kan de mens zijn mens-zijn overstijgen?
 

Ok; een nieuwe poging om te proberen buiten de huidige lijntjes van ons 'mens-zijn' te kleuren.
Zijn wij mensen, zoals we er nu bijlopen op het toppunt van ons 'menselijk kunnen' gekomen of niet?
Zo ja, waarom blijven we dan verder leven om voortdurend in dezelfde kringetjes rond te draaien. Wordt wel erg éénzijdige, niet?
Zo niet, waar zien julie mogelijkheden om ons huidige mensensituatie te overstijgen?
Ik vraag geen regelrechte antwoorden, ik vraag discussie-ideeën in die richting.

Als de mens zijn mens-zijn wil overstijgen is hij niet meer menselijk of met andere woorden onmenselijk. Een mens kan effectief zich onmenselijk gedragen waar zelf dieren niet toe in staat zijn. Transhumanisme is geen hogere menselijke staat, integendeel. Der traum von der Übermensch ist untermenschlich.

Ik denk niet dat ik het over übermenschen heb. Ik zou eerder spreken van de mens wordt Mens.
ik geloof vast in de evolutietheorie, van dode materie, via eenvoudig levende wezen, steeds verder geëvolueerd via het plantenrijk, het dierenrijk en uiteindelijk het mensenrijk.
De vraag kan dan eerder zijn, zijn we misschien nog niet 100% mens geworden?
En dan wat houdt dat in 100% mens zijn?

Ideeën?

Wat neen? We zijn volgens u nog niet aan het toppunt van ons kunnen gekomen?
Ons menselijk kunnen of ons vermogen om nog veel uit te vinden?

Het eerste kloostertje dat St-Jan van het Kruis stichtte noemde :" De menswording." Er is een stroming in het christendom die de figuur van Jesus Christus eerder benadert als de eerste mens, ecce homo (zie de mens) als de te navolgen voorbeeld. Wij zijn biologisch/fysiologisch een zoogdier, dat is duidelijk daar valt niet veel aan te veranderen. Transhumanisten willen hun huidige lichaam upgraden met nieuwe technieken, zodat de mens een cyborg wordt en evolueert tot posthuman. In een humanistisch perspectief gaat men ervan uit dat we meer zoogdier zijn dan mens. De menswording gebeurt hier op psychologisch sociaal/maatschappelijk vlak. Hier ligt de reflextie op hoe worden we meer mens. In deze visie is de mens eerder een wordingsproces dan een gegeven.

Ons kunnen is per definitie menselijk kunnen, ongeacht van hoe veel verder we het nog zullen schoppen in de toekomst met ons kunnen. We zijn en blijven nu eenmaal mensen.

Ik veronderstel dat je met ons kunnen ons wetenschappelijk/technologisch kunnen bedoelt. Het is juist de evolutie van dat soort kunnen dat transhumanisten voorstaan. Een toenemend aantal transhumanisten ziet transhumanisme als een logisch vervolg van de evolutie van de mensheid. In de verdere toekomst versmelten mens en computer wellicht zover dat er zelfs tussen de software van het 'computerdeel' en de geest van het 'mensdeel' nog nauwelijks onderscheid te maken is. Dan komt het concept van uploading in beeld. Bij uploading wordt door transhumanisten aangenomen dat het in de toekomst mogelijk is de menselijke geest geheel in software te vangen. Hierdoor zou het in principe mogelijk zijn om deze software op een ander, "beter" substraat over te zetten. Als de mens zijn biologisch lichaam vervangt door een "beter" substraat spreekt men dan nog van een mens?

Heel interessant; ik zie de figuur van Jezus Christus ook eerder in die zin en ik schrijf mij dan ook eerder in, in die visie dat de mens eerder een wordingsproces is dan een gegeven.
Ik denk dat het heel leerrijk moet zijn om op die zienswijze verder te discuteren

Van de andere kant maakt het transhumanisme zoals u het hier beschrijft mij doodsbang en zie ik het eerder als een inbetonneren van de mens in een uitzichtloze gevangenis waarvan de muren met elke nieuwe uitvinding dikker en dikker worden.

Dat moet elke levend wezen op een zeker ogenblik van zijn bestaan gedacht hebben, indien hij natuurlijk voldoende geëvolueerd zou zijn geweest om gedachten te hebben en om ze van op afstand te bekijken.
Zoals: ik ben een vis en ik en mijn nazaten zullen altijd vissen blijven.

De vraag is niet zozeer gericht op ons wetenschappelijk, wiskundig, taalkundig.... kunnen, maar eerder op ons 'zijn'.

Ziet u daar een evolutie in, of zitten we aan de top?

