Wat is de zin van religie?
 

Heeft religie zin? Hebben we religie nodig? Is niet-gelovig zijn ook een vorm van religie?
Genoeg stof tot discussie.
Ikzelf ben ervan overtuigd dat we religie niet nodig hebben en dat het dus ook geen zin heeft.
We zijn als mens zelf heus wel in staat om ons bewust te zijn van ons handelen en ons te verantwoorden.

Van op afstand gezien is religie best vaak grappig.
Het is dus misschien nuttig om af en toe ons leven op te vrolijken.
Maar waarschijnlijk valt de kosten-baten-analyse toch in het nadeel van religie uit.

Waarom is volgens jou religie grappig?

Ik val voor surrealisme, sterke verhalen, fantasmagorieën, verzinsels, paradoxen, tegenstrijdigheden etc. en vooral voor mensen die er in volharden.

Voor mij is religie niet nodig. "God" bestaat niet, ongeacht zijn incarnatie, strekking of huidskleur.
Sommige mensen echter, hebben wel een religie nodig als houvast in het leven, om bepaalde dingen/gevoelens zin te geven of te benoemen. Ik heb daar het grootste respect voor, en zal nooit een discussie initieeren met een gelovige over de zin van zijn/haar geloof.

Omgekeerd ligt het anders: wie mij tracht te overtuigen van zijn/haar religie, die zal het geweten hebben. Ik krijg pukkels van "wervende" godsdiensten.

Religie is niet alleen niet nodig, het is ook niet wenselijk. Maar het is er en daar is jammer genoeg niets aan te veranderen.

Braaf kindje...
Niets zeggen tegen mamma of pappa van wat ik nu ga doen hee!

Van allemaal dus ;)

Vaak genoeg brengt de natuurwetenschap de gangbare religieuze overtuigingen aan het wankelen, zonder ze door iets anders te vervangen. Daaruit ontstaat het groteske verschijnsel dat natuurwetenschappelijk ontwikkelde, geestelijk hoogstaande mensen een ongelooflijk kinderlijke - onontwikkelde of verkommerde - filosofische wereldbeschouwing hebben.
Erwin Schrödinger.

Religie is een nodige en nuttige menselijke functie die de emotionaliteit, in ieder van ons aanwezig, stuurt naar het alter-intentionele - dat wil zeggen weg van de ego-intentionaliteit en gericht op het andere, de anderen en het gans Andere. Ze vindt haar wortels in de verwondering omtrent het bestaansmysterie - dat ze niet zoekt te verklaren - en haar hoogtepunt in een goed begrepen mystiek die steunt op persoonlijke waarachtigheid en niet op universele waarheid.

Het is alleen jammer - en nu zijn we terug bij Schrödinger - dat sommigen godsdienst verwarren met religie.

Goed begrepen religie in de oorspronkelijke betekenis van het woord is datgene wat mensen bindt. Godsdienst, ondanks elke roep daaromtrent, is veelal datgene wat mensen scheidt. (Maar natuurlijk is het ook mogelijk om vanuit de oppervlakte van de godsdienst in de diepte van de religie te duiken.)

Je hebt toch geen religie nodig om je te verwonderen over het bestaansmysterie? Dat kan toch even goed zonder religie?

Voor veel mensen kan dat niet zonder een "hogere macht" erbij te betrekken.
Het is ook van alle tijden en alle kulturen: de drang naar een verklaring voor "wat was er eerst?", "wie ben ik, wat doe ik hier", de absolute zekerheid dat het allemaal eindig is. Het is een hele boterham.

Neen
Neen
Neen

Genoeg stof tot discussie.
Ikzelf ben ervan overtuigd dat we religie niet nodig hebben en dat het dus ook geen zin heeft.
We zijn als mens zelf heus wel in staat om ons bewust te zijn van ons handelen en ons te verantwoorden

Ik denk dat dit is wat u ervan maakt.

Als ik in Wikipedia kijk dan vind ik:

In bredere zin duidt het woord 'religie' op een algemenere vorm van spiritualiteit, gevoelens, gedachten met betrekking tot de zin van het leven.

Inderdaad niet altijd godsdienstig, maar als we bovennatuurlijke elementen buiten beschouwing laten kunnen we niet anders dan constateren dat het leven geen zijn heeft en dan is de gedachte toch zeer beperkt.

Graag de rest van de posting ook lezen.

Ik denk dat dit is wat u er - geholpen door Wikipedia - van maakt.

En meer in algemene zin waarom zou 'religie' het leven an sich zinvol moeten maken? Misschien is het al genoeg wanneer het leven fur mich zinvol is. Religie - in zijn pure zin - is overigens niet gebonden aan 'bovennatuurlijke' elementen. Zelf ben ik volkomen atheïstisch, volkomen wars van welk bovennatuurlijk element ook, en toch voel ik me 'religieus'.

Interessant! Kan je dit eens wat meer duiden? Wat bedoel je met "je religieus voelen"?

Dat kan inderdaad. evenwel ...

Vandaag het begin van een kerkdienst bijgewoond in Krk. Een jonge moeder droeg haar eerste baby in de armen. Ze stond met haar man bij de achterste banken. De dienst begon, de kerkgangers stonden op, de priester kwam met de misdienaartjes van voor naar hen toe voor de doop en een zegening. Een korte toespraak met microfoon, de kerkgangers keken aandachtig toe, dan ging de priester met zijn gevolg door het middenpad naar voren gevolgd door het jonge paar met kind, orgelspel, gezang van een vrouwenkoor en de hele gemeente meerstemmig ... Een indrukwekkend en ontroerend schouwspel. Dit gaat nog iets verder dan het overdenken van het bestaansmysterie. Het is ook een mysterie van een geloofsgemeenschap met zijn geborgenheid.

Het vaticaan is rijk.

Waarmee ik niets wil zeggen.

Wat u beschrijft is een ritus, een perfekt geregisseerd visueel schouwspel, maar dat is het dan. De katholieke kerk - en vele andere- zijn daar meester in, en dat heeft inderdaad niks te maken met het bestaansmysterie. Ik wil de zaak hier niet in het belachelijke trekken, maar ik zie hier een analogie met Michael Jackson: zijn stem gelijkt op die van een varken dat gekeeld wordt, maar de visuele show errond is perfekt. De vorm is belangrijker dan de inhoud.

Religie is Darwinistisch eenvoudig te verklaren. Een volk met een religie heeft meer kans te overleven dan een volk zonder. Anders zou religie niet bestaan.

Religie is geëvolueerd uit de aanbidding van de voorvaderen. Er is een ethische component aan toegevoegd, met regels en tradities. Dat maakt het overleven van een maatschappij/stam/volk efficiënter.

De vraag is nu: is het in de 21 eeuw nog efficiënter?