Knuppel |
21 december 2013 13:44 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Robinus V
(Bericht 6939968)
In de praktijk komt het erop neer dat de regering daardoor jaarlijks een half tot een heel miljard euro per jaar uitspaart op de begroting. Als je het geld gewoon ergens laat rotten, dan moet je meer rente betalen op leningen. Het is dus een goede zaak dat ze het in de tussentijd in obligaties steken.
|
In de praktijk komt het er op neer dat er in het zogenaamde depositogarantiefonds geen cent zit omdat de regering met het geld dat er had moeten inzitten haar begroting opsmukte. Van enige garantie voor de spaarders is dus sprake. Die kan niet alleen naar zijn spaarcenten boven de 100.000 euro fluiten als zijn bank over kop gaat maar ook naar de 100.000 euro die de regering met het depositogarantiefonds beweert te garanderen. Het geld dat de banken in dat fameuze fonds stopten is foetsie, en zal foetsie blijven. Dat fonds is, net zoals het zilverfonds, een lege doos. Het in stand houden van die lege doos KOST elk jaar 280.000 euro ipv dat er iets in terecht komt.
De dag dat de regering aan haar belofte wordt herinnerd mag ze de miljarden die nodig zijn om haar belofte te kunnen houden "ergens" gaan lenen en stijgt de staatsschuld ver boven de 100%. Alles in acht genomen is de staatsschuld trouwens al zes maal hoger dan ons wordt wijs gemaakt.
|