Politics.be - Waar ligt, volgens de b. wet, het ocmw van Roemenië ?

Het antwoord op deze vraag vind je in onderstaand artikel.

Zo hebben we meteen een idee waarom onze sociale zekerheid zoveel kost.
En ook waarom we zo weinig ontwikkelingshulp kunnen geven aan de echte ontwikkelingslanden.

titel: Brandweer ontdekt bosbewoners in Schoten
link: http://www.gva.be/cnt/dmf20140830_01...ers-in-schoten

Citaat:

Bij een klein brandje aan een overwoekerd stuk groen in Schoten deden de spuitgasten een vreemde ontdekking. In een verlaten houten barak troffen ze twee mannen aan die er hun intrek hadden genomen.

Een compleet overwoekerde lap groen op de rand van de gemeente Schoten, grenzend aan het Merksemse Bouckenborghpark. Dat is waar de brandweer zich een weg door moest banen om bij de brand te kunnen komen. Eenmaal aangekomen, was er niet veel nodig om het vuur te blussen. Een schep water uit een naastgelegen beekje volstond.

Het vuur bleek aangestoken door Marian O. en diens oom, twee Roemenen die naar eigen zeggen sinds een maand hun intrek hebben genomen in een houten barakje dat ooit dienst moet hebben gedaan als materiaalhok van een tuinder. In een poging om het verloederde huisje wat op te knappen, hadden ze afval in brand gestoken. Dat dat zo veel aandacht zou trekken, daar hadden ze geen rekening mee gehouden.

Mensenhandelaars

Pas als we hem met een Roemeense tolk opzoeken, kan Marian zijn verhaal doen. Hij spreekt een beetje Engels, maar te weinig om echt verstaanbaar te zijn. Hij en zijn oom hebben het huisje ingericht in twee delen: het grootste deel wordt ingenomen door een slaapkamer, maar er is ook een soort veranda waar ze kunnen eten en sigaretten rollen. Op een schapje staan zeep en scheerschuim. Op de grond een fles whisky en een fles Coca-Cola. Met dalstenen hebben ze zelfs een klein terrasje aangelegd.

“Ik ben in 2004 naar België gekomen in de hoop dat ik hier een leven zou kunnen uitbouwen”, vertelt Marian. “Ik kwam eerst in Brussel terecht. Omdat ik mijn rechteronderarm ben kwijtgespeeld bij een ongeval in Roemenië, viel ik meteen in handen van mensenhandelaars. Ik werd gedwongen om op straat te bedelen. Ik diende een klacht in bij de politie omdat ik zo niet meer wilde leven en werd naar Antwerpen gebracht.”

“Hier werd ik geholpen door Payoke (het Antwerpse slachtofferonthaal voor mensensmokkel, red.). Ik kreeg een appartement en een invaliditeitsuitkering, maar het liep fout. Ik werd uit mijn appartement gezet en kwam opnieuw op straat terecht. Terwijl ik in een park lag te slapen, werd ik beroofd. Al mijn papieren ben ik kwijt. Na dagen rondzwerven in de regen, vond ik dit huisje. Mijn oom, die artritis en suikerziekte heeft, en ik trokken erin. Alles is beter dan op straat slapen.”