Een klassieker: pak me op, laat me gaan, pak me op, laat me gaan, pak me op, laat me
 

http://www.nieuwsblad.be/Nieuws/Deta...cat=BINNENLAND
Het "Geen onbekende voor het gerecht" verhaaltje. 8 keer opgepakt. 8 keer vrijgelaten. Wat zou dit element voor de slachtoffers betekenen? Wat betekenen de slachtoffers op hun beurt voor het gerecht? Waar is de ZIN van politie en gerecht? Dat de dader de tijd die hij gespendeerd heeft in de gevangenis geen slachtoffers kunnen maken heeft? IK ben daar niet tevreden mee. Wie wel?

niets veranderd dit keer ?
[size=4]WANT ERW JE VERVALST NOGAL WAT POSTS HE ;-) [/size]

Waar haal je het vandaan om te beweren dat Pian... heu... [size=1]pardon, piep [/size][size=2]posts vervalst ??? 8O [/size]

(Hey, ik begin die BG-techniek "Niet Lezen Wat Er Staat, en Lezen Wat Er Niet Staat" wel leuk te vinden. 8) )

Tja, een schrijnend geval, me dunkt. Een zaak voor het gerecht ook. Die man zal er ditmaal niet met 10 maanden van af komen, zeker niet als er voldoende juridisch bewijs is. Verder zou ik niet teveel ingaan op de grond van de zaak, aangezien wij daar als niet-betrokken toeschouwers niet echt voor geplaatst zijn. Ik zou er overigens ook geen politiek probleem van maken: overvallen zullen er altijd zijn, de politie kan niet overal tegelijk zijn, en het gerecht, tja, de gerechtelijke molen maalt traag, en vereist een duidelijk dossier om over te gaan tot de maximumstraf (wat evidenter is ingeval van recidive). Het is natuurlijk wel verschrikkelijk voor de slachtoffers, althans als de feiten zich voordeden zoals het artikel poneert. De juiste context moet dus worden afgewacht. Vermoedelijk loopt het onderzoek immers nog.

Ik voel me er wel betrokken bij. Ik lees teveel dergelijke zaken naar m'n goesting. Vorige week herinner ik me die juwelier, misdadiger 1 week terug vrijgelaten na inbraak. Overval, twee kogels naast de juwelier z'n hoofd. Het gaat hier niet om trage molens, het gaat hem om het weer vrijlaten. Op welke basis doen ze dat? Psychiater? Gevangenis geen plaats? Eender wat het is: het systeem deugt niet. Punt uit. Al die kosten voor op te pakken. Al die gerechtskosten. En dan telkens vrijlaten om verder te doen waar ze bezig mee waren. Recidivisme? 8 keer? Wat voor zin heeft de politie? En het gerecht? De straffen zijn veel te kort. Exorbitante wanverhouding tussen kosten en baten.
Ik vind dat je een rechtssysteem veel vlugger moet doen inspelen op de ernst en aard van de feiten. Zwaardere straffen en veel minder risico's nemen bij het vrijlaten. Beter een jaar langer opsluiten dan nodig dan een jaar te kort. Onze gevangenissen zijn niet bepaald folterkamers, eerder hotels met uitgaansverbod. Dus?

Gisteren hoorde ik Patrick Janssens (vergeef me spelfouten) van de Antw. politie een zelfs ongevraagde opmerking geven bij het onderwerp dat de criminaliteit een serieus stuk minder is: de werkingskosten van de Antwerpse politie zijn sinds 2000 verdubbeld. Een teken aan de wand.

Er worden dus wel inspanningen geleverd vanuit de politiek om het probleem aan te pakken.
Je fatalisme deel ik niet. Redenen tot vervroegde vrijlating variëren van dossier tot dossier. Ik denk echt dat men roeit met de riemen die men heeft, maar dat er op het politieke vlak bepaalde impulsen nodig zijn om één en ander beter te laten verlopen (zonder mensen langer op te sluiten dan nodig - dat zou immoreel zijn), is echter ook duidelijk. Daarin wil ik je dus wel volgen.
De hervorming van justitie is echter een oudzeer (en ik weet dat dat weinig soelaas biedt aan slachtoffers van criminaliteit); toch heeft de regering de afgelopen jaren (zij het) lichte vooruitgang geboekt (snelrecht, slachtofferbejegening, ...). Men kreeg bij zijn hervormingspogingen echter vrij snel tegenwind vanuit gerechtelijke hoek, die zwaaide met de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht om bepaalde heilige huisjes te vrijwaren.
De hervormingen gaan dus traag. De politiek oefent echter druk uit om bepaalde zaken gedaan te krijgen. Alleen vraagt dit kennelijk tijd - hoe betreurenswaardig dit ook is.

