Geen kinderen hebben is een gemis ???
 

Als verstokte, iets ouder wordende vrijgezel of single valt het me op dat vele van mijn collega's of kennissen, die in steeds ruimere getale zich te menen moeten voortplanten, mij willen overtuigen om toch binnenkort een relatie aan te gaan en (vooral) ook aan kinderen 'te denken'. Velen proberen mij van hun kinderkeuze te overtuigen dat ze anders toch een 'gemis' en leegte zouden ervaren in hun leven en dat ze nu eindelijk met hun nageslacht het geluk hebben 'gevonden'. Hoewel ze het meestal niet expliciet uitspreken hebben de meeste compassie met mij omwille van mijn 'vrijgezellenbestaan' of vinden ze mij ronduit zielig. Anderen gaan een stapje verder en twijfelen aan mijn 'geaardheid', als reden waarom ik nog niet aan een gezin begonnen ben. In hun ogen heb ik immers een mooie job, boeiend sociaal leven en een eigen woning, volgens sommige vrouwen (zeg dit niet van mezelf) ben ik overigens niet onknap en ik heb een vrij ruim interesseveld. Nog anderen gaan nog een stap verder en vinden mij in zekere zin 'asociaal' en 'egoïstisch', omdat ik geen relatie aanga met bijbehorende kinderen. Die mensen beweren vaak dat een kinderwens een instinct is en dat ik toch wat abnormaal ben omdat ik daar niet aan toegeef.

Zelf heb ik nog nooit het gevoel gehad mij te moeten voortplanten en ik voel me perfect gelukkig in mijn 'gezinssituatie'. Ik bemerk als alleenwonende vrijgezel overigens vele voordelen, vooral een stuk van mijn vrijheid en onafhankelijkheid opgeven voor een relatie en dito kinderen zou me zwaar vallen. Nu, ik gun iedereen zijn gezinnetje en kinderen die dat wenst, maar dan verwacht ik ook wel wat respect en begrip van zulke mensen. Dit laatste ontbreekt echter vaak, het is toch wel erg dat sommige mensen er automatisch van uitgaan dat je op mijn leeftijd iets 'mankeert' als je je nog niet gebonden hebt of dit niet van plan bent op korte termijn te doen.

Ook in de media hameren de meeste BV's (uiteraard mét kinderen) op het feit dat ze mensen zonder kinderen toch wel ervaren als mensen die een 'gemis' hebben. Iets dat mij uitermate irriteert. Wat geeft die mensen het recht om zo over kinderloze koppels of singles te oordelen ? Volgens mij zijn dit hardnekkige vooroordelen, ingebracht door de samenleving die nog steeds op het principe huisje-tuintje-kindje is gebaseerd. Volgens mij is de zogenaamde kinderwens vooral maatschappelijk aangekweekt, veel meer dan een natuurlijk instinct dat zogezegd nog overeind zou blijven. Nog even benadrukken dat ik zeker geen 'kinderhater' ben, ik heb jarenlang vrijwillig gewerkt met kinderen en jongeren, ik zou daar niet mijn tijd voor opgeofferd hebben indien ik deze niet kon uitstaan. Maar ik voel niet de minste drang zelf kinderen te hebben.

Alle voordelen op te noemen geen kinderen te hebben zou ons veel te ver leiden, er zijn er immers ontelbare. De kersverse ouders die ik ken proberen echter steeds weer al 'hun' voordelen van kinderen op te noemen. En uiteraard met de vermelding dat ik toch wel veel zaken mis. Ik word dan quasi gedwongen om 'tegen' te argumenteren. Meestal haal ik dan mijn 'voordelen' aan dat ik nog steeds in alle vrijheid, mooie verre reizen kan maken en mij niet moet beperken tot vreselijke 'Centerparcs' en andere toestanden om de kinderen te plezieren. Verder vermeld ik dat ik nog steeds op restaurant naar keuze kan gaan, of een stapje in de wereld zetten, zonder weken op voorhand te stressen om een babyszit te regelen of zich te beperken tot het gaan naar zogenaamde 'kind-vriendelijke' restaurants (je weet wel, van die zaken met binnenspeeltuinen) waar het eten en de bediening meestal van bedenkelijk alooi zijn. Verder vermeld ik het gegeven dat mijn tijd die ik niet in kinderen moet steken kan besteden aan talloze hobby's en interessevelden. De meeste jonge ouders dienen hun sociale leven en hobby's grotendeels op te zeggen ten dienste van de kinderen, als vrolijke vrijgezel heb ik daarentegen mijn eigen leven de jongste jaren nog kunnen uitbreiden. Tot slot vermeld ik ook nog vaak dat ik het milieu een grote dienst bewijs, want het niet hebben van nakomelingen die ook de aarde zullen vervuilen is enorm positief voor de beperking van je ecologische voetafdruk.

