Synchroniciteit
 

Do you believe?

Ik kan er in mijn leven moeilijk naastkijken, hoe synchroon alles kan lopen en uitkomen bij mekaar. Ik weet niet of ik de enige ben die herkenbare patronen in het leven opmerkt alsof ze "vanboven" in werking zijn gesteld.
Ik ben mij er uiterst bewust van dat met tijd en geduld iedereen zijn deel kan krijgen. Vraagt, en gij zult ontvangen; Deze woorden zijn na afloop in mijn leven een kernzin geworden. De kracht zit in ons allen, use it wisely.

Is synchroniciteit het werkmiddel van God? Of zetten wij dat in gang door allen ons parcour af te leggen. Zouden wij daar ubrhpt ooit toekomen zonder hulp van "daarboven".

Eh, wat?

De idee van synchroniciteit is van Jung.

Er is causaliteit (uit het verleden en de materie) en er is doelgerichtheid (uit de toekomst en de Geest) en ten derde is er synchroniciteit als ruimtelijke ordening, dus in een gelijktijdigheid.

Alle drie zijn ze uit de Logische Geest van God vandaan, die immers alles ordent.

De jaren negentienhonderd hebben gebeld.
Ze willen hun bullshit die jij hier schrijft terug.

Lekker gezellig.
Is het lot gedreven door synchroniciteit? Ja toch?
Van mij mogen ze hun bullshit weer hebben, maar ik wil wel iets in de plaats dan. En neen niet de atoomtheorie.

Ja dat vat het wel samen ja.

Zo is het.

Synchroniciteit is de wonderbaarlijkheid dat wat de mens denkt "toevallig" overeenkomt met iets wat in de buitenwereld gebeurt, dus dat zijn eigen innerlijkheid en de uiterlijke wereld blijken te harmoniëren alsof er een hogere macht is die beiden componeert.

En die macht is er natuurlijk ook, want dat zijn de microwezentjes.....:-):-):-)

Jammer, maar buiten bullshit is er echt niks anders te verkrijgen.

Je krijgt van mij het "Antropisch principe" in de plaats:
http://en.wikipedia.org/wiki/Anthropic_principle
Gelijkaardige manier van denken maar daar is tenminste geen "God" voor nodig.

2 !

Het is het antwoord op de vraag "Hoe komt het toch dat de wereld toelaat dat ik besta ?": doodeenvoudig omdat, mocht de wereld niet toelaten dat je bestaat, je die vraag niet zou kunnen stellen!

Maw, als je de vraag kan stellen, heb je het antwoord.

En in een "heel groot" universum is het niet eens verwonderlijk dat er een plekje is waar de dingen zijn zodat je kan bestaan.

De verwondering van "hoe komt het toch dat de wereld mij toelaat van te bestaan" is van dezelfde logische aard als "hoe komt het toch dat de stenen onderin een zak aan de onderkant zitten".

Hogere machten ammehoela.

Als jij aan een scheet denkt, en er wordt er toevallig een gelaten, dan is dat geen big deal, want als acht miljard mensen er nog maar één per dag laten vliegen, dan zijn dat er per seconde gemiddeld 92592.
En zo is het met de meeste gevallen van synchroniciteit: 't moet al raar lopen als je niet denkt aan een gebeurtenis die nu of in een recente toekomst plaatsgrijpt..

Inderdaad synchronisiteit bestaat. ER is veel meer dan enkel het fysishe. Om nog niet te zeggen dat wij alleen persoonlijke spirituele gidsen die ons soms een duwtje of een spiriratie geven.

Inderdaad kan er ook sprake zijn van toevalligheid.

Maar het kan ook zijn dat de mens zijn omgeving waarneemt en ongemerkt dan iets denkt wat daarmee overeenkomt.

Maar er is ook een hogere macht bij de microwezentjes en of die moeite doen dingen synchroon te laten verlopen, dat zou ik verder niet weten.

dat is geen echt antwoord.
Het geeft alleen het feit weer dat je inderdaad bestaat, maar niet waarom.
Het had ook kunnen zijn dat je niet bestond, maar je bestaat wel en dan moet er een reden zijn, die je moet beantwoorden.

