vader en moeder blijven mekaar de duvel aandoen, ze gebruiken de kinderen daarvoor (soms via een slinkse, niet directe manier). Heen en weer 'getrek' kan averechts werken, met als gevolg dat het kind zegt 'buzz off', ik doe nu helemaal mijn zin. Wie ging er als kind graag naar school? Ik alleszins niet, stel u dan voor dat schoolresultaten plots niet meer hoeven... 'joepie'?! Dat is dan meestal nefast.

Toch, of je het maakt in het leven, intelligentie etc heeft geen zak te maken met een vodje papier. Het maakt het net iets 'makkelijker' en voor sommige zaken is het een 'noodzakelijk kwaad'.

Als de relatie echt niet loopt, dan moet men daar een stop zetten. Maar ook daar weer is het ons allemaal 'makkelijker' gemaakt he. Trouwen hup, scheiden, hup. En dat mag, maar niet ten kosten van uw nakomelingen. Die moeten sowieso op de eerste plaats komen/blijven, zelfs al leven mama en papa gescheiden. Verantwoordelijk zijn heet dat zeker? En ja, die is hier en daar ver te zoeken jammergenoeg.

In de veronderstelling dat TS met - gescheiden - gezin bedoelt 'vader/offspring' en "moeder/offspring", heeft hij gelijk dat dit op de eerste plaats moet komen.

Skuzie mie nognekeer,
maar als jij schrijft
dan heb je het toch over de koppeling opleidingsniveau ouders/prestaties op school kinderen - vorige generatie ?
Met je volgende zin
heb je het toch over het opleidingsniveau van de ouders - vorige generatie ?
En met je laatste zin
heb je het over de koppeling opleidingsniveau ouders/prestaties op school kinderen - huidige generatie ?

Ik begrijp niet hoe jij er toe komt om te beweren dat de vorige generatie 'geen zin had om te studeren' ? Er was toch geen tekort aan hogeropgeleiden ?
Ik geef je voor je laatste bewering gewoon de realiteit ten huize Klojo :
Ouders 1 x lager en 1 x hoger middelbaar, kinderen : 1 x hoger middelbaar, met moeite en 1 x unief (dubbele master of zoiets). Hoe men daaruit een verband tuissen opleiding ouders en studies kinderen zou kunnen leggen ????

Ik ben het volkomen met je eens. De kinderen zijn altijd het grootste slachtoffer van de scheiding van hun ouders, spijtig maar het is de realiteit.
In het beste geval gaan de ouders als "vrienden" uiteen. Toch is dit eerder uitzondering dan regel. In sommige gevallen wordt het kind/de kinderen gebruikt/misbruikt door één of zelfs door beide ouders zodat zij toch maar hun gelijk zouden halen. Walgelijk, ontoelaatbaar en persoonlijk vind ik dat een ernstige vorm van kindermishandeling. Het kind heeft immers geen enkel recht van spreken; heeft geen "thuis" meer, wordt van hier naar daar gesleurd, kan niks anders dan alles maar te ondergaan. Ik kan WEL respect opbrengen voor ouders die na een scheiding er alles aan doen om hun kind een zo "normaal" mogelijke opvoeding te geven. Daaronder versta ik: een regelmatig contact met de beide ouders; samen als ouders één lijn trekken , afspraken maken in het belang van het kind; nooit slechte dingen over de ander zeggen in bijzijn van het kind; en HEEL belangrijk: het kind duidelijk maken dat hij/zij geen enkele schuld treft inzake de scheiding. Zeggen dat zowel papa als mama hem/haar altijd graag zullen blijven zien, wat er ook gebeurt.

Ik weet niet of ge het u realiseert, maar ik geef u in feite gewoon gelijk he....

Dit onderzoek houdt weinig steek als ik de conclusies van het krantenartikel lees.

Ik vrees dat dit weer een leuke interpretatie is door een of andere journalist die graag een artikel schreef. Ik zou de tekst best eens willen doornemen.