Als Finland het kan, dan België ook: Gelijke kansen op school
 

Uit twee recente studies blijkt dat Belgische scholen sociale ongelijkheid niet uit de wereld helpen. Ze vallen ruwweg uiteen in scholen met vooral kansarme leerlingen en scholen met vooral kansrijke leerlingen. Een tendens die sociale ongelijkheid elke generatie kopieert. Onderwijs moet nochtans de motor zijn van opwaartse sociale mobiliteit. Specialist onderwijs Tino Delabie weet raad.

Twee studies1 - een van de KU Leuven over het onderwijs in de Vlaamse Gemeenschap en een van de ULB over de Franstalige Gemeenschap - wijzen uit dat afkomst de schoolcarrière van leerlingen als het ware op voorhand vast verankerd. "Meer dan elders bepaalt de sociaaleconomische positie van de ouders de schoolresultaten van kinderen. De school zou moeten werken als een sociale lift, maar die lift is in België klaarblijkelijk nog in panne", schrijven de onderzoekers van de ULB. De school reproduceert generatie na generatie de sociale ongelijkheid. Het ULB-rapport heeft het over "een sterk onderscheid, zowel academisch als sociaaleconomisch, met grote negatieve gevolgen".

Zo is er een verband tussen schoolresultaten en het feit dat "scholen leerlingen met een gelijkaardig sociaal profiel samenbrengen". Met goede resultaten in scholen met een kansrijk publiek, en minder goede resultaten in scholen met een kansarm publiek. Tino Delabie, leraar in het secundair onderwijs en lid van de PVDA-commissie "onderwijs", betreurt dat, want er zijn genoeg alternatieven om dit op te lossen en alle kinderen ongeacht hun afkomst gelijke kansen te bieden.

Wat is zo onrustwekkend aan deze onderzoeken?

Tino Delabie. Wel, men heeft de voorbije jaren kleine stappen in de goede richting gezet om een betere sociale mix te scheppen in onze school. Scholen mogen bijvoorbeeld geen leerlingen meer weigeren. Maar wat zien we nu bij dit onderzoek over het Vlaams leerplichtonderwijs? De sociale segregatie is in 2011-2012 groter dan in 2001-2002 2. Als alle scholen een afspiegeling zouden zijn van de wijken waarin ze staan, dan zouden we een andere samenstelling zien van die scholen. Onze scholen vallen nu grofweg uiteen in twee stromen: scholen met voornamelijk kansarme kinderen -zogenaamde indicatorleerlingen- aan de ene kant en scholen met voornamelijk kinderen uit 'rijke', kansrijke gezinnen aan de andere kant. Er zijn bij ons veel minder sociaal gemengde scholen dan bijvoorbeeld in Finland waar ze de grote meerderheid uitmaken.

Hoe ontstaat die tweedeling?

Tino Delabie. In essentie is het een gevolg van hoe onze maatschappij is opgebouwd. We leven in een klassenmaatschappij. De ene heeft veel meer mogelijkheden dan de andere. Ons onderwijssysteem reproduceert die verschillen, terwijl het omgekeerde juist de bedoeling moet zijn. In België mogen ouders vrij kiezen naar welke school ze hun kind sturen. Elke ouder wil het beste voor zijn kind. Dat is goed, dat kun je die mensen niet verwijten. Wel is het zo dat sommige ouders veel beter kunnen inschatten welke keuzes ze moeten maken. Rijke ouders sturen hun kinderen naar dezelfde school als hun kennissen. Soort zoekt soort, zeg maar.

Rijk hoeft niet uitsluitend te betekenen dat die mensen veel geld hebben. Ik heb het over hoopopgeleide ouders, mensen met een job die een hoge status heeft, mensen die over een interessant sociaal netwerk beschikken. Zij weten hun kinderen naar de beste scholen te loodsen en zo ontstaat een tweedeling in sterke en zwakke scholen. Dat is geen verwijt naar ouders die zulke zaken niet weten. Mensen in precaire omstandigheden hebben nu eenmaal andere prioriteiten en ook geen tijd of gewoonweg geen mogelijkheden om haarfijn uit te dokteren welke school nu de beste is voor hun kind. Soms zijn ze ook gewoon te laat om in te schrijven.

