| Micele |
30 juni 2014 13:47 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Blue Sky
(Bericht 7214335)
|
Betreft dat grootschalig onderzoek in de ziekenhuizen, dit is het rapport:
http://bivv.be/frontend/files/userfi...achtoffers.pdf
En als men de tekst en vooral de cijfers leest en opnieuw meerekent tov de officiele statistieken betekent dit dat Belgie niet 717 verkeersdoden telt in 2012 maar eerder 24 % méér of 886 verkeersdoden (of het -onaangepast- niveau 2009, uiteraard moeten die ook herzien worden...). Er zijn namelijk veel meer zwaargewonden die sterven binnen de 30 dagen na een verkeersongeval (de dodelijke gewonden volgens definitie), en daardoor bij officiele verkeersdoden moet gerekend worden. Ook de andere zwaargewonden op zich moet enorm aangepast worden in de officiele statistieken.
Verder blijkt volgens die studie dat Nederland (weet ik 100% zeker), Frankrijk en Duitsland en tal van andere landen ... wel de gegevens van al de ziekenhuizen ("MKG") méé opneemt ( navenant zo goed mogelijk) in de telling van zwaargewonden en dodelijke gewonden 30 dagen na een verkeersongeval.
Punt is dus dat Belgie het nog slechter doet qua verkeersveiligheid als "ernstigere" EU-landen.
Enkele citaten uit het onderzoek van de BIVV:
Citaat:
Het gebruik van de Minimale Klinische Gegevens (MKG)
...
Ondanks deze beperking en enkele andere (minder cruciale) kwalitatieve tekortkomingen, mogen de MKG echter wel aanzien worden als de beste gegevensbron voor een vergelijking met de officiële ongevallenstatistieken. Het nut van de MKG, of gelijkaardige ziekenhuisgegevens, voor het onderzoek naar verkeersslachtoffers, is trouwens reeds in tal van buitenlandse onderzoeken (waaronder Frankrijk, Nederland en Duitsland) bewezen. Bovendien is de laatste jaren de registratie van de E-code sterk verbeterd. Niettemin moeten de resultaten van deze verkennende studie, gezien de tekortkomingen van de MZG, steeds met de nodige voorzichtigheid benaderd worden.
[....]
4.1.2
...
In dit rapport worden voor wat betreft de Minimale Klinische Gegevens echter alle verkeersslachtoffers die in het ziekenhuis overlijden beschouwd als dodelijk gewonden, ook zij die meer dan een maand later na het verkeersongeval overlijden. De dodelijk gewonden vertegenwoordigen respectievelijk 2,0% en 2,4% # van de voor het onderzoek geselecteerde individuen uit de nationale ongevallenstatistieken en de Minimale Klinische Gegevens. Omdat zij een kleine minderheid vormen, wordt in dit rapport gesproken van een “onderzoek naar zwaargewonden”. In principe betreft het echter een onderzoek naar zwaargewonden én dodelijk gewonden.
4.2.4
...
Wanneer we deze “zwaargewondenratio” naar de praktijk omzetten voor de jaren 2004 tot en met 2007, dan bekomen we een ratio van 2,5. In de nationale ongevallendatabank werden gedurende de jaren 2004 tot en met 2007 immers 25.130 zwaargewonden geregistreerd terwijl in de databank van de MKG 63.429 zwaargewonden voldeden aan de gehanteerde selectiecriteria. Op basis van deze twee aantallen wordt een quotiënt van 2,5 bekomen. Deze ratio zal bij de resultaten van het vergelijkend onderzoek telkens als referentiewaarde gebruikt worden.32
Het aantal geregistreerde zwaargewonden in de nationale statistieken moet dus met factor 2,5 vermenigvuldigd worden om het aantal geregistreerde zwaargewonden in de ziekenhuizen te bekomen.
|
Meer topicgericht
Citaat:
De zwaargewondenratio verschilt naargelang het weggebruikerstype
Reeds decennialang geven de nationale ongevallenstatistieken aan dat autobestuurders de weggebruikers zijn die het grootste aantal zwaargewonden tellen. De Minimale Klinische Gegevens vertellen echter een ander verhaal. In de ziekenhuizen blijkt het grootste aantal zwaargewonden zich te bevinden onder de fietsers.
