wijl ik zo gelegen was
in de hand een koel wijnglas
zwikzwakkend in de hangmat
naast de luie spinnekat
genietend van de zonnestralen
vrij van zorgen en van kwalen
zie ‘k met lozen oogopslag
al het schoon’ van deze dag
in mijn gedachten hoor ik haar
en haar stem klinkt lief en klaar :
"ha, da’s goed, hij ligt te slapen
ga ik stillekens d’appels rapen,
en de peren, met vlijt en spoed,
swijlst dat hij zijn tukske doet"

toch geweldig hoe zo’n vrouwke
zorg draagt voor ‘t vermoeide pauwke !

hoor ! daar gaat de schuurpoort klingen
welk aireken zal ze zingen ?
zie ! daar komt ze aangekletterd.
oei ! zij zingt zij niet, zij kettert !
lap ! daar hoor ik haar al klagen :
“god, man, gij verslaapt uw dagen !
in plaats van daar te liggen gapen,
kom drek mee het fruit oprapen !”