1 miljoen euro voor wie deze Vlaams-nationalistische stelling bewijst
 

Op de website van het Vlaams Belang staat te lezen:

http://vlaamsbelang.be/nieuws/10632

Zozo, die uitspraak dateert dus van bij het "ontstaan" van België?

Wie dat kan bewijzen geef ik hoogstpersoonlijk 1 miljoen euro.

Zijn al die "pornoacteurs" nu al geëxecuteerd?

?

Bruno Heel Nederland, vertel me eens: wat was er zo spontaan aan die belgische revolutie, jongeman...?

Die vraag kan u stellen in het daartoe geijkte subforum geschiedenis.

Volgens wikipedia wordt die uitspraak verkeerdelijk aan Rogier toegeschreven, dateert ze eigenlijk uit 1915 en komt ze van de wallingant Coyelle. Dit neemt echter niet weg dat de mentaliteit en de bedoeling van de grondleggers van België perfect wordt weergegeven.

Het V.B. werkt dus met valse citaten.

Kan u ook aangeven waaruit blijkt dat een "Latijns België" de bedoeling was van de toenmalige machthebbers?

De verfranste Vlaamse slippendrager Raymond De Weerdt, die graag met zijn Frans pseudoniem Raymond Coyelle pronkte om toch maar niet voor Vlaming door te gaan, heeft de uitspraak van Rogier geparafraseerd in een artikel uit 1915 dat in de UK, en bij de laffelijk gevluchte Belgische regering in ballingschap, nogal wat opzien verwekte. Zijn versie luidde ook iets anders: "la Belgique de demain sera Latine, ou elle sera rien". Kardinaal Mercier heeft dezelfde fraze trouwens ook gebruikt. Maar dat wil dus niet zeggen dat een van beiden de originele bedenker zou zijn, zoals belgische geschiedherschrijvers ons graag willen doen geloven.
Spijtig dat er in 1832 geen GSMs met filmcamera bestonden, anders hadden we nu het bewijs van de anti-Vlaamse mentaliteit van de door Frankrijk aangestuurde separatistische rebellen.

Over het Wallingantische gedachtengoed van begin 20ste eeuw kan je gelukkig wel wat terugvinden.
Raymond Colleye et le mouvement Wallon pendant la Guerre...
Een leuk citaat uit dat boekje:

Nochtans lag een taalrel aan de basis van die héle revolutie....

Als je ziet dat BWarrior ook een van die Belgische geschiedherschrijvers is, dan weet je eigenlijk al genoeg.

Ik vrees dat u niet op de hoogte bent van de ware toedracht der gebeurtenissen.

1) Op 15 juni 1915 had Colleye in Le Cri de Londres zijn opstel besloten met "La Belgique de demain sera latine ou elle ne sera pas"
2) Maar in The Nineteenth Century and after van augustus 1915 had hij hetzelfde stuk besloten met "La Belgique de demain sera latine ou elle ne sera rien"
3) Uw theorie over een parafrasering klopt dus al niet, want "pas", dat u aan Rogier toeschrijft gebruikte hij ook
4) Er zou meer moeten zijn dat u tot nadenken doet stemmen. De uitspraak over La Belgique de demain... gaat over het België van na de oorlog. Wie weet wat Rogier daarmee te maken heeft, mag het zeggen.
5) Welk is overigens uw bron voor die "uitspraak" van Rogier? U hebt er geen, ze bestaat dan ook niet.
6) De "laffelijk gevluchte Belgische regering"? Zozo, volgens u had de Belgische regering dus in bezet België moeten blijven? Geldt dat ook voor de Nederlandse, Deense of Franse regering in 1940?
7) Colleye werd trouwens voor zijn artikel gesanctioneerd: de Belgische ambassadeur in Londen las hem de levieten, een boek van hem werd verboden en toen hij naar Frankrijk trok werd zijn wallingantisch weekblad verboden (telkens op Belgische aanvraag door de resp. Britse en Franse censuurdiensten). Ook het blad dat hij daarna poogde op te richten, werd door de Belgische regering geboycot.


Neen, dat is niet zo. Alweer beroept u zich trouwens op geen enkele bron.


Hier komen we tot de kern van de zaak in uw betoog. U gooit één of twee apocriefe uitspraken van Rogier op een hoopje met "La Belgique de demain...".