Kansarm zijn is meer dan geen geld hebben, het is ook geen weg zien naar de juiste instanties, drempelvrees, geen tijd hebben, vermoeid zijn, een andere dagindeling hebben- denken we maar aan ploegarbeid. En scholen mogen wettelijk gezien geen leerlingen weigeren, maar in de praktijk doen ze dat soms op subtiele wijze toch. Als de directeur de ouders laat verstaan dat de leerlingen altijd op reis gaan en dat dit x aantal euro's kost, en nog zo enkele voorbeelden geeft, weet die ouder ook genoeg. Door dit zo te laten voortduren, kopieer je de sociale ongelijkheid generatie na generatie.

Hoe verlaten die kansarme leerlingen concreet de schoolbanken als kansarme volwassenen?

Tino Delabie. Een school met voornamelijk kansarme kinderen kan door allerlei omstandigheden niet zo goed functioneren als een school met voornamelijk kinderen uit gegoede milieus. Zo'n school komt in financiële problemen, ouders kunnen minder bijdragen -aan tijd en geld- spijbelen vormt er een groot probleem, leerkrachten zijn minder geneigd om daar te blijven, de leerlingen kunnen met vragen over schoolwerk minder terecht bij ouders. Onderzoek wijst uit dat het voor kansarme leerlingen sneller vooruit gaan in een heterogene klas. Kansrijke leerlingen ondervinden er tegelijk geen nadelen van.

Volstaat het dan om die vrije keuze af te schaffen en ouders voortaan een school toe te wijzen?

Tino Delabie. Nee, zo eenvoudig is het niet. Dat recht om zelf een school te kiezen ligt grondwettelijk vast. Wel is het zo dat een ander recht zou moeten primeren. Het recht op kwalitatief onderwijs.

Toch gaan ouders steigeren als je morgen die vrije keuze afschaft en hen een school toewijst.

Tino Delabie. Uiteraard. Die reactie is perfect normaal. Dat komt omdat op dit moment niet alle scholen even kwalitatief zijn. Dat los je alleen op door extra te investeren. Er zijn een aantal ingrepen die de situatie sterk zouden verbeteren. De lerarenopleiding moet men opwaarderen. In Finland duurt een lerarenopleiding vijf jaar.

Dat zijn echte professionals als ze voor de klas komen te staan, die via hun opleiding beter op de hoogte zijn van de impact van sociale achtergrond en beter om kunnen met diversiteit. Van de lagere school tot en met het secundair hebben alle leerlingen er een masterdiploma. Dat geeft hen ook meer status waardoor het beroep aantrekkelijker is. In Finland heeft men zoveel kandidaat-leerkrachten dat men toelatingsexamens moet organiseren. Leerkrachten werken er veel zelfstandiger, men heeft er geen inspectie. De leraren werken meer samen.

Ook organisatorisch is het in Finland eenvoudiger. In België stuit elke hervorming op de verschillen tussen de twee onderwijsnetten. Het nationale niveau en de lokale niveaus werken niet zo goed samen. In Finland heeft men één net en dat stuurt men centraal aan. 90 procent van de scholen zijn gemeentescholen. Bij moeilijkheden kan men veel sneller bijsturen. Ook interessant om te vermelden: Finland is een tweetalig land, men spreekt er Fins en Zweeds en alle scholen zijn er tweetalig.

Hoe kan men in België bijsturen?

Tino Delabie. Erg belangrijk is het bestaan van één en hetzelfde curriculum voor alle leerlingen tot 16 jaar, net als in Finland. In België diversifieert men veel te vroeg. Kiezen op 12 jaar is niet verantwoord. Die keuze op 12 jaar leggen, geeft aan het hele onderwijs een bepaalde richting. Leerkrachten denken al van in het eerste studiejaar welke leerlingen later allicht Latijn zullen studeren en welke naar de vakschool zullen gaan.

Dat worden al snel self-fulfilling prophecies. Denken we maar aan een leerkracht die weet dat hij het dochtertje van zijn huisarts voor zijn neus heeft zitten. Die denkt natuurlijk dat zo'n meisje met zo'n papa of mama is voorbestemd om ASO te doen. Door die verwachting te stellen, zal het kind ook anders presteren. De verwachtingen van de leerkracht zijn erg bepalend. Men noemt dat het Pygmalion-effect. De onderzoekers Robert Rosenthal en Lenore Jacobson toonden dat al aan in 1968. Als men leerkrachten laat geloven dat leerlingen een groter potentieel hebben, dan halen de leerkrachten dat grotere potentieel ook naar boven.

