economisch beleid n-va kan nooit sociaal worden
 

Een opiniestuk in Knack, van Bruno Tobback. Zijn reactie op wat de overstap van van overtveldt naar n-va aangeeft als richting waar n-va naar toe wil.

Ik ben toch ook benieuwd of sommige van de ideetjes van van overtveldt nu zullen doorsijpelen vanuit zijn pen als hoofdredacteur naar de werkelijkheid van een grote politieke partij.
Vooral zijn pleidooi voor het afschaffen van minimum lonen stuit mij tegen de borst. Dan raak je aan de peilers zelf van de maatschappij.

Wat denken jullie ? zal n-va dit punt van hem overnemen ? Of net niet ?

http://www.knack.be/nieuws/belgie/da...on-115842.html

Heeft Tobback dit vanop zijn jacht doorgeseind?
Hij was klaarblijkelijk een beetje zeeziek. Het klotsen van het water.

Bruno Tobback "Mijn keuze is gemaakt"


Zou Tobback de knoop doorgehakt hebben voor wie hij gaat stemmen? Dat zou warempel groot nieuws zijn.

De reacties van SPA kornuiten beginnen te lijken op een zwijn met een tang op.

Tobback is zeer goed in het uit de context trekken van uitspraken. Dat weten we al langer over de sossen.

En dat heeft het gros van het electoraat ook door. De socialisten gaan de goeie kant uit : verder de dieperik in.

Met elk opiniestuk, in elk interview en met elke beleidsstap toont Tobback weer aan dat zijn socialistische partij staat voor een ongezien egoïsme en een totaal gebrek aan sociale waarden: de SP-A staat voor het verstrekken van voordelen aan de huidige generatie ten koste van de kinderen en kleinkinderen van de huidige generatie. Hoe cynisch, asociaal en egoïstisch kan een partij zijn?

Onzin, leg eens uit waarom minimumloon de pijler van onze maatschappij is.

En wat heb je liever iemand die jarenlang dopt of iemand die jarenlang rond het minimuloon verdient?

Delen ervan wel ja, maar ze deelde al grotendeels dezelfde visie .

Wat tobback zegt is trouwens grotendeels onzin, Spa is de tea party van belgie geworden: ze creeren een fictieve NVA met een programma dat niet bestaat om er zich van kunnen af te zetten.

Soms moet een zwakke pijler al eens vervangen worden...
De meeste verdedigers van een minimumloon zijn geen voorstander uit bekommernis voor de werknemer, maar voor de overheid, die meer af kan romen als het loon hoger ligt.

Dat mechanisme van belasting op arbeid is steeds foutievelijk gezien als een pijler, terwijl het in feite de echte peilers (de productie en dienstverlening en meerwaardecreatie) ondergraaft.

Schaf die belasting af, en het minimum brutoloon kan met de helft naar beneden, zonder dat de werknemer er iets zal van voelen.
Wat zeg ik?
In vele gevallen zal hij nog meer verdienen!

PIJLER!!!Een peiler is iets totaal anders!!