Het gaat hier uiteraard om de fameuze 'uitspraken'

- les efforts de notre gouvernement doivent tendre �* la destruction de la langue flamande pour préparer la fusion de la Belgique avec notre grande patrie la France’.
‘... que l'unité de language était la base nécessaire d'un état solide et que le français devait étre la langue de la Belgique. Le moyen dobtenir l'unité serait le choix de candidats Wallons et Luxembourgeois pour les fonctions dans l'armée, l'administration et la magistrature. Les flamands seraient ainsi forcés d'apprendre le français.’

Dat u daarmee in gedachten zat, toont u zelf aan door het jaartal 1832 te gebruiken, datum waarop dan één of twee van of allebei die "brieven" zouden geschreven zijn.

Wat het bewijs betreft dan. Dat is er niet, u geeft het zelf toe. U legt mensen woorden in de mond die ze nooit gezegd hebben.

Het toppunt is dan nog dat Vlaamsgezinde historici deze onzin al lang weerlegd hebben. Ik verwijs u daarvoor naar de

- Verslagen en mededelingen van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde 1902 (m.n. het artikel van L. Willems die optekende dat Rogier billijk beoordeeld moest worden. Antivlaams was hij, scripsit Willems, geweest, maar wat men tegen hem had aangevoerd om te bewijzen dat hij een verstokte verfranser is geweest, was vals).

en naar L. PICARD,Geschiedenis van de Vlaamsche en Groot-Nederlandsche beweging, Antwerpen, 1942

Leo Picard, een oud-activist ( ! ) heeft zelfs bewijsmateriaal aangevoerd in zijn werk dat aantoont dat Rogier nooit uitspraken deed die hem in de mond gelegd werden.

Tegen Vlaanderen zijn maar wel Heel-Nederlandsnationalistisch.

Hoe verklaart ge dat?

Een spontane, dan nog.

Grappig is dat de BLUB compleet voorbij gaat aan het feit dat belgië zélf ontstaan is door nationalisme.

Ik veronderstel dat jij daarvan de oorspronkelijke bron hebt? Ik zou begot niet weten wat er in Le Cri De Londres stond.
dat is verifiëerbaar.
Maar hij schreef er dus minstens wel "de demain" bij...
En de "pas" veronderstelt een positief antwoord op 1)
De aan Rogier toegeschreven uitspraak bevatte die woorden dan ook niet.
Tuurlijk niet. Er waren toen geen bandrecorders.
De franstalige generaals amuseerden zich goed in de Poperingse bordelen. De regering had zich daar zeker thuisgevoeld:-)
Het uitgesproken separatisme van Colleye kan je moeilijk tolereren in een oorlogssituatie.
Mercier zou die uitspraak in 1920 gedaan hebben, wat niet uitsluit dat hij Colleye als bron had.
Nee. in 1832 was Rogier gouverneur van Antwerpen en probeerde goede maatjes te worden met de verfranste opperklasse. Het heeft hem trouwens geen windeieren gelegd.
De laatste uitspraak zou uit een brief uit 1834 komen, niet 1832.
Er zijn veel dingen uit de Belgische geschiedenis die niet te bewijzen vallen.
Even een kleine quote over Gendebien
(bron: Verslagen en mededelingen van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde 1902)
Net toevallig de informatie die relevant is blijkt er niet te zijn?
Net zoals "toevallig" na WO-II de stadsarchieven van de Waalse steden verdwenen, en daarmee de bewijzen voor de verregaande collaboratie in Wallonië?

Je kan moeilijk iets "weerleggen". Je kan hoogstens proberen twijfel te zaaien door te wijzen op het ontbreken van de oorspronkelijke bron.
Al dan niet "toevallig" verdwenen.

Allereerst dank dat je uitvoerig op mijn antwoord ingegaan bent. Dat is tenminste een moedige houding van iemand die het - hoewel hij het oneens is - over de inhoud wil debateren. Respect.

In Le Cri De Londres stond hetzelfde artikel dan in , behoudens dan de laatste zin (pas i.p.v. rien)

Ja, maar hoevelen hebben het echte artikel ooit gelezen...

Maar jij stelde eerder dat Colleye de uitspraak van Rogier had. Wat bedoel je daar dan mee?


Dat doet niet ter zake, we hebben het hier over geschreven stukken.

Ook dit is naast de kwestie.

Zijn stuk uit 1915 bevatte geen separatisme.

In 1920? Dat is vreemd. Ik heb toch wat literatuur over Mercier gelezen, maar die uitspraak vind ik nergens terug. Wat is uw bron?

Nee. in 1832 was Rogier gouverneur van Antwerpen en probeerde goede maatjes te worden met de verfranste opperklasse. Het heeft hem trouwens geen windeieren gelegd.

