Bye Bye Big Bang !
 

De oerknaltheorie glijdt bergaf:
't was een 'zwart gat' dat het startschot gaf !
Dat was zelfs astraal
vierdimensionaal.
Lemaître draait zich om in zijn graf.



Knack

Harrie heeft de Big-Bangtheorie al lang met de grond gelijk gemaakt..

Welke grond ? Heeft die wel een horizon ? :p

Uiteraard, maar die is dan weer microscopisch klein en die kunnen wij (nog) niet zien...;-)

Kijk:
Ze hebben iets dat ze niet kunnen begrijpen dus breien ze er een "mogelijke" uitleg aan. Wel beginnen ze weer met "er was niets, en ineens vanalles".
Is dat dan de wetenschap?

Niets weerhoudt de wiskundige om te redeneren en te rekenen in veelvoudig dimensionale ruimten. Er zouden er zelfs 13 bestaan.

Vergelijk met het werk van onze recente Nobel-prijs-winnaar Engler (en Higgs) : zij "berekenden" in 1963 dat er zo'n deeltje moest zijn. Pas in 2012 werd het "gezien" en bewezen.

En gij nu

Tuurlijk is de big bang niet correct. De wetenschap begint met mondjesmaat toe te geven dat er wel iets anders moet zijn.

Onze realiteit komt voort uit hogere dimensies. Zonder die hogere dimensies zou er nooit een fysische realiteit zijn. Bewustzijn ligt aan de basis van alles en heeft ook deze realiteit in gang gezet.

Zelfs zonder een fysische realiteit bestaat er nog steeds een realiteit. Onze realiteit is gewoon een van de vele in het geheel van de creatie wat alles omvat.

Eerst dachten we dat de aarde het middelpunt van het heelal, was, dan de zon, enz... Nu weten we dat de zon slechts een van de miljarden sterren is. In de komende tijden gaan we beginnen inzien dat onze realiteit ook slechts een van de vele dimensies zijn die er bestaan. Ons wereldbeeld wordt constant verruimd. En dat bewustzijn de basis vormt van alles.

Men redeneert tot in de 13° dimensie. Waarom 13 en bv. geen 16 ? En hoe raakt men in de 13° ? I wonder ...

Een nummering is gewoon zoals semantiek. Hoe verdeel je het en geef je het nummers?

Men zou bijvoorbeeld kunnen de astrale wereld van onze dimensie (diegene die net naast het fysische "vibreert" en waar overleden personen kunnen ronddolen) een andere dimensie noemen. En dat dan de 4de dimensie noemen. Of je kan de astrale wereld bij onze dimensie rekenen omdat hij er zo dicht bij ligt, en dan een subset van onze dimensie noemen.

Het is allemaal semantiek, welk nummer geef je het kind? En uiteindelijk redelijk onbelangrijk.

Uiteindelijk heeft alles te maken met frequenties van bestaan, met de trilling. De astrale wereld ligt dicht bij de onze, en kan soms waargenomen worden door mensen, bv schaduwen zien vanuit de ooghoeken enz.... terwijl wezen uit hogere dimensies nooit zouden kunnen waargenomen worden omdat ze gewoonweg op een veel te hoge trilling zitten om voor ons waargenomen te kunnen worden.

Als je zo redeneert zijn er eigenlijk talloze dimensies, elk met hun eigen trilling. Deze trillingen zijn zo opgezet dat de realiteiten niet met elkaar "botsen". De overledenen lopen soms door onze huizen maar meestal zijn we niet bewust van elkaar. In de algemene regel zijn spoken meer bewust van ons dan wij van hun, omdat zijn op een iets hogere trilling zitten.

Wie durft er nog te zeggen dat wetenschap dogmatisch zou zijn?

Exodus?

Uit twee 2D-foto's volgt - mits kleurbril - een 3D-beeld.

Ik neem aan dat men uit twee (of 3 ?) 3D-beelden (met een ad hoc hulpmiddel) iets 4-dimensionaal kan halen.