Bij het ordenen van de maatschappij is het zaak om keuzes te maken rekening houdende met alle belangen. Dus zowel die van de werkgever (vb loonkost) als die van de werknemers (loonniveau) als inderdaad ook de overheid (belastingen, belastingen en SZ bijdragen). Daar komt nog een heleboel andere belangen bij zoals veiligheid van de werknemer, bescherming van de consument, nu veel meer dan vroeger bepaalde ecologische belangen. De hele oefening waarvoor we de politiek uiteindelijk betalen is om via een representatieve vertegenwoordiging net die evenwichten te gaan bepalen op dewelke wij dan uiteindelijk onze samenleving krijgen. De moeilijkheidsgraad is uiteraard dat nogal wat van die belangen conflicteren met andere. Simplismen kunnen daar niets aan veranden, excessen in de ene noch de andere richting ook niet.
In ons systeem heeft de representatieve vertegenwoordiging één factor extra, en dat is dat de twee belangrijkste actoren samen een groot deel van de spelregels mogen vastleggen : de sociale partners. Wat dus de paritair samengestelde organen zijn bestaande uit werkgevers organisaties en werknemers organisaties. Als die eruit komen, wat gelukkig meestal het geval is, beperkt het parlement er zich toe om hun besluiten (onder de vorm van cao's) gewoon eensluidend te verklaren en het systeem toe te passen. We werken dus met een overlegmodel, met zijn limieten (langzaam, discussies, vallen en opstaan) maar dat uiteindelijk altijd een maatschappelijke consensus en compromis weergeeft. Geen van de twee partijen zal ooit écht gelukkig zijn met de output, maar ook zal geen van de twee partijen zich echt verliezer kunnen noemen.
Nu is het minimumloon net één van de belangrijkste punten waar de werknemerszijde van het economisch verhaal voor heeft gevochten. Hier ga je terug naar de ontstaansgeschiedenis zelf van de SZ en zelfs nog van toen die formeel neergeschreven is (vooral na WO II en tot in de jaren '70 toe).
Als je het volledig door één bril bekijkt zullen er zeker voor een aantal sectoren argumenten zijn om af te stappen van minimumlonen.
Maar als je die sociale correctie (want dat is het in zekere zin) wegneemt dan zal de werknemerszijde daar tegenprestaties voor eisen. There is no free lunch.
Minimumlonen zullen geen enkele impact hebben in sterke sectoren bv in chemie of in informatica omdat de lonen daar sowieso veel hoger liggen. In kleine sectoren ligt dat anders. De sociale correctie die de minimumlonen zijn en die nationaal zijn afgesproken beschermen slechts een kleine groep. Wel de minst mondigen, dus de zwaksten.
De grote opbrengst van ons overlegmodel is dat we niet zoals in frankrijk een vecht-syndicalisme kennen, maar ook niet zoals in duitsland waar de vakbonden zelfs mee in de raad van bestuur van de grote ondernemingen zitten. Die opbrengst is dat er relatief weinig stakingen zijn in ons land in de private sector. Men lost de problemen op voorhand op, paritair. De overheid komt maar tussen in laatste fase, als ze er echt niet uitgeraken. Uiterst zelden dus. (voorbeeldje : het eenheidsstatuut)

Wie aan een peiler van het systeem wil raken, verstoort het evenwicht. Het debat daarover aangaan kan en mag natuurlijk, maar dat veronderstelt minimaal een besef dat daarvoor een even zware tegenprestatie zal gevraagd worden.
Is dat besef wel aanwezig ?

Of er nu een wettelijk bepaald bedrag bestaat dat het minimumloon vastlegt, of dat dat wettelijk niet voorzien is, is het discuteren niet waard.

Ieder 'werk' heeft een economische waarde.
Zet je het eenvoudigste werk dan qua prijs boven die economische waarde, dan begin je aan de gezondheid van het systeem te wringen.
En soms is zo wringen erg nuttig en maatschappelijk nodig.
Bijvoorbeeld in de beschuttende werkplaatsen.
Daar is het goed dat de overheid een toeslag geeft.

De enige nuttige discussie is het verschil tussen gaan werken en niet gaan werken.

.

Voor een deel wil ik je zeker volgen.
Vooral ook dat er bij een eventuele afschaffing van minimumlonen ergens anders zal gecompenseerd worden, maar dat hoeft geen probleem te zijn.
Dergelijke compensaties, waar zowel wergever als werknemer beter bij worden bestaan er nu ook al.

Maar toch lijken me bepaalde pijlers van je systeem minder en minder dat fameuze evenwichtsmodel te shcragen.
Als een van die pijlers begint af te brokkelen, dan kan je tijdelijk proberen oplappen, maar soms moet je drastisch ingrijpen, een nieuwe pijler bouwen en dan de oude weghalen.....

Wel Peter er zijn verschillende manieren om dat op te lossen

1° Ofwel zeg je het minimumloon komt vanaf een werkweek van 60uur...

ALs je vertrekt van een 40u week (voor het gemak van de wiskunde) maak je arbeid 33% goedkoper door over te schakelen op een 60u week. Noteer dat de loonhandicap 15% is, dus zo drastisch moet het allemaal niet gaan. Maar onthou gewoon dat het niet nodig is dat we mensen zelfs minder lasten op hun arbeid moeten heffen om die loonhandicap weg te krijgen, ook de arbeiders kunnen gewoon meer werk verzetten voor hun loon, ook dat is loonhandicap wegwerken. Dat is in elk geval de enige maatregel die ik zo kan fantaseren die zero-sum zonder effect op de begroting effectief arbeid goedkoper maakt.