Verder zou ik ook nog talloze financiële voordelen kunnen opnoemen van het niet-hebben van kinderen (elk kind kost een huis) en tevens het behouden van voldoende nachtrust, want als je wat 'bleiters' in huis hebt, kan je je slaappatroon ook wel vaarwel zeggen. Ik ben waarschijnlijk niet bereid deze opofferingen te maken, dus nog redenen om niet aan kinderen te willen beginnen.

Het spreekt voor zich dat kinderloze koppels en vooral ook vrijgezellen door de samenleving nog steeds 'en masse' gediscrimineerd worden. Ik denk maar aan het voorbeeld dat we onevenredig veel moeten betalen voor een (georganiseerde) reis met al die (hotel)toeslagen als single. Verder worden we ook in restaurants en supermarkten regelmatig gediscrimineerd. De meeste supermarkten zijn voorzien op gezinsverpakkingen (althans de goedkopere winkels) en in sommige restaurants ben je op je eigen zelfs niet welkom. Indien je alleen ergens gaat eten dat het niveau van een fastfoodketen of koffiebar overstijgt, bekijken ze je vaak nog als een koe die een trein ziet passeren. En dan zwijg ik nog over de fiscale discriminatie, want hierin worden kinderloze koppels en singles serieus benadeeld. Mensen met kinderen kunnen niet genoeg benadrukken dat hun kinderen zullen werken voor mijn pensioen en ziekenhuis, maar ze vergeten er wel bij te zeggen dat wij nu de 'melkkoeien' zijn voor de opvoeding en het onderwijs van hun kinderen. Dat is dus een tweesnijdend zwaard. Het is wel een feit dat in deze 'dure' tijden alleenwonenden het vaak financieel zwaar hebben, de last voor de woning is voor een single bijna even groot als voor een gezin met tweeverdieners en kinderen.

Nogmaals, niets tegen kinderen, wel integendeel, en ook niet tegen koppels met een kinderwens, maar dan verwacht ik ook dat ze mijn keuze en situatie respecteren zoals ze is en dat ze niet steeds de 'zieligheid' van mijn bestaan benadrukken. Want die is er niet, vele ouders willen dit echter niet beseffen. Enkele bewust kinderloze koppels die ik ken worden zeker serieus onder druk gezet om zich voort te planten. Indien ze dat niet doen dan denken de mensen dat iemand iets medisch mankeert of dat er op ander gebied stront aan de knikker is. Volgens mij zwichten onder die maatschappelijke druk toch vele mensen die eigenlijk intitieel ook liever geen kinderen zouden hebben, maar ze toch genomen hebben voor de 'goegemeente'. Ik ben ervan overtuigd, ook al wilt praktisch niemand dat toegeven, dat er diverse mensen zijn met kinderen die liever kinderloos waren gebleven. Hoe graag ze hun kroost uiteindelijk ook zien. Het ergert mij dus niet dat ik geen kinderen heb, maar wel het gegeven dat er mensen zijn die vinden dat ik ze om allerhande (drog)redenen zou moeten hebben.

Er zijn vele vragen rond kinderen krijgen of moeten krijgen/ voortplanten.

Geen vaste relatie hebben en kinderloos blijven moet een vrije keuze blijven.

Ik stel me vaak de vraag of de meeste kinderen niet verwekt worden in een situatie die onvoldoende zekerheid en mogelijkheden in zich heeft om een kind te geven waar het recht op heeft .

Sommigen promoten zelfs kinderen te moeten verwekken in relatie's van mensen met ziektes, beperkingen en of die niet eens voor zich zelf kunnen zorgen.

Ook mensen, vaak met onvoldoende leefcomfort ,huisvesting en budget, zijn de eerste om er op los te kweken.

Dat egoïsme-argument is eigenlijk héél ridicuul, vooral als nadien blijkt dat kinderen moeten dienen om ouders hun horror vacuï op te vullen, en de illusie van geluk te geven.