We zien ook dat de beste leerkrachten terechtkomen in de beste scholen. Men zou moeten stimuleren dat die beste leerkrachten in de moeilijkste scholen staan. Er zijn wel idealisten die daar zelf voor kiezen, maar nu is dat een minderheid. Nochtans is het logisch dat de beste leerkrachten de grootste uitdagingen aanpakken. Ook kan men kleuterklassen invoeren die maximum 15 leerlingen tellen, zodat leerlingen die extra aandacht nodig hebben, die aandacht ook krijgen. Er is dan meer tijd voor remediëringen. Om dat te realiseren zijn natuurlijk heel wat extra leerkrachten nodig. Zo'n 25.000 om te beginnen. Dat kost 1 miljard euro. Enkel masterdiploma's inzetten, zal ook geld kosten. Men moet die mensen navenant betalen.

Gesteld dat men inderdaad inspanningen doet om alle scholen ongeveer even kwalitatief te maken, op welke basis moet men ouders dan in de toekomst een school toewijzen?

Tino Delabie. De afstand tussen de school en thuis moet daar een belangrijke rol in spelen, zeker in het basisonderwijs. Maar als men enkel dat criterium neemt, zoals men in Frankrijk doet met de "carte scolaire", schep je in arme wijken arme scholen. Dus enkel dat is niet genoeg. Bij die toewijzing moet men ook rekening houden met de sociale indicatoren, die statistisch gezien sterk wijzen op kansarmoede. Die zijn: het diploma van de moeder, het feit dat het gezin een schooltoelage ontvangt en als men thuis een andere taal spreekt dan het Nederlands of het Frans.

http://www.pvda.be/nieuws/artikel/al...op-school.html

Dit moet gelijker

Finland is een van de meest innovatieve en competitieve landen ter wereld, met het beste onderwijs dat er is. Wij halen hun niveau belange niet.

Hier ga je steeds klootjesvolk hebben dat gaat wenen over het "watervalsysteem". Want hun toekomstige dokter of advocaat zou wel eens hout of metaal kunnen aanraken! Wat gaan mensen wel denken?

Dat wist ik niet van Finland.. Engeland kan hier ook wel een vb. aan nemen, daar is het nog veeeel ongelijker dan hier...

Finland is misschien wel het beste land op aarde om in te wonen.

Duur vastgoed wel zeg.

Zever in pakskes. Iedereen weet dat het het kweekgebroed van onze allochtone vrienden is dat het onderwijs zo sterk verdeeld. Er worden nog steeds niet genoeg pogingen ondernomen om allochtonen actief Nederlands aan te leren, dus modderen die gastjes maar wat aan terwijl ze in het Berbers/Arabisch/Oezbekistaans verder keuvelen tegen hun vriendjes. Hoe kan een kind dat nog niet eens deftig Nederlands verstaat verdorie goed meevolgen in lessen die in het Nederlands worden gegeven? Ook de ouders hebben schuld aan deze sociale ongelijkheid. Velen hebben er zelf lak aan goed Nederlands te leren en bemoeien zich niet voldoende met de studie van hun kinderen. Actief meewerken, actief lessen overhoren lijkt voor die mensen wel iets uit een andere wereld te zijn. En ondertussen maar verder allahgehakbarren in hun Arabisch keuveltaaltje. Tja, de school kan maar zoveel doen, hé. Het is tijd dat de probleemgroep zelf eens in de spiegel kijkt en verdomme actie onderneemt. Zonder inspanning geen diploma. En daarmee uit. Godverdomme, al dat fucking gepamper in dit land...

Wat ben jij van opleiding?

2

Zelfs in de hoofdstad kan je nog rustig, in uw eentje, 's avonds laat rondkuieren zonder ook maar eens lastig gevallen te worden. Probeer dat eens in Brussel....

Misschien moeten we een groot deel van bepaalde van onze bevolkingsgroepen naar Finland overbrengen?
We wachten dan een paar jaar, en we kijken het dan nog eens na!
Als je daar inderdaad 's avonds laat nog rustig en ongestoord kunt rondkuieren in de steden...dan snappen we waar het verschil vandaan komt zeker?