2° De andere optie is gewoon iedereen 15% langer doen werken. Dus doodeenvoudig, de pensioenleeftijd opschuiven met 15% van 40jaar werken naar 46 jaar werken... Noteer goed dat de meeste mensen die aan 60jaar op pensioen gaan geen 40jaar gewerkt hebben, maar meestal 4 gelijkgestelde jaren hebben. . Het is dus voldoende om de concurrentiekracht te herstellen dat we die 4 gelijkgestelde jaren afschaffen... Ook dat is inspanning vragen van de werknemers zodat uiteindelijk de bonus van een verbeterde concurrentiekracht ook terugkomt in een hogere tewerkstellingsgraad. Deze optie maakt arbeid goedkoper, maar alleen op lange termijn. Die heb je dus nodig om het lange termijn probleem van de pensioenlast op te lossen.

3° Ofwel verschuif je effectief van die 20.000euro belastingen die mensen betalen 2.000euro naar lasten op aardgas/energie. Je bekijkt wie die verhoging betaalt en zorgt dat al die sektoren gebalanceerd die lasten kunnen recupereren op de loonlastverlaging. En gelijktijdig zorg je ook dat de belastingen voor de werknemers zakt, zodat daar terug de loonlastverlaging kan gerecupereerd worden. Terug een naadloos parcours die ervoor zorgt dat arbeid goedkoper wordt, maar een zero sum game voor de begroting. Het grote voordeel van die operatie is dat alles flatter belast wordt. ALles gelijkwaardig belasten heeft zo zijn voordelen, want rendementen van investeringen worden daardoor juister berekend. Nu lopen we veel potentieel verkeerd omdat we elektriciteit teveel belasten en aardgas te weinig belasten. Daardoor is belgie energieonzuinig en de minst groene natie van europa. Die oplossing zorgt dat de economie gaat groeien, en de tewerkstelling gaat stijgen, zonder ook de begroting aan te tasten. Je moet wel redeneren als een soort CO2 btw, zodat importgoederen dezelfde last ondergaan anders is die maatregele een slag in het water voor onze industrie, het is uiteindelijk de belgische consument die het gelag moet betalen en niet de export.

Finaal als je dus gezond wilt redeneren over dit probleem is het die 3 oplossingen samen die je moet nemen. En je verlengt de arbeidsduur terug naar 40u werkweek, en je schaft gelijkgestelde jaren af, en je bevriest tijdskrediet systemen, en je verschuift de lasten op de SZ/arbeid naar lasten op energie en specifiek aardgas en fossiele energie en fossiele grondstoffen voor alle sektoren en voor alle bedrijven zonder uitzonderingen
Je moet de belastingen in feite zo laag mogelijk en zo gelijk mogelijk maken, en liefts bvb 10% op inkomsten, 10% op consumptie, en 10% op fossiele import grondstoffen

Zeker! Om die reden is er voor onze lijdende samenleving slechts één verlossend en heilbrengend beleid: we moeten la Belgique herinrichten op een totaal andere leest. Leve de Belgische Federatie van Sovjet-Gewesten, de B.F.S.G.

Wat is er zo sociaal aan een 'peiler' die werkloosheid creëert? Waarom zou de overheid beter in staat zijn de 'juiste'* prijs te bepalen van arbeid dan de prijs van pakweg 500g gemengd gehakt?

* Er bestaat niet zoiets als een 'juiste' prijs. Een object heeft geen objectieve waarde. Value is what the damned fool will pay for it.

Die goede peilingen verstevigen de pijlers van de partij.

Na dit ben ik gestopt met lezen.

Dit is een van de meest hypocriete uitspraken, die men regelmatig uit de mond van zogezegde socialisten hoort.

Op het eerste gezicht kan men met deze stelling alleen maar akkoord gaan, maar daarachter gaat heel wat anders schuil !

Steeds worden de woorden rijk en arm misbruikt om actief en passief te verdoezelen via het toverwoord solidariteit.

Wat men bedoelt, is dat men uit electorale overwegingen de vrucht van de arbeid van de werkenden/actieven gaat doorsluizen naar de niet werkenden/passieven, zonder na te gaan WAAROM en HOELANG die passieven zich in deze situatie bevinden.

Liever speelt men zogezegd "rijk" tegen zogezegd "arm" uit.
Nooit gebruikt men de termen werkzaam en luiheid.

Met je eerste bericht hier, mogen we al concluderen dat jij niet te peilen bent.
Dus betwijfel ik of jij hier een pijler van het forum gaat worden.

.

U mag iemand wel eerst een kans geven i.p.v. direct conclusies te gaan trekken.