| Doomy |
21 maart 2014 00:28 |
Wilders is een paranoïde en wereldvreemde diktator
Wilders noemt zijn partij wel " Partij voor de Vrijheid", maar hij duldt geen enkele interne demokratie. Hij is het enige lid van zijn partij, heeft alle leidinggevende funkties in zijn partij, kan als enige aan het geld van zijn partij, en sympatizanten kunnen ten hoogste vrijwilliger of donateur zijn. Hij is zo paranoïa dat hij iedereen wantrouwt, en zich eigenlijk opsluit in een soort bunker. Daardoor is zijn wereldbeeld volledig vervormd.
De konklusie is duidelijk : Wilders is een paranoïde en wereldvreemde diktator. Hij duldt geen enkele tegenspraak en wil alleenheerser zijn. Moeten we aan zo iemand de macht over ons en over onze toekomst toevertrouwen?
Citaat:
Tussen gracht en gordel - Peter Vandermeersch
De treurnis van Geert Wilders
De Standaard, zaterdag 15/03/2014 | Peter Vandermeersch
http://www.standaard.be/cnt/dmf20140314_01024807
Mochten er deze week verkiezingen zijn voor de Tweede Kamer in Nederland, dan zou de PVV van Geert Wilders waarschijnlijk de grootste partij van het land worden. Wilders, die anderhalf jaar geleden nog vreesde voor het einde van zijn PVV, zou zo’n dertig van de 150 zetels kunnen binnenslepen. Ter vergelijking: de huidige regeringspartijen VVD (Mark Rutte) en PvdA (Diederik Samsom) zouden goed zijn voor respectievelijk twintig en vijftien zetels.
Alleen: volgende woensdag zijn er geen verkiezingen voor het parlement, wel voor de 403 gemeenteraden in dit land. En de PVV van Wilders doet mee in… welgeteld twee van die gemeenten, Den Haag en Almere. In laatstgenoemde stad werd de PVV de grootste bij de voorbije gemeenteraadsverkiezingen. In Den Haag zou hij wel eens de grootste kunnen worden. Dan, zo zei Wilders woensdag, ‘wordt Den Haag een stad met minder lasten en als het even kan, minder Marokkanen’. Als fatsoenlijk Nederland nog eens wilde weten welke onwelriekende ideeën deze man (die zich enige tijd geleden graag liet fotograferen met Filip Dewinter) aanhangt, werd het op zijn wenken bediend.
Waarom de PVV zo weinig lijsten indient? ‘Als wij opeens overal mee zouden doen’, zei Wilders daarover begin dit jaar, ‘zouden we bij de verkiezingsuitslag een geweldige dag hebben – en daarna een heleboel hoofdpijn.’
Hij benoemde daarmee glashelder de kern van het probleem waarmee de man kampt die straks tien jaar geleden de liberale VVD heeft verlaten. Hij vergaart met antimoslim- en (de laatste tijd nog meer) met anti-Europa-standpunten populariteit in de stembus. Maar hij is er in dat decennium niet in geslaagd een structuur uit te bouwen waardoor hij die populariteit kan omzetten in macht.
Geert Wilders vertrouwt om te beginnen niemand in zijn eigen omgeving, zo wordt steeds duidelijker. Wilders is zo bang voor interne democratie dat hij nog steeds geen echte partijstructuren heeft uitgebouwd. Hij blijft het enige lid van de PVV, hij is fractievoorzitter in de Tweede Kamer, hij is partijleider en hij is partijvoorzitter. Sympathisanten kunnen zich aanmelden als donateur en vrijwilliger, nooit als lid. ‘Binnen de PVV is achterdocht de huisstijl geworden’, schreef een van de scherpste Haagse waarnemers, Tom-Jan Meeus, vorige week in NRC Handelsblad. ‘De externe daadkracht van Wilders staat in geen enkele verhouding tot zijn interne opereren als partijleider.’ In de ogen van Meeus is de PVV een ‘dissidentenfabriek’ geworden.
Wilders lijkt inderdaad steeds meer moeite te hebben om de kikkers in de kruiwagen te houden. Van de oorspronkelijke acht zetels in de gemeenteraad van Den Haag heeft de PVV er nog vijf over. Twee raadsleden begonnen een eigen partij, een derde werd moslim en is nu verkiesbaar voor de islamitische Partij van de Eenheid.
Belangrijker nog zijn de problemen met de parlementsfractie. Twee jaar geleden stapten twee kamerleden op uit onvrede over de autoritaire manier waarop Wilders zijn partij zonder leden leidt. Fleur Agema, vertrouwelinge van het eerste uur, kreeg te horen dat ze ‘achterbaks’ handelde omdat ze het had aangedurfd een brainstorm te organiseren zonder dat de grote leider daarvan op de hoogte was. Het jonge kamerlid Joram van Klaveren (35), een van de veelbelovende PVV’ers, was het grillige optreden van Wilders zo beu dat hij de voorbije jaren gesprekken voerde over de oprichting van een nieuwe partij, Rechts Nederland. Een ander prominent lid van de fractie, Roland van Vliet, ging, zo bleek deze week, aankloppen bij de VVD. Hij kreeg daar nul op het rekest. Wilders’ voormalige persoonlijke medewerker Johan Driessen, tevens gewezen kamerlid, verliet vorig jaar de PVV ook al uit weerzin tegen het dirigistisch en grillige optreden van de leider.
Eén keer heb ik Wilders zelf opgezocht. Het was een mooie zomerdag, een paar jaar geleden. We hadden afgesproken in zijn kantoor in de Tweede Kamer in Den Haag. Ik moest door een metaaldetector, twee sluizen en voorbij drie bodyguards alvorens ik hem te zien kreeg. De luiken voor de ramen waren gesloten, ondanks het prachtige weer. ‘Voor de veiligheid’, zei zijn medewerker. Toen Wilders ging plassen werd dit door de bodyguard aan een andere gesignaleerd. In dit land, waar in de recente geschiedenis twee politieke moorden plaatsvonden wordt Wilders, die bedreigd wordt en op wiens hoofd een fatwa rust, dag en nacht bewaakt.
In het halfdonker, achter een tafel, zat een bange en achterdochtige man. Leider van een partij die straks bij de Europese verkiezingen misschien de grootste wordt van Nederland. Maar die de wereld enkel kan zien van achter gesloten luiken, kogelvrij glas en de rug van bodyguards. Moet het verbazen dat je zo een verwrongen beeld van die wereld krijgt? Eigenlijk had ik haast medelijden.
|
|