Alles vraagt tijd, maar als ik ga werken heb ik ook dat en dat te doen tegen dan. Ik heb niet de keuze om te zeggen ik doe wat ik wil eerst. Ik moet prioriteiten stellen volgens de klant en de aard van de zaak. Iets waar de overheid me dunkt structureel in faalt. Verleden week ook gelezen: proces 13 jaar, eindelijk uitspraak in voordeel van aanklager. Netto resultaat: de gedupeerde heeft uiteindelijk 13 jaar miserie en andere kosten gehad, om enkel de gerechtskosten terug te zien. 13 godganse jaren lang heeft dat dossier liggen wachten op? 15? 50? diensten die allemaal een papierke moeten toevoegen? Dat is onacceptabel, punt uit. Ik kan me in de praktijk zelfs niet voorstellen hoe dat mogelijk is en waar de tussentijden in zitten. Het probleem was 15 jaar terug zogoed als even erg als nu (herinner de gehandicapten kafka maand voor verkiezingen, alle jaren 7 documenten die op elkaar moeten wachten om telkens opnieuw te bewijzen geen been). Staatssecretaris voor vereenvoudiging van de vereenvoudiging van vereenvoudiging van de administratie was toen 1 jaar 'bezig'. Zelfs nog geen begin. Zie Copernicusplan: 1991. Stille dood gestorven. 550.000 ambtenaren 1970 en het dubbele nu. + computers, scanners, kopieermachines, sorteermachines, netwerken. En nog lukt het niet. Een mogelijke resterende reden: Ze willen niet. De politiek voert niet genoeg druk uit. Ofwel te laf om nek uit te steken, ofwel zit ze mee in de molen van betrokken belangen. D�*t is een verklaring voor uw 'vraagt kennelijk tijd'.

Volgens mij zit dat hondje er voor iets tussen, hij was er toch elke keer bij he?

We moeten toch vooral zeer voorzichtig zijn dat de mensenrechten niet geschonden worden. Ik bedoel natuurlijk niet die van de overvallenen, maar die van de overvaller.
Daarom stel ik voor die overvaller onmiddellijk weer vrij te laten en te wachten tot hij opnieuw minstens vijf keer weer aangehouden wordt voor gelijkaardige feiten. Nadat er aldus absolute zekerheid verkregen werd over de overvaller kan men overwegen om een alternatieve straf op te leggen. De gevangenissen zitten trouwens reeds overvol. En we moeten toch ook begrip opbrengen voor de overvaller die het toch zeer hard te verduren kreeg om zo dikwijls na mekaar opgepakt te worden.

Die laatste insinuatie gaat natuurlijk nogal ver. Ik zie niet direct wat die "betrokken belangen" dan wel zouden zijn. Dat de politiek onvoldoende druk uitoefent - tja, daar kan ik tot op zekere hoogte mee akkoord gaan. Dat er tegendruk bestaat vanuit justitie - de rechterlijke macht dus, niet het ministerie - is een verlammende certitude, die vooral het tweede mee in de hand werkt. Blijkbaar heb je het overigens niet alleen over justitie, maar ook over de administratie, die inderdaad heel wat onzinnig papierwerk met zich meebrengt, dat voor een deel sowieso onnodig moet zijn, en voor een ander belangrijk deel via de moderne communicatietechnologieën moet kunnen worden opgevangen. Aan beide wordt vanuit de federale regering gewerkt, al weet ik niet hoever men staat (misschien inderdaad nog nergens, maar dat zou je in relevante werkverslagen moeten nalezen). Je mag natuurlijk wel nooit vergeten dat ook Rome nooit op één dag gebouwd is, en dat goed beleid goede voorbereiding vergt.
Wat het Copernicusplan betreft: dat voorzag in een grondige herstructurering van de federale ambtenarij, waarvan een goed deel nog onder Luc Vandenbossche is uitgevoerd, maar waarvan het vervolg onder franstalige druk begraven is. Het aantal ambtenaren is nog steeds hoger dan in 1970, maar wel reeds veel lager dan in de jaren '80, het decennium waarin men de werkloosheid wou oplossen door werklozen in overheidsdienst te laten werken - je moest toch werklozensteun betalen? Welnu, dan konden ze er ook een beetje voor werken, zeker. Gevolg was dat de ambtenarij "overstaffed" was, en steeds inefficiënter ging werken. Vooral aan dat laatste probeerde Copernicus te verhelpen, maar zoals ik al zei werd dit maar gedeeltelijk doorgevoerd, en zitten de nieuwe maatregelen (want die zijn er natuurlijk ook) nog in de spreekwoordelijke pipeline.
Dat "structureel falen" van de overheid is dus een nogal eenzijdige zienswijze. De werkelijkheid is een stuk genuanceerder. Natuurlijk deel ik wel je mening dat, ondanks de tegenwind die men ervaart, men zo vlug mogelijk reële vooruitgang zou moeten boeken op deze (en andere) terreinen. Maar goed, een legislatuur duurt vier jaar, het vierdubbele dus van één jaar, en zoals bekend vergen grondige hervormingen meestal tien jaar of zelfs langer - denk maar aan de staatshervorming, een proces dat al ruim dertig jaar bezig is, maar toch nooit een proces van Echternach is geweest.

