demonen |
29 maart 2014 11:32 |
N-VA behaalde op 13 juni 2010 in een Kamer met 150 plaatsen de mooie score van 27 zetels. Daarmee werd ze de grootste partij maar om een regering te vormen moet je er 76 hebben, dus zijn er 75 zitjes nodig om de vorming daarvan tegen te houden. Laten we er zelfs van uitgaan dat N-VA de meest weerbarstige partij aller partijen is, dan nog volstaan haar 27 zetels rekenkundig absoluut niet om te gaan blokkeren. Meer nog: toen er dan toch eindelijk een regering uit de bus kwam, zat N-VA daar niet eens in. Di Rupo kon perfect van start gaan zonder die partij, wat voldoende aantoont dat de mythe van gijzelen en blokkeren geen steek houdt.
Waarom hebben de latere regeringspartijen zo lang gewacht om deze regering te vormen? Waarom hielden de klassieke partijen het land zo lang regeringloos? Hadden ze een motief?
Aangezien N-VA de grote winnaar van de verkiezingen was (A) en potentieel bleek te hebben om nog verder door te groeien (B) verkozen de fatsoenlijke politici om reden (A) en de machiavellistische om reden (B) dat die partij mee aan boord moest. Door de wol geverfde anciens met politiek inzicht, herinnerden zich het Agalev-scenario. Die partij liet zich in 1999 na een verkiezingsoverwinning meesleuren in de paars-groene regering, kon daar absoluut het verschil niet maken en betaalde die stommiteit in 2003 met het verlies van alle Kamerzetels.
Dat nummer wilden de andere partijen graag nog eens herhalen met N-VA dit keer in de rol van nuttige idioot. Dat kon door die partij te compromitteren als deelgenoot van een regering die geen vertaling zou zijn van zelfs maar een minimum van haar verkiezingsprogramma. Dan zou aan de kiezers bewezen worden dat een stem voor N-VA eigenlijk alleen maar meer van hetzelfde oplevert. Een dodelijker scenario kan voor een partij als N-VA niet bedacht worden.
De partij trapte niet in de val en stelde vast dat de lat te laag bleef hangen. Toen bleek dat N-VA uit ander hout is gesneden en niet bereid toe te treden tot een klassieke Belgische business as usual-regering moest gekozen worden voor plan B. Omdat compromitteren faalde volgde de tactiek van isoleren. We hebben het gezien dat N-VA gaandeweg meer werd weggezet als een onwillige en zelfs onhandelbare onderhandelaar.
Er werd nog een heel lange tijd gewacht om een regering te vormen omdat het publiek eerst moest worden gaar gestoomd. N-VA te snel bij het huisvuil zetten zou een storm van protest hebben uitgelokt en N-VA al te duidelijk in een slachtofferrol geduwd. Om dat te vermijden lieten de latere regeringspartijen de onderhandelingen zo lang aanslepen.
De 'nota De Wever' kwam op tafel op 17 oktober 2010 en werd daar terstond door PS afgesmeten. Waarom duurde het daarna nog tot 6 december 2011 vooraleer dan toch een regering zonder N-VA te vormen? Dat kon perfect een jaar eerder, wat meteen 365 van de 541 regeringsvorming had bespaard en de onderhandelingen beperkt tot 176 dagen. Het ontbrak de latere regeringspartijen dat hele jaar lang echter aan de moed om N-VA sneller buiten te smijten. Ze lieten de regeringsvorming onwaarschijnlijk lang aanslepen om reden van pure politieke berekening.
Bovenstaand verhaal is natuurlijk een stuk geloofwaardiger dan de mythe dat N-VA het land 541 zou hebben gegijzeld. Maar het is minder bruikbaar om die partij te bekampen. De mythe is propagandistisch nuttiger. Wie dus blijft herhalen dat N-VA het land 541 in de tang nam, wil geen feiten beschrijven maar voert propaganda tegen die partij.
http://www.knack.be/nieuws/belgie/po...on-135905.html
|