| De schoofzak |
8 oktober 2013 06:09 |
Kenmerk van belgicisme: Het komt allemaal niet zo nauw
't Is niet de Schoof die dat zegt, 't is De Standaard.
Foefelen, arrangeren, corruptie, liegen en bedriegen, oncollegialiteit, tegenwringen .... en nooit is het de eigen schuld; nooit is het dringend, alles kaat koet.
En 't is de schuld van de Vlaams-nationalisten.
titel: Het komt allemaal niet zo nauw
link: http://www.standaard.be/plus/ochtend/2
Citaat:
Het komt allemaal niet zo nauw
Guy Tegenbos
Ontspringt Michel Moll de dans? Het lijkt zo. De raad van bestuur van Belgacom erkent dat wat deze bestuurder deed – optreden als consulent voor de Chinese telecomgroep Huawei, zónder dit te melden – niet netjes was, maar het was net niét in strijd met de interne Belgacomregels en het was ook niet verboden bij wet. Niks aan de hand dus, al gaan we misschien toch de regels aanpassen, luidt het...
Als het toch niet zo nauw komt, waarom zouden de burgers dan de regels naleven?
De raad besliste ook, na berichten in de media, te onderzoeken of er van belangenvermenging sprake is in hoofde van zijn ceo, Didier Bellens. Die is betrokken in een bedrijf waarmee Belgacom vastgoedtransacties overweegt te doen.
Dat is allemaal niet goed.
En Belgacom wordt maar wakker als het al brandt. Niet preventief. Het bedrijf is niet alert en niet bekommerd om zijn goede naam. Zo nauw komt het hier allemaal toch niet!
Dat is tekenend voor dit land.
Een rapport van Transparancy International dat vandaag verschijnt, gaat over iets anders maar leidt tot eenzelfde conclusie.
Zijn we corrupt? Dat zegt het rapport niet. Het zegt wel dat wij en onze bedrijven weinig of niets doen om corruptie op te sporen en te voorkomen als onze bedrijven in het buitenland actief zijn. Wat gaat daarvan uit als boodschap? Zo belangrijk is dat niet. Zo nauw komt het hier niet.
Ook in het politiek bestuur overheerst vaak de houding ‘dat het niet zo nauw komt’.
Nederland zou op de rand van een revolutie staan, mocht de regering daar kwansuis beslissen Prinsjesdag een week uit te stellen. Hier doet de regering dat ongegeneerd met het Belgisch equivalent ervan: de State of the Union. De loffelijke gewoonte – nog ingesteld door Jean-Luc Dehaene in de jaren negentig – dat de federale regering op de tweede dinsdag van oktober haar begroting en haar beleidsplannen presenteert aan de Kamer, wordt zonder meer terzijde geschoven. Het parlement wordt geschoffeerd. En met welk argument? ‘We hebben dat nog al gedaan.’
Het komt dus niet zo nauw. Als de begroting niet klaar is op die tweede dinsdag, kan ze eigenlijk ook niet ordentelijk goedgekeurd worden voor 31 december. maar ook dat komt niet zo nauw.
De Europese Commissie eist zonder pardon dat de begrotingen op haar tafel liggen vóór 15 oktober. Ze zal de Belgische krijgen óp de 15de, of op de 16de of de 17de. Het zal wel niet zo nauw komen, zeker?
Die houding verpest het image van ons land in het buitenland, en ook in Europa en bij de Europese Commissie.
Maar ze kost ook veel intern. Als het allemaal zo nauw niet komt, waarom zouden de burgers dan de regels naleven?
|
|