Al naar gelang de bron

Die onderstreepte passage is toch wel erg vreemd. Immers, de volledige jaargang van Le Belge bevindt zich in de Koninklijke Bibliotheek (KBR/ MIC PERM 353).

Voorts heeft de schrijver het over enkele bladen. Maar waarom zocht de schrijver enkele bladen, indien de brief op 21 augustus verschenen was?

Wat ik nog vreemder vind, is dat Gendebien een pro-Franse brief, gericht tegen het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden zou publiceren in een ... orangistisch blad ...?!

Over welke archieven heb je het precies (en uiteraard was er verregaande collaboratie in Wallonië, even verfoeilijk als die in Vlaanderen, maar de ene wast de andere niet wit en vice versa) ......?

Misschien omdat er geen oorsponkelijke bron is of omdat de "oorspronkelijke" bron post factum opgesteld is? Zonder materieel bewijs kan er geen geschiedschrijving bestaan. Dan bevinden we ons op het terrein van het speculatieve. Misschien is Rogier wel door een UFO bezocht? Bewijs maar eens het tegendeel;-)

Beweer jij...
Dat Colleye de bekende uitspraak van Rogier opsmukte voor zijn eigen doeleinden: "L'avenir de la Belgique Latine".
Over deze uitspraak is nooit beweerd dat ze in een brief van Rogier (noch van Gendebien) zou staan.
Waarom zat onze regering niet in de Westhoek?
Colleye bepleitte al in 1908 de administratieve scheiding van Vlaanderen en Wallonië en de aanhechting bij een of ander Latijns rijk.
Administratieve scheiding was nu net een onderdeel van de Duitse plannen, ingevoerd in 1917. Iets waartegen ook goede patriot Kardinaal Mercier zich trouwens hevig verzette.
In 1914 ging Colleye nog een stap verder en bepleitte de scheiding en rattachement. In London zaaide hij vooral verdeeldheid tussen Waalse en Vlaamse vluchtelingen.
Ik neem aan dat het al dan niet terecht koppelen van de uitspraak met Kardinaal Mercier gebeurde toen in 1920 diens boek uitkwam met een verzameling briefwisseling met de Duitse bezetter. Daaruit bleek duidelijk zijn verdediging van de verfransing via het onderwijs. De vernederlandsing van het onderwijs in Vlaanderen was dan ook ondenkbaar, en hij zette de scholen ook aan tot passief verzet.

Simpel, Vlaams-nationalisme is staatsnationalisme, net als Belgicisme. Heel-Nederlandsnationalisme is dichter bij het volks- of taalnationalisme, wat een stuk historisch gegronder is dan het ridicule staatsnationalisme van Belgicisten of Flaminganten.

De brief ontbrak blijkbaar, ook al werd hij door Théodore Juste geciteerd. En dan zoek je in de rest van het jaar verder.
Zoiets als Bart De Wever die een vrije tribune krijgt bij De Morgen? Le Belge was tenslotte Franstalig.
Even uw selectief geheugen opfrissen met een senaatsverslag uit 2006:

Citaat:

