De lange strijd van de Afghanen in België
 

In het hart van Brussel, op enkele passen van de attracties van “Winterpret” ligt de Begijnhofkerk. Daar verblijven momenteel een honderdtal Afghanen, waaronder verschillende families met kinderen. Ze strijden om niet uitgewezen te worden naar hun land van oorsprong, waar nog steeds oorlog woedt. Kerstmis is een gelegenheid om onze solidariteit te betuigen.


(Foto Solidair, Salim Hellalet)

Bijna 450 Afghanen – waaronder families met kinderen – voeren al verschillende maanden strijd om geregulariseerd te worden. Ze worden in hun strijd gesteund door sympathisanten en tientallen organisaties (waaronder de Liga voor Mensenrechten, de Gezinsbond, de vakbonden…).

Onze populaire staatssecretaris voor Asiel en Migratie, Maggie De Block, het witte konijn van de Open Vld dat bij de komende verkiezingen stemmen bij de N-VA moet wegsnoepen, weigert categoriek om op de eis van de Afghanen in te gaan. De asielaanvraag van deze families werd in België al verschillende jaren verworpen. Ze moesten van de ene dag op de andere hun woning verlaten, mogen niet meer werken en hun kinderen gaan niet meer naar school. Ze staan dus op straat zonder papieren en zonder inkomen. Het enige wat hen aangeboden wordt is een “vrijwillige” terugkeer naar Afghanistan. Hier wordt asiel geweigerd aan mensen die daar recht op hebben in het kader van de Conventie van Genève over het vluchtelingenstatuut en de wetgeving die daaruit volgt.

Burgeroorlog

In Afghanistan heerst nu al bijna 30 jaar een vrijwel ononderbroken burgeroorlog. De verslagen van internationale organisaties wijzen op de enorme risico’s voor mensen die het land verlaten hebben en terugkeren. De minister van Buitenlandse Zaken raadt af naar Afghanistan te reizen.

Maggie De Block echter vindt dat er geen probleem is, maar heeft toch beslist van enkel de mannen uit te wijzen. Voor gezinnen is de toestand te gevaarlijk. Eigenaardige logica. De gezinnen worden dus niet uitgewezen maar leven hier in een rechteloze en zeer kwetsbare toestand. Niet tevreden? Dan krijg je een ticket voor een enkele reis naar Kaboel aangeboden.

Een enkele reis naar Kaboel

Aref, een jongeman die in 2009 in België aankwam, aanvaardde in 2013 zo’n enkele reis naar Afghanistan. Totaal wanhopig nadat hij weken op straat had geleefd. Zijn aanvraag was verworpen. Ondanks het feit dat de taliban een prijs op zijn hoofd gezet hadden, omdat hij weigerde met hen te vechten. Volgens de Belgische autoriteiten liep Aref geen gevaar. Hij werd bij zijn aankomst in Afghanistan vermoord…

De verhalen van de Afghaanse vluchtelingen lijken op elkaar. Ze hebben hun land verlaten wegens de onveilige situatie en de dagelijkse terreur. Een land waar de vrouwen geen rechten hebben, waar de meisjes niet naar school mogen gaan en waar jongens door de taliban worden opgevoed om met hen mee te strijden, de enige optie om niet gedood te worden. Een land waar dagelijks steden en dorpen gebombardeerd worden.
Trauma’s

Om niet alleen te staan in de strijd, hebben de Afghanen zich enkele maanden in Brussel gegroepeerd. Ze trokken eerst in een leegstaand gebouw in Elsene waaruit ze met geweld verjaagd werden op vraag van Yvan Mayeur (PS), de toenmalige OCMW-voorzitter die nu burgemeester van Brussel is. Nadien werden ze uit verschillende plaatsen verjaagd waar ze een toevlucht gevonden hadden.

De Afghanen hebben vreedzaam betoogd en veel getuigen zijn verontwaardigd door het geweld dat de politie tegen deze vluchtelingen gebruikte. In september gebruikte de politie traangas en zette ze honden tegen hen in, ook tegen kinderen. Verschillende mensen hadden bijtwonden. Op 22 oktober kwam er opnieuw een brutale aanval van politie en vielen er gekwetsten. De Afghanen werden geterroriseerd, de kinderen liepen trauma’s op. In enkele maanden tijd werden kinderen, volwassenen en bejaarden tot achtmaal toe uit gebouwen verdreven. Tijdens betogingen werden er twee razzia’s gehouden. Bij de laatste werden er 170 arrestaties gedaan en vielen er zwaargewonden. De Afghanen werden slachtoffer van fysiek geweld en werden door de politie vernederd. En dan hebben we het nog niet over de acht personen die het land uitgezet werden naar Afghanistan
Sprankel hoop

Sinds november verblijven de Afghanen – zo goed als het gaat – in de Begijnhofkerk in het hart van Brussel, op 50 meter van de “Winterpret”-attracties. Ze hebben wel een dak boven het hoofd, maar hun levensomstandigheden zijn erbarmelijk. Ze zitten in de kou, op elkaar geperst en beschikken over twee toiletten en één lavabo voor zoveel mensen, kinderen en baby’s.

