Zetelverdeling mocht er een federale kieskring zijn
 

Dikwijls heeft men het over de Federale kieskring. Ik even uitgerekend hoeveel zetels iedere partij zou hebben mocht er een federale kieskring zijn. PTB en PVDA heb ik samengeteld gezien dat toch 1 partij is.

Je ziet echter meteen dat er een aantal problemen zijn. Bij het handhaven van de kiesdrempel zouden cdH, Ecolo en Vlaams Belang onder de kiesdrempel terechtkomen (hun nationale resultaat in ogenschouw genomen) wat de grootste partij enorm zou bevoordelen (zo gaat dat bij het systeem D'Hondt) . N-VA zou in zo'n scenario 40 zetels hebben.

Zonder kiesdrempel zie je een enorme verschuiving ten opzichte van de huidige officiële zetelverdeling met vooral de MR en PS als verliezer (5 resp. 4 zetels minder) en de PTB/PVDA als winnaar (+4 zetels) .

Wat ook realistisch is de kiesdrempel per kieskring bekijken en enkel partijen meenemen die in minstens een derde van de kieskringen (33%) de kiesdrempel halen. Dus in minstens 4 van de 11 kieskringen meer dan 5%. Dit zou gevestigde Franstalige partijen als cdH en Ecolo terugbrengen. Vlaams Belang nipt niet omdat ze in West-Vlaanderen en Vlaams-Brabant de kiesdrempel niet gehaald hebben en daardoor maar in 3 kieskringen de kiesdrempel haalt. Hierin zou vooral de N-VA winnen.

Ik vind dat laatste wel een realistisch voorstel, want in de tijd van de provinciale apparentering werd ook gewerkt met een systeem van 33% en 66%.

Ironisch trouwens dat de partijen die het meest voor een federale kieskring zijn er het meest mee verliezen terwijl N-VA als rabiaat tegenstander het meest zou winnen (tenminste als er een kiesdrempel is).


(klik op de afbeelding voor groter formaat)

















Grote partijen worden bij systeem D'Hondt echter bevoordeeld. Daarom is het ook interessant te berekenen wat er zou gebeuren mochten de politieke families samen opkomen (PS/SPA, cdH/CD&V en MR/Open Vld, Ecolo/Groen).

Hier nog eens dezelfde oefening waarbij de resultaten van de politieke families opgeteld is. Tussen haakjes staat hoeveel zetels de kartels verschillen met de resultaten van de optelsom van de individuele lijsten. (Kiesdrempel en het systeem van de kiesdrempel in 33% van de kieskringen maakt in dit geval niet uit omdat dezelfde partijen afvallen.)



In tegenstelling tot wat ik verwacht had blijkt er dus amper veranderingen te zijn. Geen partij profiteert dus echt om in een kartel of 1 lijst op te komen met de Franstalige zusterpartij. Ik denk dat dit vooral komt omdat de volgorde van de partijen al bij al niet zoveel verandert. N-VA blijft immers de tweede grootste partij.


(klik op de afbeelding voor groter formaat)

De voorstanders van een federale kieskring benadrukken dan ook dat de zetelverdeling tussen Vlamingen en Franstaligen vast moet liggen.
Als er gepraat zou worden over een federale kieskring zonder vastgelegde verhoudingen zou je vermoedelijk inderdaad andere voor- en tegenstanders zien.
Dat komt omdat dat effect 'grootste wint' kleiner wordt als de kieskring groter wordt. Bij een federale kieskring zorgt D'Hondt vrijwel voor een evenredige verdeling - zoals je zelf kunt vaststellen als je het aantal stemmen per zetel bekijkt.

Interessante berekening, goed werk.

Je kunt de kiesdrempel op 4% brengen, dat zal wel nodig zijn. Toch weer 3 partijen nodig voor een regering, eigenlijk lost het niet veel op tenzij een meer eerlijke verdeling van de stemmen.

Hoe gaan ze dat doen als de partijen omvormen naar nationale in plaats van regionale? Dan kunnen ze enkel bepaalde kieskringen bevoordelen maar dat gaat niet lang standhouden in Europa of voor het grondwettelijk hof.