Hola Freespirit, je moet doen waar je jezelf goed bij voelt. En u zeker niet laten overtuigen om het te doen zoals iedereen het doet, wat de logische gang van zaken zou zijn. Says who, geef ze 'tha finger' ;-) Huisje-tuintje-muisje en het kruisje, om dan terug de wegen te scheiden en kids van hot naar her te laten lopen... is jammergenoeg 'in' natuurlijk. Ge moet u daar boven zetten.

Of mensen die kinderen nemen om dan allebei 80 uren in de week te blijven werken en hun kroost altijd in de opvang te droppen. Zo bestaan er helaas ook vele gezinnen. Als je kinderen neemt, moet je er ook tijd voor kunnen maken !

Mijn overgrootouders hadden een uitgebreid kroost en die mensen moesten zich krom werken, maar dat zijn andere tijden zonder gezinsplanning of carrièrekeuzes. Koppels die nu (te) veel nakomelingen hebben en klagen dat ze er geen tijd of geld voor hebben e.d. die hebben het vaak zelf gezocht. Natuurlijk kunnen er ook wel 'ongewilde' omstandigheden meespelen, maar niet altijd.

Wie probeer je eigenlijk te overtuigen? Ons of jezelf? Je bent kinderloos omdat je dolgraag vertoeft in het bovenste gedeelte van de piramide van Maslow. Je hebt schrik dat het bovenste niveau niet te combineren valt met een gezin. Is de uitdaging te groot?

In welke mate is het kweken van kleine 'freespirit' kinderen een aanwinst voor de toekomstige samenleving? Wil de grote 'freespirit' investeren in een mogelijke aanwinst?

Misschien moet je eens kijken naar de film Idiocracy. Het is best mogelijk dat deze film voor je een eyeopener is.

Ik moet mezelf niet overtuigen, wel integendeel, het is gewoon iets dat me opvalt en waar ik me al geruime tijd aan erger. En het past toch op dit deelforum over zulke zaken te schrijven. Ik hoef helemaal geen kinderen op te kweken voor de toekomst. De wereld zal zonder mij of mijn nageslacht ook wel blijven draaien. Zo belangrijk acht ik me niet.

Ik zou inderdaad vele van mijn 'bovenste-trede-van-Maslow' activiteiten moeten opgeven indien ik er nog een gezin bij zou hebben. Er zijn inderdaad mensen die dit combineren. Vraag is of je een verantwoode ouder bent als je je kinderen dumpt om een leuke maar veeleisende job te blijven uitoefenen of dat je wederom de babyszit laat komen om nog maar eens naar een vernissage of toneelvoorstelling te gaan. Kinderen krijgen zou voor mij ook inhouden dat ik mij een deel opoffer voor de opvoeding en het welzijn van mijn kroost, dat is de consequentie van je keuze om voor kinderen te gaan.

Je kinderen dumpen en verwaarlozen om zelf je eigen 'hoge' trede te blijven innemen op de piramide van Maslow noem ik geen nobele uitdaging, wel integendeel. Wie kinderen neemt, moet meer thuisblijven, dat is nu eenmaal de consequentie van die keuze. Helaas denken vele ouders hier anders over, ik verbaas me er niet van als ik het gedrag van sommige van die 'gedumpte' kinderen zie. Verwaarlozing is ook een ernstige vorm van emotionele kindermishandeling.

Wat een subjectieve vraag.

Voor de een zijn kinderen erg belangrijk voor de ander niet. Zo ken ik mensen die er niet aan moeten denken om kinderen te krijgen. Voor alsnog heb ik ook geen kinderwens .

Ik vind het wel wat vreemd dat mensen je proberen te overtuigen om een relatie aan te gaan je zelfs voort te planten. Waar bemoeien mensen zich mee?

Dus enkel rijke mensen die niet hoeven te werken , hebben dus tijd en recht op kinderen ?
Want , ik vind dat mensen maar eens moeten verantwoordelijkheid opnemen en als ze onvoldoende middelen hebben om hun kinderen een degelijke toekomst te geven er maar beter niet aan beginnen .

Tja, die druk komt vaak zelfs van eigen familie. Je kent dat wel, ouders die hunkeren om grootouder te worden. Ik reageer dan door te stellen dat ze beter wat meer eigen kinderen hadden kunnen maken, dan hadden ze meer kans gehad op die zo gewilde kleinkinderen.

