De schoofzak |
5 juni 2014 06:04 |
Vanackere wil opgevist worden
Ja maar, wat is het met dien tjeef ?
Hij bood zich aan voor het europarlement, en werd door de kiezer gebuisd.
Nu wil hij dan opgevist worden voor een ander politiek niveau.
Hij zou dan misschien opgevist willen worden als Brusselaar, maar voor enkele maanden was hij kandidaat om gouverneur van West-Vlaanderen te worden. Voelde hij toen de bui al aankomen misschien?
Maar wat is hij nu liefst: een Brusselaar in de actieve politiek, of een West-Vlaming in de non-actieve politiek (of interesseerde hem alleen de zeer riante vergoedingen, wedde plus wat er rond hangt - en dat is veel -) ?
titel: Vanackere wil opgevist worden
link: http://www.standaard.be/cnt/dmf20140605_01130590
Citaat:
Ex-vicepremier Steven Vanackere hoopt op een herkansing in de Senaat of in de Vlaamse regering.
CD&V-kopstuk *Steven Vanackere, die ondanks bijna 151.000 voorkeurstemmen niet naar het Europees Parlement mag, ging gisteren in een interview met Actua-TV vlot mee in de speculatie dat hij toch nog opgevist kan worden als gecoöpteerd senator of als Brusselaar in de Vlaamse regering. Die moet immers verplicht één Brusselaar in haar rangen hebben.
Vanackere zal niet nee zeggen, al klinkt het diplomatisch dat ‘je over dat soort zaken niet te veel moet willen praten als je ze niet onmogelijk wil maken. Dat is iets waarvoor je gevraagd wordt en waarvoor je niet op tafel gaat kloppen.’
Al klopt Vanackere toch zachtjes maar hoorbaar op de tafel: ‘Zij die denken dat ik de politiek beu ben, vergissen zich. Ik heb dat in de campagne bewezen. Ik hoop dat mensen inzien dat wanneer 151.000 mensen voor je stemmen, dat ook een zekere democratische legitimiteit inhoudt.’
Bij CD&V reageren ze kort: ‘Er zijn veel mensen die minister willen worden, maar dat is nog lang niet aan de orde.’
In het interview blikt Vanackere ook terug op zijn aftreden als minister van Financiën omdat hij te nauw betrokken zou zijn bij het Arco-dossier. Hij haalt uit naar de media: ‘Ik had de media veel meer moeten opvrijen. Er waren journalisten die openlijk zeiden: wat we schrijven, is verkeerd, dat weten we, maar u hebt nagelaten met ons te bellen, dus u zal het ook voelen.’
|
|