Dit groot verschil tussen het aantal geregistreerde zwaargewonde fietsers in de officiële ongevallenstatistieken en de MKG weerspiegelt zich in een zwaargewondenratio van maar liefst 5,5.
Daarmee hebben fietsers afgetekend de hoogste ratio van alle weggebruikerstypes. Na de fietsers volgen
de bestuurders van gemotoriseerde tweewielers (ratio 2,2), de voetgangers (2,0), de autobestuurders2(1,3) en uiteindelijk de autopassagiers3 (1,1).
Dit geeft aan dat de officiële ongevallenstatistieken het aantal zwaar gewonde kwetsbare weggebruikers (voetgangers, fietsers, bromfietsers en motorfietsers) veel sterker onderschatten dan het aantal autobestuurders en autopassagiers.
De belangrijkste verklaring voor de hoge zwaargewondenratio van fietsers is dat eenzijdige fietsongevallen nauwelijks door de officiële statistieken worden geregistreerd. Eenzijdige fietsongevallen zijn fietsongevallen waarbij geen andere weggebruikers zijn betrokken. In de periode 2004-2007 werden in de MKG bijna 15.000 zwaargewonden genoteerd met code E826 (fietsongeval zonder gemotoriseerd voertuig, wat nagenoeg overeenstemt met de definitie van eenzijdige fietsongevallen)4.
In diezelfde periode komen in de officiële ongevallenstatistieken slechts 827 dergelijke zwaargewonden voor. Dit leidt tot een zwaargewondenratio van niet minder dan 18 voor zwaargewonde fietsers in eenzijdige fietsongevallen5.
Ongeveer vier vijfde van het totaal aantal zwaargewonde fietsers in de ziekenhuizen bleek bij een dergelijk ongeval betrokken te zijn geweest.
Er zijn een aantal verklaringen voor het feit dat zwaargewonde auto-inzittenden beter worden geregistreerd dan andere zwaargewonde weggebruikers. Ten eerste is de politie in auto-ongevallen vaak niet alleen noodzakelijk voor de vaststelling van het ongeval maar ook om de verstoorde verkeerssituatie op te lossen. Daarnaast achten de betrokkenen in auto-ongevallen de formele vaststelling van het ongeval door de politie vaak noodzakelijk voor de verdere afwikkeling van het ongeval door de verzekeringsagentschappen. Mogelijk worden ongevallen met personenwagens, (lichte)vrachtwagens en bussen ook steeds als ernstiger gepercipieerd dan ongevallen zonder deze voertuigen en wordt de politie er daarom sneller bijgehaald.
De zwaargewondenratio verschilt volgens leeftijdscategorie
Het grootste verschil tussen het aantal zwaargewonden in de officiële statistieken en de MKG op het vlak van de leeftijd van de slachtoffers wordt waargenomen in twee leeftijdsgroepen: kinderen van 0-14 jaar en senioren boven de 65 jaar.
Voor zwaargewonden uit deze leeftijdscategorieën bedraagt de ratio minstens 3,3. Hij kan bij kinderen oplopen tot 5,2 (5-9 jarigen) en tot 4,5 bij bepaalde senioren (90-plussers). De hoge zwaargewondenratio van kinderen en senioren is niet verbonden aan één welbepaald vervoermiddel maar komt tot uiting bij alle verplaatsingswijzes.
Een opvallende bevinding van dit onderzoek is dat in de Minimale Klinische Gegevens 4,6 keer meer zwaargewonde kinderen (0-14 jaar) onder de zwakke weggebruikers (voetgangers en fietsers) worden geteld dan onder de passagiers van personenwagens. Hiermee komt de problematiek van jonge zwakke weggebruikers veel sterker naar voor in de MKG dan in de officiële statistieken. In deze statistieken worden “slechts” 1,7 maal meer zwaargewonde kinderen onder de zwakke weggebruikers dan onder de passagiers van personenwagens geteld.
