| circe |
20 september 2013 17:16 |
Boeboetje heeft al een mooi briefke geschreven naar zijn vriendje bij De Morgen.
Nu mag Yveske vast - tot nader order - blijven van boeboetje.
Citaat:
Geachte heer Desmet,
Beste Yves,
Toen ik de titel zag van je column waarin je mij welkom heet in België, vroeg ik me eerst af of dat cynisch bedoeld was of niet. De redenen van die tijdelijke verwarring zijn bekend en ik zal ze hier niet herhalen. Toch was ik al bij al blij met je stuk en beschouwde ik het als een gebaar van openheid en dialoog. Veel van mijn vrienden en medestanders denken hier anders over. Sommigen zijn nog boos over "toen" en dat recht hebben ze. Vanuit ons perspectief was wat we hebben meegemaakt regelrechte repressie. De grootste verantwoordelijkheid ligt natuurlijk bij beleidsmakers van toen, maar 'de media', waaronder De Morgen, hebben er ook een rol in gespeeld.
Ondertussen zijn we tien jaar verder en allemaal wat grijzer en wijzer. Ik blijf niet in het verleden hangen, ik heb de voorbije zeven jaar in het Midden-Oosten genoeg gezien en meegemaakt om een en ander te kunnen relativeren.
We hebben allemaal fouten gemaakt en waarschijnlijk vindt ieder van ons dat zijn fouten minder erg waren dan die van de ander. Maar een blame game is een spel dat ik niet wil spelen - het werkt contraproductief. Laat ons liever vooruitkijken. Wat kunnen we voor elkaar betekenen als burgers van hetzelfde land? Hoe laten we een diverse maar (langs alle kanten) versnipperde en verzuurde maatschappij evolueren tot een harmonieuze gemeenschap van burgers?
Extremisten op de loer
Ik heb niet alle antwoorden en jij ook niet, maar we mogen ervan uitgaan dat het beter is om samen te zoeken. We vertrekken vanuit een gemeenschappelijke basis: democratie en mensenrechten, gelijkheid en vrijheid van meningsuiting. Dat is al veel. Democratie heet een vanzelfsprekendheid, maar we weten wel beter. In een maatschappij waar extremisten aan alle uiteinden op de loer liggen om de democratie te verkrachten en anderen uit te sluiten, kunnen democraten het zich niet permitteren om vijandelijk tegen elkaar te doen omwille van nuanceverschillen.
Opiniemakers en politici hebben hierin een cruciale rol te spelen. Politiek is vandaag te sterk doordrongen van marketing. Men zoekt niet meer naar oplossingen maar naar waarmee je scoort bij de kiezer. Dat heet populisme en het lost de zaken niet op. Zo blijven de problemen zich opstapelen en verergeren. Dat dreigt de hele maatschappij te ontwrichten.
We hebben nood aan nieuw leadership, niet alleen in de politiek maar ook in de media, in de academische milieus en zelfs in de sport en kunst. Met leadership bedoel ik onder andere de moed hebben om zaken in vraag te stellen die je achterban of publiek voor vanzelfsprekend houdt. Leadership is niet de massa naar de mond praten en onderbuikgevoelens bespelen; leadership is taboes doorprikken en durven subjectief steun te verliezen om de zaken objectief te doen evolueren.
Hier zijn we tien jaar geleden tekortgeschoten en ik vind dat men nog steeds tekortschiet wat dat betreft.
Ik kom terug naar België om meerdere redenen. Een aantal zijn persoonlijk, een aantal politiek - ingegeven door mijn engagement en een gevoel van 'een onvoltooide job'. Ja, ik wil het beste voor etnische minderheden maar ik zie het niet (meer) als een identitaire of culturele plicht. Ik bekijk die zaken nu vanuit een mensenrechtenperspectief met het oog op het collectief belang. Doel is een gezonde maatschappij voor iedereen.
Zal dat gemakkelijk lukken? Alleen al de reacties op je column, Yves, tonen hoe moeilijk het wordt. Ook de reacties die Bert Anciaux kreeg voor een gelijkaardig stuk zijn triest. Maar het loutere feit dat jullie durven tegen de stroom in te gaan geeft me hoop.
Op de barricaden
Ook in moslimkringen zijn er stemmen die weigeren te praten en blijven hangen in conflictdenken. En dan heb ik het niet eens over de gestoorde Takfiri Salafi's. Maar de omvang van het racisme aan de andere kant is van een nog grotere schaal en vormt een groter gevaar. In tegenstelling tot een minderheid, beschikt de meerderheid over de machtsmiddelen om te kunnen discrimineren. De minderheid kan alleen wat ambetant doen, om het simplistisch te stellen.
We zullen nog ruzie maken, het oneens zijn en misschien boos worden. Ik zal niemand naar de mond praten, allochtoon noch autochtoon, en mijn visie blijft er een van een emancipatorische strijd, een strijd die wij als etnisch-culturele minderheden moeten voeren in alliantie met autochtone medeburgers om gelijkwaardig burgerschap te bereiken. Ik besef maar al te goed wat onze verantwoordelijkheden zijn: de wettelijke kaders respecteren en binnen de perken van de grondwet en de universele verklaring van de mensenrechten handelen.
We zullen ook op de barricaden gaan staan als het nodig is, want gelijkheid en rechten krijg je van niemand en zeker niet door in een slachtofferrol te kruipen. Je rechten neem je in volle bewustzijn, met standvastigheid en positief engagement en betrokkenheid.
Wat mij betreft, ik zal altijd openstaan voor dialoog, los van ideologische beschouwingen of affiniteiten. De enige voorwaarde die ik daarvoor stel is de bereidheid van de ander om een respectvolle gesprekspartner te zijn.
Met vriendelijke groeten,
Dyab Abou Jahjah
|
http://www.demorgen.be/dm/nl/2461/Op...derzijds.dhtml
oops... nu staat dat nog online...
https://scontent-a-cdg.xx.fbcdn.net/...59804539_n.jpg
Discusting, stupid, narrowminded country, I am glad I am out of that shit-hole now.
Solidarity with Nordin Taouil
Nordin Taouil? Die superextremistische imam ? nou nou nou toch.
 |
