Kromme werkgeverslogika
 

Ik begrijp de werkgevers eigenlijk niet. Ze zijn tegen gratis publieke dienstverlening, maar ze eisen wel dat hun werknemers langer en bovendien gratis werken. Ze zitten voortdurend te klagen dat er teveel werklozen zijn, maar zelf willen ze steeds meer werk door steeds minder mensen laten uitvoeren. Gevolg: aan de ene kant steeds meer mensen die gestresseerd en ongelukkig zijn door te veel werk, en aan de andere kant steeds meer mensen die gestigmatizeerd en ongelukkig zijn omdat ze geen werk hebben. Waardoor beide groepen dan depressief zijn en jaloers zijn van elkaar. Het zou nochtans veel logischer zijn om een grotere groep mensen deeltijds te laten werken. Dan zijn zowel de lusten als de lasten voor iedereen eerlijker en draaglijker verdeeld. Iedereen kan het dan wat kalmer aan doen en toch zijn steentje bijdragen. Dit inkomen uit deeltijds werk kan dan eventueel worden aangevuld met een basisinkomen voor iedereen dat wordt gefinancierd met inkomsten uit belastingen op konsumptie (= BTW), waardoor iedereen die konsumeert of hier verkoopt (ook in het buitenland geproduceerde produkten) meebetaalt (en dus niet alleen degenen die werken). Dan hoeft niemand nog jaloers te zijn van de anderen.

AKKOORD.

behalve het vivant-achtig gedoe over basisinkomen voor iedereen.
wie bijvoorbeeld 120.000 fr. per maand verdient hoeft geen 'basisinkomen' te krijgen.

(...) maar ze willen hier wel extra vreemd gespuis binnenluizen.

Die kromme werkgeverslogika is even krom als zij die wensen op hun 48° met brugpensioen te gaan, onder het moto 'niet werken en toch een bijna volle pree'.
Ik peins dat in beide gevallen die wet de eerste wet is van de Vlaamse ekonomie. (die van de Walen is: nooit gewerkt en toch een volle pree)

En of mensen met 3000 euro per maand toch nog het basisinkomen moeten hebben: natuurlijk wel, want zij moeten gemotiveerd blijven om mee te blijven doen in het spel. Het spel is van veel BTW te betalen, zodat die basisinkomens betaald kunnen worden.