De algemene hogere zwaargewondenratio bij kinderen en ouderen kan gedeeltelijk verklaard worden door het hoge aantal zwaar gewonde voetgangers en fietsers in deze leeftijdsgroepen in vergelijking met de tussenliggende leeftijdsgroepen. Maar ook als enkel fietsers en voetgangers worden geobserveerd, blijkt de ratio van kinderen en senioren hoger dan voor zwaargewonden van 20 tot 65 jaar.
Nota´s (kleingedrukte)
1 De analyses in dit rapport zijn uitgevoerd voor de periode 2004-2007. Enkel de analyse van de evolutie van de zwaargewondenratio wijkt van deze regel af, want voor deze analyse waren ook reeds gegevens voor het jaar 2008 beschikbaar.
2 Onder deze categorie vallen naast de autobestuurders ook alle andere bestuurders van gemotoriseerde voertuigen die geen tweewielers zijn (bvb. vrachtwagens, bussen, etc.)
3 Onder deze categorie vallen naast de autopassagiers ook alle andere passagiers van gemotoriseerde voertuigen die geen tweewielers zijn (bvb. vrachtwagens, bussen, etc.)
4 De code E826 wordt gebruikt voor fietsongevallen zonder betrokken gemotoriseerde voertuigen. De meeste van deze fietsongevallen zijn eenzijdige ongevallen, ongevallen waarbij de fietser tegen een hindernis aanrijdt of waarbij de fietser het evenwicht verliest en ten val komt. Een kleine minderheid van de fietsongevallen met code E828 zijn ongevallen tussen een fietser en een voetganger, tussen twee fietsers, of nog een andere ongevalstype tussen een fietser en een niet gemotoriseerde weggebruiker.
5 Net als in deze paragraaf worden zwaargewonden met code E826 in de rest van dit rapport gelijkgesteld aan fietsers in eenzijdige fietsongevallen. Er moet hierbij in gedachten worden gehouden dat een kleine minderheid onder hen echter voetgangers zijn of fietsers die tegen een andere fietser aanbotsten.
|
Mijn (ruwe) berekening (verbeter me evtl)
http://statbel.fgov.be/nl/statistiek...ersongevallen/
Als ik die factor 2,5 meer zwaargewonden -niet geteld uit ziekenhuizen- hypothetisch uitzet op de offic. *4703 zwaargewonden van 2012 hebben we in werkelijk ratio*2.5= 11757 zwaargewonden, en van dat verschil 7054 zwgew daarvan sterven gemiddeld 2,4 % MKG (zie link#) binnen 30 dagen of 169 offic. verkeersdoden meer...
Dus hebben we geen 717 doden in 2012 maar wel 886 of bijna 24 % meer ! (en ~ 24 % voor al de vorige jaren ook)
En wslk zijn ~ de helft ervan fietsers (vooral + 65 jaar en kinderen) zo lees ik uit de studie en na een berekening.
al ouder onderzoek waarom dat in BE nog altijd zo is:
Johan de Mol UGent (vanaf blz 15 onderaan lezen...)
Citaat:
http://www.cvs-congres.nl/cvspdfdocs/cvs06.40.pdf
5) Medisch geheim versus maatschappelijk belang
De algemene regel in ziekenhuizen is dat het medische geheim of de privacy van de patiënt absoluut is en belangrijker dan het maatschappelijke belang. [...]
|
En BIVV:
Citaat:
http://www.fcvv.be/Docs/Groups/FCVV%...kers%20DEF.pdf pagina 6 onder opmerking [10]
10 Wegens ontbreken financiering gegevensregistratie door ziekenhuispersoneel en de beperking van gegevensoverdracht op grond van de strafrechtelijke bepalingen m.b.t. het medisch geheim.
|
|
