Schuldvraag en omgekeerde effectiviteit
 

In het kader van het onderzoek

Element van omgekeerde effectiviteit (cfr Foucault)

Bij monopoly (cfr perceptiesfeer 2) ontstaat niet enkel een psychologische druk om de schuld af te betalen maar ook de noodzaak om in materiële zin de economie te verzwaren (cfr overconsumptie). Samen creëren ze exponentieel een spanning die geprojecteerd wordt op de totale samenleving, hierdoor stoten we op een element van omgekeerde effectiviteit. Wat bedoelen we?

Dynamiek in beeld

We veronderstellen een gebied waar nog geen welvaart is, leningen worden aangegaan om deze welvaart versneld te kunnen opbouwen. In die periode (1) is er volledige werkgelegenheid, iedereen helpt mee aan de opbouw. In periode (2) is deze welvaart gerealiseerd en vermindert de arbeid, dit is logisch aangezien we nu deze welvaart (bv huizen) enkel hoeven te onderhouden. Maar dan komt het, de schulden staan nog steeds open waarvoor opnieuw geld gevonden moet worden, dit zien we in periode (3). Kort gezegd, het wordt dan produceren om geld te genereren in functie van de schuldaflossing en dat is overconsumptie. Anders gezegd, het omgekeerde effect uit zich in het feit dat we uiteindelijk geld produceren met als neveneffect goederen die we niet als ‘duurzaam’ kunnen labelen. Dit heeft niet enkel gevolgen voor het menselijke welzijn maar weegt ook zwaar door op het milieu.