En toch komen ze zo graag naar hier.
En blijven ze hier zo lang. (de Turkse hoger opgeleiden blijkbaar niet, alhoewel je eens goed zou moeten kijken naar de verdeling tussen hun vertrekkers en blijvers).
En halen ze graag hun bruid naar hier.

.

België: 6 procent moslims.
Finland: 0,8 procent moslims.

Nochtans als ik in Antwerpen loop spreken moslims met een Antwerps dialect.
Ben ik Gent hoor ik het Gents accent rollen.

Het concept moslim dient trouwens dringend in een nieuwe jas gestoken te worden.
Men gaat er zo veralgemenend over. Gelijke kansen op school is niet alleen moslims, maar iedereen. Ik vind het driest hoe men hier zo lichtzinnig over mensen kan gaan.

Hoe zou dat in enig opzicht relevant zijn voor mijn vorige post? Mijn opleiding doet er niet toe en staat volledig los van mijn mening omtrent dit onderwerp.

Finland, het Europese land van beloften en vrijheid.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Finland

Finland is een staat waar men dus over centen beschikt en waar men weinig centen moet uitgeven aan asielopvang.

En hoewel het land verschillende malen groter is dan Vlaanderen, heeft het een kleinere bevolking, die dan nog voor 93% bestaat uit autochtonen.

We zullen binnen enkele jaren nog eens gaan kijken, eens de bevolking uit 15% allochtonen bestaat en de belastingen meer dienen op asielzoekers op te vangen dan om onderwijs te verschaffen aan de plaatselijke bevolking.

Nog een 30 jaar geleden was het Belgische onderwijs een voorbeeld van gelijke kansen en van doorleer succes.

Vandaag verlaat 15% de schoolbanken zonder deftig te kunnen lezen en schrijven, in welke taal dan ook.

Hoe theorie toch schoon kan zijn, hé ? Het is dus de schuld van de ene groep ouders dat de andere groep ouders hun kinderen niet naar een 'goede' school (kunnen) sturen.
En hoe laagdunkend die hier over leraars denken 8O
"""Denken we maar aan een leerkracht die weet dat hij het dochtertje van zijn huisarts voor zijn neus heeft zitten. Die denkt natuurlijk dat zo'n meisje met zo'n papa of mama is voorbestemd om ASO te doen."""
In hoeveel andere studies wordt er niet geschreven dat de ouders hier het probleem vormen ? PFFFFFt :roll:

En dan, zonder verpinken, mooie vergelijkingen maken!
Of bedoelde er iemand dat wij ook aan die 0,8 procent moslims moeten kunnen geraken op één of andere manier?

Dit verhaaltje uit Finland komt steeds weer terug.
Men heeft daar nog geen 1% verrijkende migranten, en waarschijnlijk nog minder verrijkend allahtonen.

Dan is de rekensom snel gemaakt.

toch wel erg dat we de problemen hier niet mogen benoemen hé.

Vlaanderen had VROEGER hoogstaand onderwijs.
Als men de PISA cijfers met een politiek NIET correct oog bekijkt en men ziet de grafiekjes waar de allochtonen achter blijven (foei! racistische landen) , dan blijkt dat dat nèt die landen zijn waar de allahtoontjes een grote minderheid uitmaken.

natuurlijk zijn allochtonen in Canada helemaal niet achter: zij importeren hooggeschoolde migranten, komende uit China of andere niet-islamitische landen! Bijgevolg zijn de Canadezen helemaal niet racist, Vlaanderen wel: wij importeren enkel de rotzooi!

[quote=six;6904338]Finland is een van de meest innovatieve en competitieve landen ter wereld, met het beste onderwijs dat er is. Wij halen hun niveau belange niet.
/QUOTE]

Finland, euh, is dat niet het land met een van de hoogste zelfmoordcijfers? Wat ben je dan met dat "beste onderwijs", als je samenleving blijkbaar ten onder gaat aan die voortdurend drang naar "innovatie en competitiviteit"...?

[quote=Jan van den Berghe;6905471]

Jij weet niet zo goed waarover jij spreekt he schoolmeesterke.

Daarom zie ik altijd uit naar uw verlichte bijdragen. Kom, hou u niet in en laat u maar gaan met die uitleg van u.