"Belgische" gezondheidszorg
 

[font=Arial, helvetica][size=2]De problematiek van de beperking van het aantal artsen en tandartsen bereikte op 6 juli 2004 een nieuw hoogtepunt. 1.745 Nederlandstalige studenten meldden zich in Brussel voor het toelatingsexamen (tand)arts, terwijl hun Franstalige collega's nog altijd vrij aan de studies kunnen beginnen.

2004 is voor heel België het jaar waarin de beperking op het einde van de studies (de contingentering) zich voor het eerst zou laten voelen. Aan Franstalige kant rees evenwel het verzet tegen de maatregel wegens een overschot aan Franstalige kandidaat-artsen.

De Tijd berichtte op 9 juli dat de federale regering een compromis bereikte over het artsencontingent. Tot 2011 blijft het aantal Belgische artsen dat een RIZIV-nummer krijgt (zodat de patiënt terugbetaling geniet) geconsolideerd op zevenhonderd eenheden. In 2012 mogen 833 artsen 'op de markt' komen. Een werkgroep moet de planning voor de toekomst verder uitstippelen. Zijn bevindingen kunnen evenwel maar meegenomen worden voor de periode 2013-2015.

De werkgroep wacht een zware taak. De contingentering is niet het enige probleem. Er bestaat ook zoiets als een bestaand 'teveel aan artsen': de zogenaamde plethora. Vlaanderen heeft één arts per 276 inwoners, Wallonië één per 242 en Brussel één per 144 (cijfers van de VRIND, 2003-2004). Volgens gegevens van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) hebben alleen Griekenland en Italië een groter aantal artsen per inwoner.

Het aantal artsen blindelings beperken, biedt geen oplossing. De werkgroep moet op middellange en lange termijn rekening houden met de vervrouwelijking van het beroep, de demografische evolutie (waardoor meer geriaters nodig zijn), bestaande tekorten (kinderpsychiaters, hematologen, ziekenhuispediaters), vrijwillige deeltijdse arbeid, het sterftecijfer in het artsenkorps, de impact van de migratie.

Op een bepaald moment zal de werkgroep, die in een Belgische context wordt opgestart, geconfronteerd worden met de vraag: 'Welke gezondheidszorg willen wij?' En daar wringt het schoentje.

In Vlaanderen gaat meer aandacht naar preventie (kanker screening, vaccinatie, enzovoort), eerstelijnsgeneeskunde (50% van de Vlamingen heeft een vaste huisarts tegenover slechts 19% van de Walen en 16% van de Brusselaars) en thuisverpleging (20,9% meer uitgaven per Vlaams CM-lid dan per Waals lid).

Wallonië kiest voor meer medische beeldvorming (West-Vlaanderen heeft volgens RIZIV-cijfers van 2002 een gemiddelde van 10,83 euro per inwoner per jaar, voor Namen is dat 22,63 euro). Er zijn meer dringendheidshonoraria (28,5% meer uitgaven per Waals CM-lid dan per Vlaams CM-lid) en er is meer laboratoriumonderzoek (20% meer uitgaven per Waals CM-lid dan per Vlaams CM-lid).

Die duidelijk uiteenlopende visie op de gezondheidszorg heeft gevolgen voor de arbeidsmarkt. Een gemeenschap die kiest voor meer preventie en eerstelijnsgeneeskunde heeft meer nood aan arbeidsgeneesheren, huisartsen, schoolartsen, tandartsassistenten en verplegers. Een gemeenschap die kiest voor het (duurdere) technische, hospitalo-centristische model, heeft meer nood aan bepaalde specialisten.

Zodra de vraag over de gezondheidszorg opduikt, dreigt de werkgroep in een impasse te geraken. Want dan gaat het niet meer alleen over het aantal artsen, maar over het sturen van de hele gezondheidszorg. De werkgroep is dus gedoemd te mislukken, tenzij hij werkt in de schoot van de gemeenschappen. Een respectievelijke Vlaamse en Franstalige planningscommissie tekenen op die manier het gezondheidszorgbeleid uit voor elke gemeenschap. In die redenering wordt de gezondheidszorg een bevoegdheid van de gemeenschappen. Als de Vlaamse regering inderdaad het lef heeft - zoals ze in de nieuwe Vlaamse regeringsverklaring stelt - betekent dit niet minder of niet meer dan de uitstippeling van een Vlaamse gezondheidszorg.[/size][/font]
[font=Arial, helvetica][size=2]Auteur:
Louis Ide
Arts en N-VA-partijraadslid
[/size][/font]

[font=Arial, helvetica][size=2]Wat is hier de oplossing voor, BUB'ers? Unitair maken wat al unitair is?

