Groeiende groep singles
 

Los van de politieke en fiscale gevolgen, ben ik vooral geïnteresseerd in het sociale aspect. (Of hangt dit alles samen, geen idee...)


Schatten we autonomie en individualisme te hoog in?
Mensen leven steeds langer, terwijl relaties inderdaad een kortere houdbaarheidsdatum hebben.
Wat is jullie mening?

Wat kunnen die mensen verwachten van de overheid ?
(dat ze daar niet verder op ingaan, in die sossenkrant, verwondert me niet, want zij gaan er van uit dat de overheid alles moet regelen voor iedereen ...)

Wat ik persoonlijk wel vind, maar dat zal eigenlijk die singles weinig kunnen schelen, is dat de overheid al haar bemoeienissen (belastingen, sociale voordelen) meer op individuele basis moet organiseren en bepalen. De solidariteit kan daar perfect bij geïntegreerd worden, vb. pensioenopbouw per fiscale trimester mag gespreid worden met je partner die je zelf uitkiest als die akkoord is, voor die trimester...)

.

Tenminste financiële eerlijkheid

waarom moet ik verhoudingsgewijs op tal van vlakken nu meer afdokken (belasting, huis,...) als iemand met een paar kinderen?

Omdat hij met de zorg van zijn kinderen bijdraagt aan de maatschappij.

Dat worden ook belastingbetalers he....

Als mijn (veel jongere) buurvrouw bevalt, dan krijgt zij van mij een mooi cadeau.
Dat is een vorm van solidariteit.

Waar ligt de grens tussen wat jij noemt financiële eerlijkheid enerzijds, en anderzijds maatschappelijk georganiseerde solidariteit voor mensen met kinderlast.

(en bij de weg: een alleenstaande vent kan kinderen hebben bij een alleenstaande vrouw; maar hij is en blijft de vader .... ook als single, dus ...)

Afijn, ik denk dat het artikel in De Zorgen interessant is als een sociologisch fenomeen dat beschreven wordt, maar verder politiek niet zo relevant.

.

Dat is waar terwijl je het minst belastend bent voor milieu (ecologische afdruk)...ruimtelijke ordening (je woont kleiner enz)....pensioen (geen overleving)...en voor de administraties de eenvoud zelf.

Tja waarl git de grens

ik herinner me nog goed mijn klagende ouders toen alle kinderen uit huis waren en dat het ineens allemaal zo duur werd :)

langs de andere kant, kinderen is een keuze
da's geen ziekte, handicap, ouderdom,...

Mensen vogelen steeds liever meer in het rond denk ik. :)

Toen alle kinderen uit huis waren ?

Ik heb een andere ervaring, met mijn drie nakomelingen.

Toen de oudste zijn schup afkuiste, viel ik qua voordelen terug van drie naar twee. En dat was wel degelijk de grootste sprong neerwaarts.
(tegelijk zijt ge ook een dure vogel kwijt natuurlijk, want ze kosten meer dan dat kindergeld en dat belastingsvoordeel. Veel meer.)

.

Dat is de schuld van het feminisme en de seksuele losbandigheid.

In een samenleving waarin iedereen in het rond neukt is het nu eenmaal moeilijker om iemand te vertrouwen.

Sommige vrouwen zijn bijzonder veeleisend, veel meer dan vroeger, en ze verwachten de perfectie. En vooral veel geld.

Dat je in uw geval veel geld moeten hebben voor een vrouw, dat kan ik geloven ja. :-)

Let op met deze persoonlijke aanvallen, want je zal snel weer een ban krijgen.

Als ik dan dit bericht lees, dat er ruzie is binnen het huishouden als de man een stukje vlees bakt, bewijst dat zo iemand niets te zeggen heeft.

Als gij daarmee content zijt, ben ik blij voor u.
Maar dat is niets voor mij.

Orie. Een socialistische krant als De Morgen verliest klanten. Ze doen er alles aan om van alles een sociaal probleem te maken.
De maatschappij heeft nooit minder dan nu een probleem gemaakt van alleenstaanden, zelfs met kindjes.

Wat ben jij preuts, zeg.

Tellen die beledigingen aan het adres van mijn vrouw in mijn privé box ook als persoonlijke aanval?
Wie zegt dat we daar ruzie over hebben?
Mijn pens is daar bijzonder content mee ja.

Inderdaad.

Wie zijn vriendin niet wil delen met de hele buurt, is wel erg preuts.

Als iemand stiekem ribbetjes moet gaan eten zonder dat de vrouw het mag weten...

Fijne relatie.

Kijk, je berichten stinken naar "vroeger was het beter onzin."

Relaties gaan nu vaker stuk omdat een groot deel van de relaties nu eenmaal na verloop van tijd mensen niet meer gelukkig maken. Vroeger had je nog genoeg sociale druk om mensen in het gareel te houden en de rest van hun leven ongelukkig getrouwd te blijven. Het is nog niet zo lang geleden dat er wettelijk iets erkend wordt als 'verkrachting binnen het huwelijk', wat een mooi illustreert hoe de verhoudingen lagen.

Vrouwen (en mannen!) kunnen er nu de brui aan geven als een relatie hen niet gelukkig meer maakt of als hun partner hen psychisch of fysiek terroriseert. Lijkt me een vrij mooie verdienste van de seksuele revolutie en feministische bewegingen.

Nu, ik kan u wel volgen dat "vroeger was het beter" soms onzin is.

Echter, indien u van de jonge generatie bent, zal dat wel degelijk van toepassing zijn.

U mag de schulden van de brassers van de vorige generaties aflossen.

Ik vind het nogal straf dat u het sneller stukgaan van relaties als positief omschrijft.

Een relatie heeft altijd zijn ups en downs, maar daarom moet je ze niet meteen verbreken.

Het eerste wat veel jonge koppels tegenwoordig doen is een SOA-test afleggen.

Ik vind dat niet echt romantisch.

Een maat van mij had onlangs een meisje ontmoet op een feestje.

Mevrouw was al 4 jaar single maar had al jaren een spiraal in.

Blijkbaar krijgt mevrouw nogal veel saus te verwerken?

Bovendien is ze van mening dat met anderen flirten geen enkel probleem is, zelfs als je een relatie hebt.

Moet er nog zand zijn?

Geef mijn portie van uw seksuele revolutie maar aan fikkie.