bron :
www.equalitytrust.org.uk
Er zijn nu al zo'n 200 tal verschillende onderzoeken gedaan over heel de wereld naar ongelijkheid, naar het verband tussen inkomen en bezit en gezondheid, welbevinden, vertrouwen in anderen, scholing, criminaliteit, drugsgebruik, leeftijdsverwachting en andere sociale indicatoren. Op één na komen ze allen tot dezelfde bevindingen. In landen met een grotere ongelijkheid is het met de gezondheid, scholing, het crimineel gedrag en andere sociale indicatoren slechter gesteld. Enkele van de rijkste landen ter wereld horen trouwens bij de meer ongelijke (VS, UK, ...)
En tegen alle verwachtingen en intuïtie in blijkt dat niet enkel de armere mensen slechter af zijn in ongelijkere landen, ook diegene die financieel beter af zijn hebben uiteindelijk slechtere vooruitzichten of halen slechtere resultaten. Zelfs de rijken die privéonderwijs in de VS of de UK volgen doen het bvb uiteindelijk slechter in de PISA testen, hebben meer last van wantrouwen, stress, zwaarlijvigheid, eindigen vlugger in de gevangenis, worden vroeg zwanger en leven minder lang dan de rijken in meer gelijke landen.
Er zijn twee manieren om de ongelijkheid te verminderen en het welzijn van de hele bevolking te verhogen. De Europese manier door middel van taxatie en herverdeling of de Japanse manier door het verminderen van de inkomensongelijkheid op niveau van de bedrijven.
Nu, Wouter Jambon heeft de alarmbel al geluid en goed ingeschat wat er gaande is. Onze elite voelt de sinds de jaren '80 (Thatcher, Reagan) stijgende ongelijkheid met de Angelsaksische elite zo hard aan dat ze zich geen elite meer voelt. De werkgeversorganisaties en denktanks van intellectuelen klagen steen en been zonder eigenlijk te beseffen dat het vanwege de ongelijkheid met de collega's uit ongelijkere landen is. Vermits die landen met hogere ongelijkheid voorlopig niet van plan lijken de verstandige omslag naar meer gelijkheid binnen hun bevolking in te zetten, vermoedelijk vanwege een domme puur eenzijdig economisch ideologische visie, zijn wij wel genoodzaakt om onze elite te helpen en de ongelijkheid met de Angelsaksische elites te verminderen teneinde het stijgende overgewicht, drugsgebruik, gebrek aan vertrouwen, verminderende prestaties, ... bij onze elite tegen te gaan. De verhoogde ongelijkheid binnen ons land gaat het effect voor de elite vermoedelijk wel teniet doen en onze minder rijke bevolking in een slechtere toestand brengen maar iets doen is altijd beter als niets doen. We kunnen moeilijk ten oorlog trekken tegen de Angelsaksische landen zoals de Islamieten die in sommige gevallen trouwens qua ongelijkheid niet moeten onderdoen voor diegene die ze jennen.
Ik stel voor om het stijgen van de ongelijkheid bij ons op de de Europese manier te doen omdat we het omgekeerde bewerkstelligen hier ook al op deze manier deden. De Japanse manier gaat hier trouwens niet pakken gezien de huidige heisa reeds over de hoogte van de inkomens. We moeten de drie hoogste belastingschijven afschaffen. Of de twee hoogste, Verhofstad heeft de hoogste al afgeschaft. Bijkomende achterdeuren in de fiscaliteit inbouwen, pestbelastingen afschaffen, vennootschapsbelasting afschaffen, quota en prijsverhogingen aan de universiteit invoeren en aan privatiseringen werken, we moeten discounters en andere anorexiabedrijven met lage lonen en tewerkstelling steunen door minimumlonen, kinderarbeid en andere arbeidsregels af te schaffen, private gevangenissen bouwen, keihard tegen drugs optreden, welzijns- en straathoekwerk afschaffen, zo weinig mogelijk preventief en zo veel mogelijk repressief werken, alles privatiseren wat mogelijk is, ...
Help onze elite, ze worden niet goed van de ongelijkheid, lever in.