[/size][/font]

Nee hoor. Medische beeldvorming verbieden in Vlaanderen en stoppen met preventie in Wallonië zijn dé oplossingen. :s

Leer nu eens leven met verscheidenheid in ons land. De een doet wat meer van dittum, de ander wat meer van dattum. Elke arts (en dat is PERSOONLIJK) zal zijn eigen accenten leggen in wat hij nodig acht. Elke universiteit zal artsen uitsturen met bepaalde eigen visies. Die verschillen bestaan ook tussen UA-artsen en KUL-artsen.

So what's the prob? Ik ben steeds tegen elke vorm van toelatingsexamen of zo geweest: laat de vrije markt haar werk maar doen, en zorg op lokaal gebied dat er genoeg volk is dat daar nodig wordt geacht. Is er nu in West-Vlaanderen meer nood aan een verpleegstertje en in Limburg aan een reumatoloog: laat er daar beginnen.


Overigens: mogen we de bronnen van al die mooie cijfertjes weten?

[quote=Foundation]... De een doet wat meer van dittum, de ander wat meer van dattum. Elke arts (en dat is PERSOONLIJK) zal zijn eigen accenten leggen in wat hij nodig acht. Elke universiteit zal artsen uitsturen met bepaalde eigen visies. Die verschillen bestaan ook tussen UA-artsen en KUL-artsen.

...een verpleegstertje en in Limburg aan een reumatoloog: laat er daar beginnen.
QUOTE]

Zoals jij het stelt, is er helemaal geen beleid mogelijk of zelfs nodig.
Het verwondert me dat je niet die onnozele kloot in 't kwadraat en notoir krimineel, destijds minister, citeert die, vertaald, zei: de staatschuld is er vanzelf gekomen, ze zal wel vanzelf weggaan ook.

Besef jij wel goed hoe het gesteld is met het budget van de sociale zekerheid?
En hoe belangrijk die is, om gevrijwaard te worden?

foei, foei, foei, afgrijselijk foei. Geen enkele Vlaamse demokratische partij zou dit in haar programma kunnen of durven opnemen. (Besef jij wat ik wil zeggen in deze zin? Het ergste !! )

En off topic: de woorden "verpleegsterTJE en reumatoloog" verraden een zeer ouderwetse en reactionaire geest, niet aangepast aan deze tijden. Ik peins: woonde jij in Iran, je was een gevreesde immam die kwistig fatwa's en lijfstraffen rondstrooide.

En de tegenargumentatie, mijnheer de grafoloog, was?

Dat als iedereen vrij het beroep van zijn dromen wilt uitoefenen en dan ook nog verwacht dat men voor hem die job gaat creëren, een en ander onbetaalbaar wordt en anderzijds jobs die nodig zijn niet meer ingevuld geraken.
Voor mij niet gelaten, op voorwaarde dat iemand die in zijn gekozen richting niet aan de bak komt verplicht tewerkgesteld wordt in de bouw bijvoorbeeld.

niks op tegen. Werk genoeg voor wie geen heeft in dit land.

aha, bel maar rap naar verafstoot, die heeft iemand nodig om 200.000 banen te zoeken. Hij zal je wel kunnen gebruiken dan.

:lol:

Nee bel al die werklozen eens op de gazet open te slaan. Genoeg vacatures.....ook voor laaggeschoolden.

Lees de tekst eens deftig, jongen, in plaats van mijn tijd te verspillen. Achter elk cijfertje staat de bron netjes vermeld. :roll: Riziv, CM, OESO, VRIND...

Dat is iets waar de BUB van zou kunnen leren. "Vele Belgen", "de hoge kosten van de federale staat zijn zeker meer dan...", "vele Tsjechen en Slowaken willen..." maar bronnen, ho maar...

Hebben we daar geer RVA voor?

Het is wel een bewezen feit dat de Walen veel meer geld verspelen en minder efficient zijn.

of zoals we zeggen: touché

De colruyt bij mij in de buurt "werft aan". Dat spandoek hangt er nu al een maand of 2 en is blijkbaar nog steeds nodig. Nochtans staat Antwerpen niet onmiddellijk bekend om haar lage werkloosheidsgraad...

Misschien eens navraag doen WIE - dus aan welk profiel de werknemer moet beantwoorden - men juist wil aanwerven en voor WELKE BAAN.

Daar is 'ie weer met z'n zielige dooddoenertjes: De verschillen zijn persoonlijk, provinciaal, gemeentelijk, tussen universiteiten, om het even wat, maar zeker en vast niet gewestelijk want dat ontkent de BUB-doctrine...

Dat de provinciale RIZIV-uitgaven zich netjes scheiden tussen Vlaanderen en Wallonië (elke Vlaamse provincie onder het gemiddelde, elke Waalse er boven- heb ik al in verscheidene discussies met u aangehaald, waarop Foundation er steeds spoorslags onderuit muisde.
Dat zo'n frappante opdeling wijst op een totaal andere medische cultuur, is evident. Dat je geen twee totaal andere medische culturen onder één beleid kan huisvesten, is eveneens evident.