Politics.be

Als ik hierover geraak ben ik bijna thuis dacht Toby. Jammer genoeg was die 'hier' uit 'hierover' een wild kolkende rivier van 2,5 km breedte, tot 40 meter diep en net niet bevroren enkel en alleen omdat het water daar te wild voor tekeer ging. Want koud was het wel, getuige die sneeuwlaag die Toby nu al vijf dagen tot aan de knieën reikte.

"Ik spring erin, zwem naar de overkant en kruip er daar weer uit." dacht Toby. Toby was de man van simpele oplossingen. Niet langer nadenken dan nodig, geen overbodige 'intellectuele' franjes. Doen.

Toby was halfweg de rivier toen hij in de verte, stroomafwaarts voor de puristen, een brug zag. Hij draaide zich om en begon onmiddellijk terug te zwemmen.

Helaas (waarom helaas zullen we later vernemen) dacht Toby op dat moment; "Hey, ik ben al halfweg en nu toch al nat, tegen dat ik terug gezwommen ben heb ik de afstand van de gehele breedte van de rivier gezwommen en sta ik terug op dezelfde plek. En dan moet ik die hele wandeling naar en over die brug nog doen. Geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt om terug te zwemmen. Ik zwem voort!!

Toby draaide zich nogmaals om en zwom opnieuw richting overkant. Het tweede gedeelte van de rivier was aanzienlijk lastiger. Het water stroomde sneller en de golven waren hoger. Bovendien zaten er op zo'n kleine meter onder water massa's scherpe rotsen. Toby raakte er zo eentje twee na elkaar en verloor een been. "Dit is waanzin", dacht Toby, "ik zwem terug en wandel naar die brug!"

Dat viel echter dik tegen. Zwemmen met maar 1 been is niet evident en hoe survival je ook mag zijn, je traint daar niet op. Kwam daar nog bij dat er behoorlijke hoeveelheden bloed uit de stomp kwamen gegulpt. Terug het halfweg-punt bereikt bedacht Toby zich; "Ik moet eens leren duidelijk zijn tegen mezelf. Dan weer verder, dan weer terug,... Stick to your plan zoals ze in Engelstalige landen wel eens zeggen. Niet opgeven. Quiting is for losers! Nog Engels, kijk eens aan, als dat geen teken is! Ik keer om en hou me aan mijn oorspronkelijke plan. Ik zwem die rivier over alsof die rotbrug niet bestaat."

En voor hij het zelf wist was hij alweer omgekeerd en terug richting overkant aan't zwemmen. Het gedeelte met de rotsen kostte hem echter na vijf meter al een arm en zijn resterende voet. Toby bevond zich in deze fase ook vaker onder water dan erboven.

Gelukkig kwam hij net op tijd tot inzicht. "Het getuigt van moed en intelligentie om jij eigen plannen te veranderen maar als het moet dan moet het.", dacht Toby. "Als ik zo verder ploeter verzuip ik nog voor ik leegbloed en daar is niemand iets mee vooruit. Terugkeren is de enige optie. Fuck die Engelsmannen."

Toby draaide zich om en ging weer naar de oever zwemmen waar hij nu toch al vijf uur geleden vertrok. Het was met die oever in het vooruitzicht dat een vlijmscherpe steen Toby's buik openritste. Zijn darmen dwarrelden rond een andere steen en Toby werd mee onder water getrokken. In allerijl probeerde Toby zich nog los te snijden maar het idee van uw eigen darmen door te snijden vond Toby toch maar een beetje vies. Misschien verdronk hij nadien dan nog. Heb je je eigen darmen doorgesneden, verzuip je nog.
Niet met mij dacht Toby en hij spartelde nog 1 keer tot aan de oppervlakte. Op de oever zag Toby plots twee mensen in zwembroek staan.

Hij perste alles uit zijn vege, leeggebloede lijf en riep:"Nee, niet doen! Ginder verderop is een brug!!" maar de Engelse toeristen verstonden hem niet en zo verdronken er die dag een man genaamd Toby en twee Engelse toeristen.