Lijkt mij interessanter dit te onderzoeken dan aan een 74° verkeerd klimaatmodel te zitten knoeien ...

Weliswaar ben ik niet meer mee met snaartheorieën, maar die hogere dimensionaliteit is al eerder toegepast in de meer klassieke fysica.

De onderliggende idee is dat men graag alle krachten en materie met 1 omvattend stel van natuurwetten en overeenstemmende wiskunde wil kunnen beschrijven. Er is natuurlijk geen dogma dat zegt dat dat zo moet zijn, maar in het verleden heeft men er al heel wat successen mee geboekt, en het is dus logisch dat men daarop voortbouwt.

In de 19de eeuw heeft men zo magnetisme en electriciteit weten te verenigen als zijnde manifestaties van 1 electromagnetische kracht. In het begin van de 20ste eeuw heeft men geprobeerd om een model te maken waar electromagnetisme en zwaartekracht één fundamentele kracht zouden vormen, en dat is gelukt door Kaluza en Klein door een 4de ruimtedimensie in de vergelijkingen op te nemen.

Daarna is dat spoor doodgebloed omdat men kort daarop ook de andere kernkrachten identificeerde en er met het quantumgedrag rekening gehouden moest worden, maar het concept is wel gebleven, en men heeft het terug opgepikt met de snaartheorie, die ook als doel heeft alle elementaire deeltjes en krachten te verenigen. Hiervoor heeft men wel 11 of 13 of meer dimensies in de berekeningen moeten steken.

Over hoe we die andere dimensies moeten voorstellen bestaan ook weer theorieën. Eén daarvan is bijv. de analogie van een rietje. Dat is een 3-dimensionaal object, maar als de diameter heel klein is dan lijkt het een 1-dimensionale lijn. Naar analogie zouden die andere dimensies dus zodanig strak "opgerold" kunnen zijn dat ze niet waarneembaar zijn.

Het rietje mag zelfs om een houtje gewonden zijn (zoals een tuinslang) zodat het zelf reeds 3 dimensies innneemt. Een punt op de omtrek van het rietje zou zich dan in de 4° dimensie bewegen.

Dit blijven echter steeds ruimtedimensies. Tijd en entropie zouden ook minstens recht hebben op een eigen dimensie. Vraag is hoe je zo iets ontwikkelt.

Uit 2 2D foto's volgt een stereoscopisch beeld. Dat is iets heel anders dan 3D info. De 3D die gij voor ogen hebt is een marketing term.

Hologrammen.

Tijd wordt gezien als een dimensie waarin de entropie de beweegrichting bepaalt.

Zeg aan de vissen dat ze meer marketing nodig hebben om 3D te kunnen zien...

Roofvissen (die de afstand naar hun prooi moeten kunnen inschatten) hebben perfect stereoscopisch zicht (dieptezicht).

On topic: Als ze nu nog zwarte gaten kunnen bewijzen staan ze weer een stapje dichter bij een nieuwe theorie. (Hiermee wil ik niet zeggen dat ze niet bestaan, enkel dat ze voorlopig nog steeds alleen theoretisch 'bewezen' zijn).

Voorlopig alvast nog niet.

De inflatietheorie van Guth komt nog altijd stukken beter overeen met de waarnemingen (o.a. door WMAP) dan deze hypothese en die verklaart ook het horizonprobleem en de afwezigheid van magn. monopolen.

Verdienstelijke poging dus maar geen sigaar. :-)

Er is nochtans bewezen dat er een niet zichtbare 'object' aanwezig is in het Sagittarius stelsel met een massa van +- 4 miljoen keer de massa van onze zon, binnen een relatief beperkt volume.

Een betere verklaring dan een zwart gat zal je niet direct vinden en het levert mooie X-ray foto's op ;-)



Andere mooie prentjes van zwarte gaten op de NUstar homepage :
http://www.nustar.caltech.edu/news/1.../d,news-detail