Al vraag ik me nog steeds af waarom het huidige systeem grondwettelijk wel kan. :(

Overigens heeft een federale kieskring ook andere nadelen - bijvoorbeeld dat een lijst dan 150 kandidaten zou hebben. Geen enkele kiezer gaat in zo'n lijst op zoek naar zijn favoriete kandidaat, geen enkele kandidaat (behalve de top) kan zichzelf presenteren aan alle landgenoten. Dus zal de lijstvolgorde nog belangrijker worden, en de macht van de partijvoorzitter nog groter. Denk niet dat we dat willen?

Maar niet getreurd - je hebt net aangetoond (wat ik in een andere draad ook al deed) dat het perfect mogelijk is om zetels te verdelen op basis van het nationale resultaat, zelfs als de kandidaten enkel in hun eigen kieskring opkomen.

Omdat de Vlaamse kieskringen groter zijn dan de Waalse. Splits elke provincie geografisch in twee en N-VA haalt een pak meer zetels binnen, namelijk 36, de 3 van Vlaams belang er bij. Er zou ook nog een zetel van SP.A naar Groen gaan.

De provincies afschaffen lijkt me dan wel de eerste stap. :-)

Wie bepaald er eigenlijk die kieskringen?

Kieskringen kleiner maken? :-)

Niettemin, in Brussel liggen de verhoudingen tussen de Vlaamse zetels en de Franstalige zetels ook vast: 17 voor de Vlaamse partijen en 72 voor Franstalige. Dat is 19% van de zetels terwijl ze bij de verkiezingen maar 11% van de stemmen hadden. Dat is ook een gigantische vertekening. Geen idee of er Europese jurisprudentie hierover bestaat



Bij ons lijkt elke partij een lijst in te dienen die evenveel kandidaten telt als er zetels te verdelen zijn. Maar in Nederland waar de Tweede-Kamer ook 150 zetels telt dienen partijen veel kortere lijsten in. Dikwijls staan er maar een 50-tal namen op de lijst Zie bv D66 bij de verkiezingen van 2012: https://nl.wikipedia.org/wiki/Tweede...datenlijst/D66

Dat lijkt me ook voldoende. Realistisch gezien zal geen enkele partij álle zetels binnenhalen, of zelfs maar de helft.

Met kortere lijsten krijg je tenminste kandidaten die echt kandidaat zijn ipv de vele kansloze kandidaten die de lijsten in België vullen (met ook nog eens opvolgers).

Je kan perfect aan de partijen overlaten hoeveel kandidaten ze op de lijst moeten zetten. Als de partij dan toch meer zetels krijgt dan er kandidaten zijn dan is dat 'jammer maar helaas' en zou de zetel gewoon moeten gaan naar de partij van het volgende kiesquotiënt.

Een federale kieskring houdt toch ook in dat het campagnegebied heel België wordt ?
Dat maakt het voor de kandidaten enorm duur, en zal dus voor minder democratie zorgen.
Je kunt ervan op aan dat enkel de boegbeelden die vaak op TV komen kans maken om verkozen te zijn.
Het is dus nog meer een zaak waar de media de kandidaten zullen maken of kraken.
En vermits onze regimemedia er alles aan doen om de klassieke partijen te bevoordeligen denk ik dat een federale kieskring enorm in het nadeel zou zijn van de N-VA.

Voor zover ik weet is de kiesdrempel van 5% per provinciale kieskring (de provincies en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest) vastgelegd. Die partijen kunnen dus nog zetels halen in de provinciale kieskringen waar ze boven de kiesdrempel geraken.

Een reductie van het aantal zetels in het parlement tot pakweg 100 zetels (= 1 zetel per ongeveer 70.000 stemgerechtigden), en de invoering van

1) het BROV als wettig en wettelijk beleidsinstrument

en

2) het principe 'blanco stemmen -> lege zetels'

zou het systeem al wat democratischer maken, me dunkt.

Daarnaast kan 'publiciteit' strikt aan banden worden gelegd, zoals dat ook voor bijvoorbeeld tabak het geval is.

Wél kan de openbare omroep ervoor zorgen dat ALLE opkomende partijen/kandidaten zich aan de kiezer kunnen voorstellen, door bijvoorbeeld de organisatie van een reeks 'publieke debatten'.