Wel werd de onderzoeksploeg geconfronteerd met drie veel grotere problemen : ontbrekende archiefstukken, niet-geïnventariseerde archiefstukken en vooral vernietigde archiefstukken. 1. Ontbrekende archiefstukken Het komt vrij zelden voor dat geïnventariseerde archiefstukken niet teruggevonden worden. Het betreft vooral enkele documenten bij het Auditoraat. In het bijzonder valt het ontbreken van een belangrijk dossier, « Persécutions antisémitiques en Belgique (1940-1945) », te betreuren. Het werd na de oorlog opgesteld door de Auditeur-generaal en bevat waarschijnlijk informatie die voor het onderzoek van het SOMA van essentieel belang is. Andere stukken betreffende de Jodenproblematiek, die zich zouden moeten bevinden in het archief van het Auditoraat dat aan het SOMA werd overgedragen, bleken te ontbreken. 2. Niet-geïnventariseerde archiefstukken Dit probleem heeft zich voorgedaan bij het Algemeen Rijksarchief, voor goed bewaarde maar heel omvangrijke collecties. Een collectie van honderden strekkende meters documenten zonder enige vorm van inventarisering is nagenoeg onbruikbaar. Het ontbreken van enige inventaris is dus een groot probleem dat het onderzoek van het SOMA voortdurend bemoeilijkt en vertraagd heeft. Het Algemeen Rijksarchief beschikt bijvoorbeeld over geen enkel opzoekingsinstrument voor een aantal uiterst belangrijke collecties : de archieven van de FOD Binnenlandse Zaken, de FOD Financiën, de FOD Onderwijs en Cultuur, de FOD Economie, van de Centrale des Diamants, des Textiles et du Cuir. 3. Vernietigde archiefstukken De intensieve zoektocht tijdens de eerste maanden van de opdracht heeft de onderzoeksploeg ertoe gebracht een catastrofaal beeld te schetsen van het beheer van openbare archieven, dat van ongelijke kwaliteit is en vaak ondoeltreffend of zelfs onbestaande blijkt. De goede staat van bewaring van het provinciearchief in Brugge, Gent, Antwerpen en Hasselt staat in schril contrast met de onvolkomenheden in de Waalse provinciearchieven. Ook op gemeentelijk niveau is de toestand heel uiteenlopend. De depots van Brussel en Antwerpen en de degelijke organisatie van het gemeentearchief van bijvoorbeeld Genk of Overpelt hebben de onderzoeksploeg een snelle toegang verschaft tot de belangrijkste documenten. Echter, in de meeste Brusselse gemeenten, of in Mechelen, Hasselt of Charleroi, werd het archief nooit systematisch geïnventariseerd. Het depot van het gemeentearchief van Charleroi is allicht het meest in het oog springende voorbeeld van een chaotisch archiefbeheer. In het Brusselse is er dankzij de benoeming van historici-archivarissen in gemeenten als Anderlecht, Elsene of Sint-Jans-Molenbeek een verbetering merkbaar. Helaas komt die te laat. Het gebrek aan interesse vanwege de overheid heeft geleid tot een grootschalige vernietiging van documenten over het tijdvak 1930-1950. Ook in vele parketten is de toestand alarmerend. Ook hier gaapt een diepe kloof tussen het zuiden en het noorden van het land. Vandaag zijn de archieven van de parketten van Antwerpen, Mechelen, Leuven of Gent grotendeels opengesteld voor onderzoek, en wanneer dat niet zo is, zorgde de grote bekwaamheid van het personeel van het Rijksarchief in Beveren ervoor dat de onderzoeksploeg gemakkelijk toegang kregen tot de interessantste documenten. Deze aanpak — de behandeling van dode archieven door bekwame archivarissen — contrasteert met de catastrofale toestand bij de parketten van Brussel en Wallonië. In Luik of Charleroi werden de archieven van de jaren '30 tot « '50 pas onlangs aan het Rijksarchief overgedragen, blijkbaar louter om plaats vrij te maken. Het inventariseren van deze documenten bleek zelden een prioriteit te zijn voor de chronisch onderbemande archiefdiensten, waardoor de onderzoeker niets anders kan doen dan lukraak documenten opdelven. In Brussel is het archief van het parket-generaal en dat van het parket bij de rechtbank van eerste aanleg — gedeeltelijk — bewaard gebleven voor een tijdvak tot de vroege jaren '30. Daarna is er (bijna) niets meer. Voor Brussel verwijst men dikwijls naar de brand in het Justitiepaleis in 1944 om de leemtes in de archieven te verklaren. Het archief van het Brusselse parket werd echter slechts gedeeltelijk door die brand getroffen en een groot deel van de oorlogscorrespondentie van de Procureur-generaal van Brussel werd reeds vanaf 1945 opnieuw samengesteld via de andere parketten. Het lijdt geen twijfel dat een groot deel van het Brusselse gerechtsarchief uit de oorlogsjaren pas na 1944 werd vernietigd. De archieven van de lokale politiezones hebben bijzonder grote schade geleden, soms heel recentelijk ter gelegenheid van renovatiewerkzaamheden aan gemeentegebouwen. De politiehervorming en de daaropvolgende verhuizingen van lokale brigades van de rijkswacht en de gerechtelijke politie hebben ook onherstelbare schade toegebracht. Ondanks de inzet van de voormalige directeur van het geschiedkundig centrum van de rijkswacht en van enkele plaatselijke archivarissen, die verspreide documenten hebben kunnen redden, werden de archieven goeddeels vernietigd. De ergste schade lijkt zich te hebben voorgedaan in het centrale commissariaat van de Brusselse gerechtelijke politie, waar duizenden pv's van agenten van de Staatsveiligheid en een deel van de stukken die onmiddellijk na de oorlog in beslag werden genomen, beetje bij beetje verloren zijn gegaan ten gevolge van verhuizingen en vernietigingen wegens plaatsgebrek in het Justitiepaleis.

Wie zal het zeggen. Historici zullen nochtans in staat zijn uw post terug te vinden in de archieven van de NSA en aanduiden dat jij dit gerucht hebt verspreid.