|
Strategie?
Laat ons eerlijk zijn: de Vlaamse beweging heeft geen duidelijke strategie.
Een 50% meerderheid halen in het Vlaamse Parlement noem ik geen strategie, want hoe kom je aan die 50% meerderheid? Die 50% zal moeten komen uit de drie ideologische stromingen die dit land heeft. De solidaristen worden al grotendeels gecontroleerd door het Vlaams Blok. Maar op liberaal en socialistisch niveau is het nog armoe troef. Waarom? Omdat er geen duidelijke liberale of socialistische analyse bestaat of gekend is over het Vlaamse independisme. Antoon Roosens heeft wel een poging gedaan om een marxistische analyse te maken, maar die slaat niet aan in meer gematigde kringen wegens zijn te dogmatische principes. In de liberale wereld is het armoe troef. De tweede beste exponent is hier wel Paul Belien, maar die beperkt zich tot specifieke themata, zonder een grondige totale analyse te maken die aan kan slaan bij een breder publiek. Boudewijn Bouckaert is wel zo'n grote denker, maar zijn theses zijn confederaal en Heel-Nederlands gericht. En laat ons eerlijk zijn: Bouckaert is een brave jongen, die niet zo extrovert is. Ook qua perceptie -dus niet alleen de ideologie mankt- heeft de Vlaamse beweging gebrek aan een strategie. Enkele notabelen die een briefje schrijven of een paar affiches en een vage onafhankelijkheidsverklaring kun je dat moeilijk noemen. Wat denken jullie? |
Citaat:
In concreto: er was het boek van Peter De Roover en Jan Jambon over onafhankelijkheid, er is Project Vlaamse Staat en een hele trits boeken over onafhankelijkheidsbewegingen elders. Laat men eens kijken wat zo de meest frequente scenario's zijn. En dat men daarnaast eens denkt hoe men het onafhankelijkheidsdenken eens op een populaire manier aan de man kan brengen. Het kan niet de bedoeling zijn dat iedereen vrolijk zijn eigen gang gaat, massa's geld in eigen blaadjes blijven pompen en halfbakken campagnes organiseren. Ik blijf er bij: er is dringend nood aan een Vlaamse republikeinse massamanifestatie waar men naar voor komt met één campagne, één beleidslijn, kortom één beweging en met maar één doel: wegen op de andere partijen door actie. Al dat 'ieder met zijn clubje, ieder met zijn vlag' heeft van de Vlaamse Beweging een curiosum gemaakt: hoe een ooit zo machtige organisatie verworden is tot een marginaal gegeven. |
Tantist
U raakt de kern van de onmacht van de Vlaamse beweging. Er ontbreekt een totaal gebrek aan een realistische strategie. Gelukkig zijn er een paar uitzonderingen. 1- De aktie van de burgemeesters van BHV. Zij werken boven de partijbelangen, het zijn zelfs geen Vlaams-nationalisten. Maar ze hebben wel een concreet en duidelijk doel voor ogen : de splitsing van de kieskring. 2- Vlaanderen Vlagt van Ivan Mertens. Ook deze aktie staat totaal buiten de partijpolitiek. Zijn doel “Vlaanderen centraal stellen”. Ivan zegt duidelijk en onomwonden ; “Stop met slogans België Barst, Niet België is ons probleem, maar ons doel is werken aan een Vlaamse staat”. Wij moeten als Vlaamse beweging wel ons eindelijk doel kennen en formuleren : n.m. een Vlaamse staat, desgevallend in een confederaal verband met Nederland, in een Europa der volkeren. Indien we een duidelijke strategie willen uitwerken moeten we ervan bewust zijn dat men : “België niet in brand steekt, zolang de meubels niet gered zijn.”. Ik heb de indruk dat de strategie van een deel van de Vlaamse beweging eerder bestaat in de leuze “Verdeel en Heers”. “Leuven Vlaams” is gelukt omdat men boven de partijgrenzen een concreet doel voor ogen had. “Amnestie” is mislukt omdat een deel van de Vlaamse beweging, tot op de dag van vandaag niet kon toegeven dat de collaboratie fout was. ”Het unitair België is omgebouwd naar een federale staat” omdat men bereid was via een stap voor stap politiek, over de partijgrenzen heen recht op zijn doel af te gaan. “De splitsing van de kieskring BHV” zal lukken daar er een duidelijke strategie rond gevoerd wordt. . |