Inzake vergaande insinuatie, ik heb het uitsluitingsprincipe toegepast om een mogelijke reden te benaderen. Ik breng elementen in en kijk naar hun invloed (bvb aantal werknemers/technologie-evolutie).

Inpikken op wat u zegt is: als er veel werklozen zijn zegt u dat ze die bij de overheid een job geven. Dat op zich is toch al fundamenteel fout? Je neemt mensen aan omdat ze nodig zijn, niet omdat ze niks zitten te doen en toch betaald moeten worden. Want de bepaalde hoeveelheid werk staat er los van.
Wat hebben ze dus gedaan, zoals u zei: werk 'gemaakt'. 'Njet' gezegd tegen technologische vooruitgang. Beiden zijn de directe reden voor de administratieve kafka toestanden en de barslechte samenwerking. Waar heel de bevolking de dupe van is, vraag maar aan de aardbei-teler met z'n 13 papierkes / soort bakske aardbeien elke zondag. Bedrijven moesten daarvoor speciaal administratief personeel aanwerven. Dit alles samen noem ik 'structureel falen'.

Zulke zaken ontwrichten een economisch systeem van zodra er concurrentie is die er niet onder lijdt. En dan pikt de regering in op het EU verhaal, die juist voor dit zorgt. Het beleid had eerst de overheid moeten aanpakken om de systemen vergelijkbaar te maken in plaats van blindweg uit te breiden.

Ik ben niet op de hoogte dat het aantal ambtenaren in 1980 hoger was dan nu, hebt u cijfers? In 1970 waren er 550.000 en nu 1.150.000. Het lijkt me dus eerder onwaarschijnlijk dat er pakweg halverwege meer waren dan die 1.150.000, maar kan. Verhofstadt zei in 1999 nog dat er tegen 2004 enkele honderdduizenden minder gingen zijn, resultaat anno 2004: een lichte stijging.
Niks gebeurd dus. Gefaald.

Evenals dat Copernicusplan, wat daar nog van overblijft. Een dergelijk plan was totaal onrealistisch trouwens, zulke zaken voer je niet door over zoveel jaren. Dat weet elke bedrijfsleider. Veranderingen moet je in één keer doorvoeren, omdat mensen zich in een situatie nestelen.
Uw argument dat een politieke legislatuur te kort is niet toepasbaar, want een plan om een probleem aan te pakken wijzigt niet vanzelf mee met degene die aan de top van de structuur de zaak bestuurt. Of zou toch niet mogen als ze van goede wil zijn.
Ze kunnen wel gezamelijke beslissingen nemen (samenwerken) tegen de oppositiepartij gedurende tientallen jaren, en dat is nog altijd veel minder prioritair dan het besturen zelf dunkt me. Zou toch moeten. 4 jaar is veel méér dan genoeg om 'swift' veranderingen door te voeren. Op mijn werk werden de computers vervangen, nieuw besturingssysteem en nieuwe software die totaal anders, was in één dag, de volgende dag kon het werk zoals voordien gebeuren, nog twee weken frequente kleine probleempjes en uitleg hier en daar en gedaan. Dit is een typische actie in de administratie.

Ik ben dus niet tevreden met uw uitleg, 'het is bekend dat de staat veel tijd' enz enz. Als een probleem al 30 jaar bestaat, onafhankelijk van wie bestuurt, dan zeg ik dat de macht niet bij degene ligt waar ze zou moeten liggen. Of omgekeerd: dat gelijk wie je de macht geeft, het allemaal niks uitmaakt.
Ofwel trekken de machthebbers allemaal aan hetzelfde touw 30 jaar lang Ofwel zijn degenen die wel de macht hebben (achter de schermen, waar de politieke partijen dus de pionnen van zijn) een coherente groep met dezelfde belangen in die 30 jaar. De lange tijdsduur impliceert dat het een systeem is dat zichzelf in stand houdt. Generaties vriendjespolitiek op de betreffende niveaus.

Kunt U me uitleggen wat u bedoelt met 'een goed beleid moet goede voorbereidingen treffen'. Wat in de praktijk? Dit gaat niet om wegenwerken.

U zegt 'de werkelijkheid is genuanceerder'. Beter gezegd zou zijn: 'de werkelijkheid is: wij willen verder doen zoals we bezig zijn'. Concludeer ik uit bovenstaande tekst. De wil is er gewoon niet. Dat is alles. Geen luiheid. Zelfinstandhouding. Dat zijn uw 'betrokken belangen'. Andere verklaringen krijgen we al tientallen jaren zonder dat er iets buiten de media wijzigt.
Je kunt geen 30 jaar 'nuanceren' zonder jezelf iets wijs te maken.