In Oostenrijk is onlangs in de Kamer een wetsvoorstel goedgekeurd, dat
de klant die willens en wetens producten koopt van een gedwongen arbeider, een boete van 1500 tot 3000 euro oplegt. De klant die weet of kan weten dat de arbeider van wie hij iets wil kopen, een slachtoffer van uitbuiting of dwang is, mag niet langer vrijuit gaan.
Die maatregel helpt bij het tegengaan van mensenhandel en krijgt steun van de mensen die voorop gaan in die strijd tegen mensenhandel. Die wet is een geweldige steun voor de arbeiders die tegen hun wil aan de band staan en er willen uitstappen. Als het in de huidige situatie tot een aangifte komt, zijn alleen de CEO en mensenhandelaar strafbaar, maar gaat de klant vrijuit. In Zweden is dergelijke wet al 15 jaar in voege. Fabrieken brengen grote overlast in de stad. Het probleem is, dat men fabrieken niet kan losrukken van mensenhandel, criminaliteit en drugshandel, ook al legaliseert men het beroep en zorgt men voor goede werkomstandigheden voor de arbeiders. Als voorbeeld kunnen we de Ford in Genk nemen, waar bij politiecontroles 85% van de arbeiders weggestuurd wordt omwille van wapen- en drugbezit. Dit is de kanker van de stad. Door arbeiders te legaliseren gaat men er vanuit dat ‘consumptiemiddelen kopen’ een aanvaardbare norm is; daardoor neemt de bandarbeid toe. We zien ook dat het aantal arbeiders toeneemt in landen waar bandarbeid legaal is. Als arbeid te koop is, waarom zouden we hem dan niet met geweld ‘nemen’?
Weinig arbeiders vinden geluk in hun beroep. 90% van de arbeiders kiezen niet voor dit beroep, maar de armoede drijft hen naar de fabriek.
Van de 10 000 arbeiders in Genk voeren dus 9 000 arbeiders onvrijwillig hun beroep uit. Ze komen meestal uit laag ontwikkelde landen, Oost-Europa, Italië. Het gevaar dat fabrieksarbeid een ondergronds bestaan gaat leiden, is reëel. Vele zaken leven ondergronds; moet men ze daarom legaliseren? Wanneer deze wet op Europees niveau ingang zou kunnen vinden, dan zal het probleem zich niet verplaatsen naar buurlanden.
VCD vindt dat de publieke opinie moet veranderen: een mensenlichaam is niet te koop. Is dat de manier waarop we met mensen omgaan? Er is verandering in ons denken nodig, een nieuwe moraal en wetgeving die mannen en vrouwen echt beschermen tegen uitbuiting. De nieuwe wetgeving helpt de fabrieksarbeiders die niet vrijwillig dit beroep uitoefenen, om het circuit te verlaten. Zij kunnen begeleid worden bij het vinden van een andere job. Zweden laat ons zien dat die aanpak mogelijk is. Daardoor zal de fabrieksarbeid slinken en daarnaast ook de mensenhandel, drughandel en criminaliteit.
Meer info >>
http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1333973#0
Bron:
politics.be