Geconfronteerd met zoveel onverschilligheid van de politiek en de media, hebben drie jonge Belgen besloten in hongerstaking te gaan. Ook advocate Selma Benkhelifa van Progress Lawyers Network die al jaren de zaak van de Afghanen verdedigt, heeft zich bij hen gevoegd. Na vier maanden betogen zijn de Afghanen er op 15 december eindelijk in geslaagd om de eerste minister te ontmoeten, tijdens de huldiging van Nelson Mandela, die door de PS-afdeling van Sint-Gillis werd georganiseerd. Elio Di Rupo ging in op de vraag hen te ontmoeten en stelde voor om uit deze crisis te geraken via bemiddeling van een federale bemiddelaar. Een sprankel hoop?
Solidariteit die opkikkert

Er is iets wat bijzonder opvalt in deze situatie. Wie de Begijnhofkerk binnenstapt, is verwonderd over de vriendelijkheid, de rust en waardigheid van de Afghanen. De solidariteit die betuigd wordt, is een ware opsteker voor de meest wanhopige. Mensen komen langs met voedsel, thee, luiers… en een glimlach.

In het weekend worden verschillende Afghanen bij mensen thuis uitgenodigd om een douche te nemen, hun was te doen en wat uit te rusten in de warmte. Een mevrouw getuigt: “Een vriendin uit de steungroep belde me zondag op. Een gezin met drie kleine kinderen had al sinds een maand geen douche meer genomen. Of ze deze namiddag bij mij kon komen? Je overweegt wel om zoiets te doen. Maar het is niet zo vanzelfsprekend om onbekenden in huis te nemen. Ik heb mijn wantrouwen aan de kant geschoven en ben die mensen gaan halen. Ik heb aandrongen dat de papa ook zou meekomen, want hij wilde niet storen. Ik was onder de indruk van de vriendelijkheid van die mensen, hun beleefdheid en van hun schattige kinderen. Ze lieten mijn badkamer zelfs netter achter dan ze was! Sindsdien heb ik ze opnieuw uitgenodigd en het is een mooie ervaring.”

http://www.pvda.be/nieuws/artikel/de...in-belgie.html

Geef jullie mening hierover. Belgisch staatsburgerschap geven of niet?

Dergelijke inteelters moet je hier niet binnen laten, ze hebben geen plaats in een gezond, vrij en modern land. Die gaan problemen geven generatie na generatie, om depressief van te worden dat zogezegde socialisten ze hier willen binnensleuren. Debiel gewoon.

De PVDA beschouw godsdienst tegenwoordig als een privé aangelegenheid, een islamist is de gelederen is zo geen probleem alsof godsdienst geen ideologie is. Om er dan maar een Godwin in te smijten, de PVDA kan dan evengoed Nazi's binnenhalen, zolang ze het in de privé sfeer houden is er blijkbaar niets aan de hand.

Zucht.

Waarop wacht Maggie in feite om die bende het land uit te zetten? Als het niet vrijwillig kan, moet er maar enige dwang gebruikt worden.
Uitgeprocedeerd wil toch zeggen dat er geen procedures meer mogelijk zijn , dacht ik. ;-)

Belgie is niet het OCMW van de wereld en hoeft dat ook niet te zijn. Zeer jammer voor die mensen, maar wij zitten hier ook al met armen uit eigen land. We kunnen niet steeds oorlogslachtoffers blijven opnemen naast de stroom import kiesvee die de socialisten hier zomaar toelaten. Belgie is bomvol.

Zouden ze niet beter in hun land strijden voor meer mensenrechten?
Wij zijn vrij tevreden met wat we hier zonder hun hulp bereikt hebben.

Die C130's die naar de CAR zijn gevlogen hadden best een omweg kunnen vliegen via afghanistan. Geladen uiteraard.

Groepen Afghanen hier opnemen, en daarna nog en nog en nog...
Neen dank U! Het zielig lopen doen met arme kindjes die honger hebben en mama's die zich in weken niet kunnen wassen hebben ten spijt!
Afghanen zijn lieden die gegarandeerd voor ambras zullen zorgen in onze maatschappij, zoals ze in bepaalde steden al hebben kunnen ondervinden! We zijn hier geen land van krijgsheren meer!
Dat soort landen zitten al decennia voor niets anders dan voor oorlog en miserie te zorgen. Ofwel moeien we er ons niet mee ofwel sturen we een soort Europese/Afrikaanse krijgsmacht die daar eens echt orde op zaken stelt en een deel van die lieden naar de andere wereld helpt, zodat de rest van de burgers eindelijk in vrede kunnen beginnen hun maatschappij in te richten!
Maar hier duizenden Afghanen + al de andere miserielanden laten binnenstromen? Komaan zeg...
Men moet stoppen met die mensen hier maandenlang te laten rondlopen: het land uit is het land uit, punt! Met de winter voor de deur zullen onze multicul-idioten weer shownummertjes kunnen opvoeren straks!

Ze zijn hier voor onze pensioentjes.

Tijdelijke hulp op zich zou moeten kunnen , maar ....