Citaat:
|
Citaat:
Toen Frans Vanderelst de VU stichte was dit ook niet direct duidelijk dat het federalisme ging lukken. Dat dit federalisme er slechts stap voor stap is gekomen was in de strategie voorzien. Toch is het gelukt. Men moet blijven hameren op een concreet doel. Voorwaarde is dat men alle Vlaamse partijen ervan kan overtuigen dat het een redelijk en haalbaar objectief is. En dat is met de splitsing van de kieskring BHV duidelijk gelukt. Niets is zeker vooraleer het gerealiseerd is, maar optimisme blijft de boodschap. |
Citaat:
Los daarvan: het federaliseringsproces is mislukt omdat België in naam wel een federatie is, maar in werkelijkheid neo-unitaristisch is, aangezien de federatie wordt gedoogd vanbovenaf en niet opgebouwd is van onderuit. En voor mij blijft realisme, gevoed door ervaring in het verleden, nog altijd beter dan optimisme. Pessimisme is het niet, want dan zou ik niks meer doen. |
In hoeverre kan men nog van een "Vlaamse Beweging" spreken? Het Vlaams Blok domineert sterk, en de verenigingen die er niet bij aanleunen zijn qua aanhang en invloed uiterst marginaal. De uitzonderingen die de regel bevestigen terzijde gelaten.
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
We hebben met de sociaal-flamingantische landdag daar reeds over nagedacht, in ons manifest is er het hoofdstuk over hoe er te komen.
Het manifest zelf is nog open ter discussie, maar er wordt dus wel degelijk over nagedacht. |
Citaat:
Maar 'het' socialisme bestaat niet. Die twee zijn wel degelijk verenigbaar. Ik ben zelf een communist én een separatist. Citaat:
Tja... |
Sorry hoor, maar dat verwijt heb ik nog nooit gemaakt. Ik heb zelfs indertijd 'Meervoud' besproken voor NSV en niet 100% positief, maar zeker ook niet negatief.
Het enige probleem dat ik er mee had was de houding ten opzichte van de rechtervleugel en de deelname aan de 'Hand in Hand'-betogingen. De essentie van het verhaal is dat we samen moeten werken, nadien hebben we nog tijd genoeg. |
Citaat:
|
Ik ga grotendeels akkoord met de stelling van De Garde. Ons probleem is inderdaad een duidelijke visie op wie, wat, waar, wanneer, enz.... Om het eerste pijnpunt meteen duidelijk te stellen: wat is ons doel?
Voor mij is mijn Vlaams-nationale overtuiging gericht op de creatie van een onafhankelijke staat Vlaanderen, lidstaat van de EU. Als het van mij afhangt is dit het staatkundige doel dat de Vlaamse Beweging moet nastreven. |
Citaat:
Er zijn echter wel mensen die een onafhankelijke vlaams-linkse beweging slecht vinden omwille van de 'verdeeldheid'. Die er niet is als het op belangrijke strijdpunten aan komt. Enkel wat de invulling van het onafhankelijke vlaanderen betreft en ik vind het zelfs goed dat deze 'verdeeldheid' er dan is. Bepaalde Belgicisten zouden maar al te graag Vlaanderen afschilderen als eenzijdig rechts-extremistisch. |
Citaat:
|
Uiteraard. Maar de EU is een internationale samenwerking die vandaag bestaat. Dus moet je, wanner je het hebt over je staatkundige toekomst, met deze internationale samenwerking rekening houden. Overigens, de aard van de EU veranderen doe je best van binnenuit. Door lid te worden van de EU dus.
|
Citaat:
Er is maar één strategie wat mij betreft: beuken tot er een Vlaamse republiek komt. Een beweging moet zich niet blindstaren op realisme. |
Citaat:
|
| Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 12:42. |
Forumsoftware: vBulletin®
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
Content copyright ©2002 - 2020, Politics.be