Tenslotte kan een door ALLE partijen/kandidaten mede te bekostigen brochure (in zwart/wit, met mug shots van de kandidaten en op goedkoop papier) waarin ALLE partijen/kandidaten hun programma, standpunten en visie uitleggen in de openbare bibliotheken en gemeentehuizen van het land ter inzage worden neergelegd, en eventueel ook nog eens op aanvraag aan alle geïnteresseerde kiesgerechtigden worden bezorgd.

Het spreekt voor zich dat daarbij ook nog de stemplicht afgeschaft dient te worden (dat zal alvast op de kosten schelen).

Prachtig plan. De symbolische betekenis van die mug shots is de kers op de taart.

Klopt, maar de titel van dit topic is ''Zetelverdeling mocht er een federale kieskring zijn'. Maw ik ging uit van het scenario van een federale kieskring waar de zetelverdeling dus ook op nationaal niveau gebeurt ipv per kieskring afzonderlijk.

Het lijkt me dat dit vooral de bestaande partijen bevoordeeld. Met minder zetels heb je dus ook minder zetels nodig om een meerderheid te halen. Stel dat er 10 zetels leegblijven in de Kamer, dan heb je al een meerderheid als je 71 zetels hebt in plaats van 76. Ik denk dat men dat liever zou hebben dan pakweg een Vlaams Belang dat 10 zetels heeft. In die zin schiet je je doel dus voorbij.

Kamerverdeling (van binnen naar buiten):
1) percentage x 150 (# zetels)
2) huidig kiessysteem
3) huidig kiessysteem (maar zetels worden over kieskringen verdeeld volgens kiesgerechtigden en niet de totale bevolking)
4) unitaire kieskring (kiesdrempel = 0,67% of 1/150 (zelfde resultaat als ge zonder kiesdrempel werkt)) met systeem-D'Hondt (zoals in Nederland, maar dan zonder lijstverbindingen)
5) unitaire kieskring (kiesdrempel = 3%) met systeem-D'Hondt
6) grootste overschotten methode (Andere: LDD en Piraten halen een zetel langs Vlaamse zijde, La Droite haalt een zetel langs Franstalige kant)

Bij 4, 5 en 6 haalt PVDA+/PTB-GO! zes zetels. Ik ben ervan uitgegaan dat dit drie Nederlandstaligen en drie Franstaligen zouden zijn.

^^Mooi werk. Het toont wel hoe relatief alles is en hoeveel invloed een kiessysteem heeft.

Neen, de vereiste meerderheid blijft hoe dan ook de volle 50% + 1 van de pakweg 100 zetels (ongeacht of die 'gevuld' of 'leeg' zijn).


Als er bijvoorbeeld 40 lege zetels zijn omdat 40% van de kiezers 'blanco' of 'ongeldig' stemden, dan nog moeten de 'regeerders' erin slagen 51 van de 60 zetelende parlementsleden achter zich te krijgen.

En hoe dan ook moet 'het volk' - of toch tenminste dat deel ervan dat zich de moeite wil getroosten naar het stemlokaal te gaan - m.b.v. het BROV altijd stokken in de parlementaire wielen mogen kunnen steken.

Ik ben het daarmee eens, maar ik zie wel een probleem: als ge dat nu invoert, wordt het heel moeilijk om België te hervormen, om van de Vlaamse / Belgische maatschappij een vrije samenleving te maken. Vandaar dat er volgens mij eerst een grote tabula rasa moet komen: we moeten vertrekken vanuit de situatie van absolute vrijheid.

Het moet voor de etatisten (socialisten en corporatisten, maar ook conservatieven) moeilijk zijn om nieuwe wetten die de vrijheid beperken door het parlement te krijgen. Het mag niet zo zijn dat het bijzonder moeilijk is om die vrijheid eerst te bekomen.

Daar ben ik het volmondig mee eens.

Dé vraag is: hoe krijgen 'we' onszelf zo vér om met die grote tabula rasa te beginnen?

Ik vind dat veel te radicale liberale ideeën. Dat is eigenlijk een compleet andere maatschappijvisie die veel verder gaat dan de vraag 'welk kiessysteem willen we?'.