mauste |
7 maart 2014 14:24 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door quercus
(Bericht 7047361)
Kijk, "mon p'tit Bruxellois", wij hebben de pest aan de Beulemans-mentaliteit en jullie expansiehonger zal in de toekomst op een ijskoud njet van Vlaamse kant botsen. De geesten in Vlaanderen zijn serieus aan het veranderen, weliswaar traag, maar toch. Een franstalige Zwitser die in een Duitstalig kanton gaat wonen (al was het nog maar een meter over de kantonale grens) weet dat hij/zij er niet moet komen aandraven met "le français". Welnu, er is geen enkele reden waarom wij Nederlandstaligen daarin soepelder zouden horen te zijn. U mag dus uw francofiele Beulemansdromen opbergen. Het is uitgerekend de geestesgesteldheid waar u blijk van geeft die flink bijdraagt tot het verder verbrokkelen van La Belgique.
|
Wat een hautaine, domme en kwetsende reactie van een ultra-separo-nationalist.
Een Zwitsers kanton kan via een volksraadpleging van taalstatuut veranderen! ! Je zou dat hoeven te weten vooraleer hier vanuit de hoogte te komen peroreren over je wankele zekerheden.
Ik ontken het belang van staatsgrenzen niet noch de rechtszekerheid en volkenrechtelijke garanties die ze bieden. Ik betwijfel echter het pacificerend effect dat ze hebben op de respectieve bevolkingen. Het eerste stamhoofd dat in de oertijden zijn dorp omringde met grenspalen, heeft m.i. de hebzucht en naijver van de omliggende stamen aangewakkerd en een proces op gang gebracht dat uiterst nefast was voor de menselijke soort.
Sinds 1990 zijn er 21000 km nieuwe grenzen getrokken. Nog nooit echter telden we zovele (burger)oorlogen als vandaag. Grenzen worden getrokken als concretisering van militaire en/of economische machtsverhoudingen. Vraag de mening hieromtrent aan de Tsjetsjenen, Basken, Noord-Ieren, ex-Joegoslavische weduwen, Koerden, Irakezen, Tibetanen, Syriërs, praktisch alle Afrikanen enz. Bijna nooit wordt de mening van de betrokken bevolkingen gevraagd. Komt daarbij de eeuwenoude moeilijkheid om socio-economische homogene natie-staten af te bakenen en te begrenzen.
Wat de hypothetische staatsgrenzen van de Belgische deelstaten betreft die de kaduuke taalgrenzen ooit zouden moeten vervangen in een separatistische context, weet iedereen dat er in België geen meerderheid te vinden is om een boedelscheiding te aanvaarden, noch in Noord, noch in Zuid. Een vaststelling die het separatistische discours total ongeloofwaardig maakt.
(Herhaling)
|