Vandaag een bekeuring gehad omdat mijn oldtimer auto, een Mercedes 280SE
niet voorzien was van gele kentekenplaten maar van blauwe oldtimer kentekenplaten. Datum eerste inschrijving was 15 januari 1978 en blijkbaar moet je voor blauwe platen een inschrijving hebben voor 1 januari 1978. Boetebedrag is waarschijnlijk 120 euro+6 euro administratiekosten wegens "ondeugdelijke kentekenplaten" en dat brengt mij op de volgende vraag. Zijn wij Nederlanders nu echt regelzieke sadisten die voor alles en nog wat regels en regels moeten maken?? Ik publiceer hier een klein stuk wat ik op internet vond:
''Nederlanders zijn regelzieke sadisten"....
http://www.ginnymooy.nl/1591/nederla...ieke-sadisten/
n feite zijn we niets meer dan regelzieke dwazen die voor elke regel weer een uitzondering vinden waar vervolgens een subregel voor gemaakt kan worden. En we zijn er nog trots op ook dat we het allemaal tot in de puntjes geregeld hebben. Zonder regels zou dit land immers naar de verdommenis gaan, dat weet iedereen in Nederland toch?
Vandaar ook dat we voor echt alles een regel verzinnen. En het liefst regels die zó complex en onuitvoerbaar zijn dat er altijd weer nieuwe regels bij moeten komen. Je moet je gewoon aan de regels houden zeggen verschillende mensen onder dit verhaal op Joop.nl. Nou ken ik die mensen niet, maar ik schat zo in dat ze stuk voor stuk ijzervretende regelmachines zijn die het zelfs zouden toejuichen als de overheid een regel instelt voor het strikken van je schoenveter. En zij zijn vast niet de enigen. De paniek die mensen voelen bij de gedachte aan het instorten van “het systeem” van onze regels is fascinerend. Als ik de baas van dit land zou zijn zou ik voor een weekje alle regels opheffen. Gewoon om van een afstandje te kunnen kijken hoe erg mensen van slag raken als ze zonder voorgeschreven regels moeten proberen te overleven. ‘Maar Sammie! Het zou een Janboel worden! Complete chaos! Regels zijn er nodig! Overal en altijd want anders loopt het systeem vast!’
Het systeem, dat verdomde systeem inderdaad. Ik ken dat systeem, dat is een systeem dat tegenwoordig aan elkaar hangt van validatieregels die ooit eens door een autistische programmeur met een pennenlikkende leidinggevende samen zijn bedacht om hun hunkering naar controle te kunnen bevredigen. Het excuus was dat het systeem ons zogenaamd werk uit handen zou nemen zodat we ons konden concentreren op wat er echt toe doet. Mensen bijvoorbeeld, om maar eens een lullig zijstraatje te nemen. Maar nee, het systeem kwam er en was er niet om mensen verder te helpen, maar om ze overal en altijd op alles af te kunnen rekenen. Ons systeem is de natte droom van elke machtsbeluste bureaucraat met een minderwaardigheidscomplex. Het systeem kwam, greep naar de macht en zal die macht ten koste van alles willen behouden. Mocht het systeem onverhoopt dreigen vast te lopen dan smijten we er gewoon nog wat extra regels in om er zeker van te zijn dat we volledig afhankelijk blijven van dat systeem.
Nog meer regels die ons meer duidelijkheid kunnen geven zullen ons ten deel vallen. Vol goede moed laten we ons als makke lammeren naar de slachtbank van de regelgeving leiden. We worden van de ene instantie naar de andere instantie gestuurd die allemaal hun eigen elkaar tegensprekende regels hebben. En we genieten er stiekem ook nog van.
We vinden het allemaal wel best, maar zullen dat nooit openlijk toegeven. Uiteraard willen we minder ambtenaren, uiteraard noemen we Nederland een Regeltjesland en uiteraard zouden we het liefste allemaal vandaag nog emigreren. Maar als we dat zouden doen moeten er natuurlijk wel eerst regels gemaakt worden want anders loopt iedereen maar door elkaar heen.
‘Nee echt, het liefste zouden we al die regels niet meer hebben’, zeggen we dan met een glad gestreken smoel tegen elkaar. Ondertussen grijpen we wel iedere kans aan om anderen tussen de regels door aan de schandpaal van de regelgeving kunnen nagelen. Als iemand weer een slachtoffer heeft gevonden verzamelen we ons snel als een kudde laffe hyena’s en roepen we allemaal in koor “Jij ondermijnt het systeem!”. Het is diepgewortelde hypocrisie in optima forma en ook echt iets om trots op te zijn.