En er zijn inderdaad ook veel 'buitenstaanders' die zich menen te moeien. Als je single bent en je ziet er voor de rest normaal uit en je bent je studententijd en leeftijd al ver voorbij, dan beginnen mensen je toch al wat in vraag te stellen. Je wordt een soort van 'outcast' uit de samenleving. Ik kan mij zelfs niet van de indruk ontdoen dat de goegemeente tegenwoordig minder moeite heeft met de acceptatie van homokoppels dan met het respecteren van het vrijgezellenbestaan.

Toch zou het jammer zijn mocht Uw gedachtegoed en genen niet verder kunnen ontplooien in een verdere generatie .

Zo zie je maar dat intelegentie verloren dreigt te gaan en de domste der aarde er op los kweken. Wat een achteruitgang in de mensheid .

Dat zeg ik niet, wel dat je je moet afvragen of het verstandig is aan kinderen te beginnen als je allebei nooit thuis bent en getrouwd bent met je werk. Minstens iemand zal zich dan deels moeten opofferen voor het gezin. Dat kan zowel de moeder als de vader zijn of voor mijn part beiden (drie of vierde vijfde werk kan tot de mogelijheden behoren). Dat is toch een normale bedenking ? Ik vind het niet normaal dat twee workaholics drie of vier kinderen nemen en ze dan van 7.00 u 's morgens tot 19.00 u 's avonds dumpen in de opvang of de crèche, instellingen die dan vaak nog met ons belastingsgeld worden gesubsidieerd. Er was zelfs sprake van een naschoolse opvanginstelling te openen tot 22.00 u 's avonds voor 'hardwerkende carrièreouders'. Dat is gewoon pervers te noemen !

Mwau, het is meer dat ze er gewoon niet mee om kunnen gaan.

Want zeg eens eerlijk, als jij over 30 jarige hoort (zonder dat je weet hoe hij er uitziet) dat hij single is en in zijn leven ook niet echt vriendinnen heeft gehad dan denk jij niet dat het een Brad Pitt is is het wel?

Nee, je denkt waarschijnlijk dat het zo,n stereotype nerd is. Als dan blijkt dat die man van 30 er normaal tot zelfs knap uit ziet kunnen mensen daar niet mee omgaan.

Daarbij zie ik juist ook het omgekeerde gebeuren. Ik zie steeds meer single mensen om mij heen, mensen die geen zin hebben in huisje boompje beestje maar gewoon willen genieten van het leven.

"intelegentie"

:rofl:

Je kan ook maken dat je samen met uw kind op die 'hoge' trede (whatever dat ook mag zijn) kan blijven rondhuppen, toch? Al is het véél makkelijker om te zeggen 'we moet het met minder doen, ahja, want we hebben een kind'.
Dom voorbeeld: we gaan niet meer op resto, want we zitten met ne kleinen. Ik zou eerder zeggen, die kleine gaat mee, dan leert hij op resto gaan. Dat wil ook zeggen, extra budget nodig en als ik dat niet heb, extra werk ook nog es.

Wil je geen kinderen, neem er dan geen. Zet er AUB geen op de wereld om te 'passen' binnen een 'sociaal profiel', dat komt alleen ten nadele van de kinderen (en de maatschappij).

Kinderen hebben is een serieus engagement. Bezint eer je begint is een cliché-zinnetje maar toch helemaal op zijn plaats.

Ik heb 3, nu volwassen, kinderen. Ze zijn voor mij het waardevolste wat ik heb.

Dat is heel mooi en het zou barbaars zijn iemand dat geluk af te nemen.

Maar toch jammer dat er vele kinderen geboren worden in situaties die niet optimaal zijn , of hun voldoende kansen kan bieden om niet uit te groeien tot next generation hongerleiders of egoistische niets ontziende corrupte moneymakers.

We hebben echt behoefte aan mensen die opnieuw humaan in de wereld kunnen staan zonder geld en oorlogzucht

Kinderen worden geboren om de ouders te plezieren.

Het geluk , laat staan de gezondheid niet eens kunnen garanderen.

Wie in deze maatschappij kinderen plaatst is half misdadiger.

Het leven een geschenk. Laat me niet lachen.
De duurste lening ooit te betalen met veel pijn en verdriet.

Dat komt er van als je een generatie oude klootzakken laat begaan die hun eigen pensioengelden op soeperen en een systeem opzetten waarin men er van uit gaat dat hun eigen pensioen zal betaald worden door de volgende generatie .