En die reden is niet om jou die vraag te doen kunnen stellen.
Dat is wel een heel magere reden, want het leven is veel en veel meer dan die ene vraag.

Het antwoord is tweeledig: naar jouw toevallige persoon had je net zo goed niet behoeven bestaan.
Je bestaat dan ook slechts voor een korte duur in de eeuwigheid.

Het tweede antwoord is dat je niet alleen een toevallige persoon bent, maar ook in het algemeen God zelf, wat je uitdrukt in het begrip IK.
Iedereen is namelijk Ik en omdat God zelf in iedereen bestaat als algemeen en eeuwig IK is het noodzakelijk dat je bestaat.
Het ligt in de noodzakelijkheid van de goddelijke logica, die berust op de eenheid van Niets en Zijn, waarbij het ware Zijn het Bewustzijn is, van de Mens of van het Dier of de Plant of zelfs het Ding*, maar ook van het hogere Microwezentje.

*Hoewel dieren en planten en dingen zich die vraag nog niet stellen en ook nog geen echt IK bezitten zoals de mens.

Deze vind ik goed. Voor mij is het geen must om God erbij te betrekken. Maar het universum moet ergens vandaan komen. En zoals het anthropic principle uitlegt, zijn wij de waarnemers van het universum.
Het universum zit letterlijk in en rondom ons.
Het werkt! Zomaar? Toevallig?
Neen toch! Hoe kunnen we "God" "de oneindigheid" erbij uitsluiten?

Ik voel me echt verbonden met een kracht die ik God(ddelijk) noem. Van liedjes op de radio tijdens het werk, gebeurtenissen die een hele dag doen veranderen, gesprekken met mensen, tv shows, ... Het loopt dikwijls zo synchroon dat toeval uit te sluiten valt.

God is de maker van alles en zoals het universum in God huist, huist God in het universum. We mogen er maar dankbaar voor zijn.

Neen, niet toevallig! Dat is het em juist! Lees het antropisch principe nog eens na want ik denk dat je het niet helemaal begrepen hebt.
Of lees gewoon de post van patrickve hierboven nog eens, die vat het perfect samen.


"God" is een onnodige complexiteit in de theorie en volgens Occam's Scheermes worden alle onnodige complexiteiten uit een wetenschappelijke theorie "weggeschoren", lees:
http://en.wikipedia.org/wiki/Occam's_razor


Jij hebt natuurlijk het recht wat jij "voelt" te interpreteren hoe jij dat wilt, wil jij daar een "God" uit concluderen is dat jouw volste recht, maar jouw "gevoel" is van weinig wetenschappelijk belang.

Als het geen toeval is, is het omdat het zo gedreven wordt.
Door wie/wat dan?
Dat vind ik nergens terug in dat Antropic principle, tenzij deze het universum hiervoor de vinger toewijst. Maar dat universum komt toch ergens vandaan?
Alles komt toch verder uit oneindigheid?
God is misschien niet wetenschappelijk te bewijzen, maar het is wel logischergezien gemakkelijker om alles te plaatsen.
Zonder God/oneindigheid had er niets geweest.

Ik denk dat je het nog steeds niet door hebt hoor,
Het moet absoluut niet “gedreven” zijn, herlees gewoon nog eens patrickve's post hierboven, specifiek het deel over een heel groot universum.
Da's zo wat de samenvatting van de zwakke vorm van het antropisch principe.
Trouwens, tegenwoordig wordt dat "heel groot heelal" uitgebreid tot "heel veel heel grote heelallen" (in een multiversum).
De kans dat ergens in 1 van die heel grote helallen de condities juist zijn voor jou om te bestaan en jezelf te kunnen verwonderen over hoe goed het allemaal in elkaar zit is dus helemaal niet zo klein, het zou eerder vreemd zijn moest dit niet het geval zijn.

En dan heb je de sterke versie die zegt dat de vraag zelf zinloos is gezien de mogelijkheid om de vraag te stellen het antwoord is.
De sterke vorm wordt vaak geassocieerd met de Kopenhageninterpretatie van de kwantummechanica die zegt dat iets niet bestaat zolang het niet waargenomen wordt.

Wil iemand even de pijp doorgeven?

volledig akkoord