Postmodernisme, entry points
 

Niet dat ik een erg fervente fan ben van 'postmodernisme'

Maar het verruimt zeker de geest.

Deze online gezette les in het kader van een cursus literatuurkritiek,
lijkt me, eerste indruk, geen slechte eerste kennismaking.

http://www.youtube.com/watch?v=P1M9-xk-BVg

W T F

Al 45 views en nog niemand die een sneer heeft verwoord
aan het adres van die pinguïn in maatpak ?

:-P

Wilde die Fry eigenlijk in juxtapositie brengen met The Theoretical Minimum van Leonard Susskind.
Ook een grote serie online lessen, maar Physics.

De kloof tussen die twee 'vakgebieden' is enorm.

Bij Susskind verbeteren de leerlingen schaamteloos de leraar, wanneer hij iets fout doet aan het bord.

Bij Fry is het zeer de vraag of de leerlingen uberhaupt 'mee zijn'.

Physics is een heldere traditie van ruim 300 jaar. Die de kosmos zelf te lijf gaat.

Postmodernisme een obscuur winkeltje dat alles samen nog geen 30 jaar open is geweest.
En dat, opgediend �* la Fry, niet veel verder reikt dan cinema en literatuur.

En toch.
Uit Deleuze Guattari, Lyotard, Lacan, Zizek, en rest van het circus,
zijn wel een paar concepten te peuteren die ruimer kunnen dienen.

Let's give it a try ?

En waar physics apolitiek is, kom je met 'postmodernisme' vrij snel op politiek terrein :-D
Met name bij Zizek.
Waarbij het nog de vraag is of het dan wel meer is dan marxisme opgediend in een ander korstje.
Met een slaatje Lacan er bij.

Als entry point kies ik dus een boek van Zizek : Living in the End Times, 2010.
Die Fry is me te suf :-D

Maar meer entry points zijn uiteraard zeer welkom.

En als ik fouten maak aan het bord, verwacht ik boegeroep ...