Al het toppunt van het mens-zijn is, de wijze waarop we het nu zijn, dan is mens-zijn niet meer dan het zijn van een dier die wat meer kan.

Oké, en nu komt de cruciale vraag. Wat bepaald nu het mens-zijn tegenover het dier-zijn? Nog meer kunnen of gaat het om iets totaal anders?

Hoe vriendelijk van jou om de moeite te nemen om het hier te komen zeggen.
Mensen die ik niet kan uitstaan laat ik gewoon links liggen.
Bey, bey

Empathie? Het vermogen om iemands gevoelens aan te voelen en er rekening mee houden en vandaar: respect kunnnen hebben. Misschien maar één puntje van de vele.

Dit is m.i. inderdaad zo. De mens is een dier dat gewoon meer kan. Veel meer welliswaar maar ook de mogelijkheden van de mens zijn beperkt.

De mens kan het mens zijn niet overstijgen. De geschiedenis herhaalt zich zonder stoppen en de mens wordt er niet slimmer op naarmate de mensheid langer bestaat. Mocht dit wel zo zijn dan zou het nogal saai worden.

Als ik Pindar en Exodus mag geloven, moeten we ons er bewust van worden dat we holografische antennes zijn die opnieuw de ons omringende energievibraties moeten leren opvangen.

Deze draad mag mijns inziens dus gesloten worden

Daar gaat het niet om.
De vraag van deze draad gaat alleen over mens-zijn.

Marie weet kennelijk wat het betekent mens te zijn. Voor Marie zijn alle mensen, groot of klein, jong of oud, baby of grijsaard, man of vrouw, dik of dun, ziek en gezond, dom en verstandig, gewelddadig of zachtmoedig, ... gelijk, Jood of moslim, Papoea of Mongool volkomen gelijk mens.

Alle mensen zijn voor Marie gelijk en ze weten allemaal wat het betekend gelijk en mens te zijn. En ze staan allemaal voor de vraag of ze dat kunnen overstijgen. Want het is toch wel een godgeklaagde straf om gewoon boerenlul mens te zijn. We willen toch veel liever iets meer zijn of iets anders, iets waardoor wij ons niet meer zo beklagenswaardig en stupide voelen als nu. Want het is erger dan de hel om mens te moeten zijn. Liever zijn we nog dood of lucht dan een klote mens.

Nietwaar, Marie Luchtwezen?

De vraag is niet duidelijk gedefinieerd. Wat betekent meer mens-zijn? Als men dat vanuit een puur biologisch standpunt bekijkt is dat een absurde vraag want mens-zijn is een biologisch gegeven, men kan niet meer mens-zijn. Maar vanuit dat standpunt kan de mens ook niet onmenselijk zijn. En toch definiëren we buitengewoon sadisme, zelfzucht en wreedheid als onwenselijk en onmenselijk. Vanuit dat perspectief is mens-zijn geen biologisch maar een ethisch moreel opgave.

Ja, maar alles heeft een keerzijde. Men zou kunnen zeggen dat men meer mens is als men meer solidair is, maar te solidair zijn is ook niet goed. Dus moet men 'optimaal' solidair zijn, niet te veel en niet te weining.

En dit geld voor bijna alle zaken. Ambitieus zijn, maar niet teveel, nadenken over de zaken, meer niet teveel, ...

Maar de verschillende zaken hebben een relatie met elkaar. Men zou kunnen zeggen dat optimaal ambitieus zijn niet strookt met optimaal solidair zijn. Dus moet men een optimaal punt vinden over de verschillende kenmerken en handelingen heen.

Men zou dus kunnen zeggen dat meer mens zijn betekent zich meer naar dit optimaal punt te begeven, wat zeer moeilijk is want iedereen heeft een andere idee van wat dit optimaal punt zou moeten zijn.

Ten laatste is het zo dat het optimaal punt in beweging is. Indien iedereen zich naar dit optimaal punt begeeft mag men misschien iets meer solidair zijn, omdat er minder van zullen profiteren en dit dan vooral ten goede komt van degene die het nodig heeft. Dus het optimaal punt is niet alleen zeer moeilijk te bepalen, het is constant in beweging.

Dus meer mens zijn zou kunnen betekenen zich constant meer en meer naar dit bewegende optimaal punt, waarvan niemand weet waar het ligt, te begeven. Allez, vanuit moreel-etisch standpunt toch.

Zeer moeilijk als je het mij vraagt.

Marie wil onmenselijk zijn of bovenmenselijk. Ze zit in een moeilijke levensfase. Het is waarschijnlijk de menopauze of angst voor de menopauze. Veel vrouwen raken dan de kluts kwijt.