Politics.be - Vrijheid is geen luxe

In De Standaard las ik vandaag dit interessant artikel. En met een aan honderd procent grenzende waarschijnlijkheid kan ik al stellen dat de supercorrecten met de inhoud hiervan volmondig akkoord zullen gaan!

Citaat:

RUSLAND kan zich niet te veel democratie veroorloven, want die verdeelt het land en belemmert de strijd tegen de terreur. Met dat argument beperkt president Vladimir Poetin nu het kiesrecht van de Russen, nadat hij ook al de persvrijheid verregaand breidelde.
Hij ondervindt weinig weerwerk bij de eigen bevolking, die nooit veel vrijheid gewend was. En ook de buitenwereld reageert nauwelijks. Als er een harde hand nodig is om Rusland bijeen te houden, wel, �* la guerre comme �* la guerre, nietwaar?

Je houdt het niet voor mogelijk dat zo'n immoreel en onrealistisch standpunt het nog altijd doet. Of het nu over Mobutu of Saddam Hoessein of de vrijheidsdodende communistische regimes ging of gaat, altijd weer kregen en krijgen we het argument van de stabiliteit opgedist. En als er na de val van die regimes chaos en geweld uitbreekt, dan is het van ,,zie je wel?''. Maar dat ,,zie je wel'' is een pseudo-gelijk. Hoe erger de dictatuur, des te minder vrijheid, debat, middenveld ze toelaat, hoe wreder ze elke kritiek onderdrukt, hoe verschroeider ook de aarde is die ze nalaat, en hoe hopelozer de taak wordt om er iets te vestigen dat op goed bestuur, laat staan democratie lijkt.

Zeker, Irak bewijst dat je niet zomaar democratie met de wapens kan gaan opleggen. Maar het blinde geweld, de massamoorden op burgers, de barbarij van de onthoofdingen zijn ook een weerspiegeling van de wreedheid en willekeur van het bewind van Saddam.

Tijdens de Koude Oorlog heette Europa stabiel te zijn. Voor die stabiliteit betaalden de Oost-Europese bevolkingen een zeer zware prijs, ondanks alle gepraat over detente. Ronald Reagan werd weggehoond toen hij zei dat de toestand van wederzijdse nucleaire afschrikking immoreel was, en dat de veiligheid van Europa niet in aantallen raketten maar in democratie lag. En wat bleek? Dat niet de vredesbewegingen, die drukte maakten over raketten maar zwegen over de schendingen van de mensenrechten, maar die ,,cowboy'' gelijk had. Sinds de omwentelingen in Centraal- en Oost-Europa zit geen kat nog in met de wederzijdse bewapening.

Van de uitbarsting van geweld op de Balkan tot de ellende in Congo blijkt dat dictatuur alleen maar schijnstabiliteit schept. De problemen worden onderdrukt, maar niet opgelost en zodra het deksel van de ketel gaat, barsten ze weer los.

Vrijheid is niet een luxe die arme of onstabiele landen zich niet kunnen veroorloven. Juist waar er geen vrije discussie is, kunnen verspilling van de bodemrijkdommen en verloedering van het milieu, verwaarlozing van de volksgezondheid en corruptie, geweld en wreedheid ongehinderd blijven bestaan. De onderdrukking van vrije informatie in China is bijvoorbeeld de oorzaak van vele Sars-sterfgevallen geweest. Veel hongersnoden, van Noord-Korea tot zuidelijk Afrika, zijn aan slecht bestuur te wijten.

Het is niet alleen gemakzuchtig en immoreel als we onszelf koesteren in onze vrijheid en welvaart, en zeggen dat onze waarden misschien niet aangepast zijn aan ,,andere culturen''. Het is zelfs geen Realpolitik.

Daarom is nu bijvoorbeeld dringend een nieuwe aanpak in het Midden-Oosten nodig. Het is niet omdat George W. Bush dat voorstelt dat de idee per definitie stom is. Zoals men in de States placht te zeggen: ,,Sommige dingen zijn waar, ook al zegt J. Edgar Hoover ze.'' Ook Arabische ballingen in Europa dringen erop aan dat de Europese Unie niet blijft vastzitten in steriel anti-Amerikanisme, dat haar lidstaten hun relaties met dictatoriale Arabische regimes moeten herzien, dat ze tastbare garanties moeten vragen van democratisering.

Het bewijs a contrario dat vrijheid geen hinderpaal, maar een motor van vooruitgang is, ligt aan de overzijde van de Atlantische Oceaan. Periodiek vragen ook Amerikanen die hun grondwet en de vrijheden die hij garandeert met hart en ziel toegedaan zijn zich af hoe lang het systeem nog de onaflatende kritiek, het negativisme, het constant bovenspitten van schandalen kan dragen voor het instort. Niettemin blijft Amerika, ondanks al zijn tekortkomingen, floreren, blijft het aan de top van de wetenschappelijke ontwikkeling, blijft het de grootste trekpleister voor immigranten, getuigt zijn demografische groei van het vertrouwen van zijn bevolking in de toekomst.

Het siert de Amerikaanse media dat ze zich niet door overwegingen van schade aan het nationaal prestige lieten weerhouden om het schandaal van Abu Ghraib te onthullen. Poetin moet westwaarts kijken als hij denkt dat democratie een molensteen rond de nek is. En de rest van de wereld mag zich afvragen hoe anders Irak er had kunnen uitzien als er maar een duizendste van de mediadrukte over Abu Ghraib had plaatsgevonden over de honderdduizend maal ergere gruwels in de martelgevangenissen van Saddam.

www.standaard.be/doorgeprikt
24/09/2004 Mia Doornaert
©Copyright De Standaard

Vrijheid is geen luxe...