Het onderwijs is failliet.
 

Als we zowel politiek en economisch dit bekijken, voor mij is er maar één conclusie. Het onderwijs is geen bron meer van kennis vergaren maar een instituut van achterhaalde mantra’s herhalen.

Nergens zie ik beslissingen die op lange termijn noodzakelijk zijn. Men denkt korte termijn en men past de wetgeving aanvullend aan op oude wetgeving terwijl grondige hervormingen noodzakelijk zijn. Is er dan geen enkele politici die dit inziet? Kan men enkel dogma’s van het onderwijs voorkauwen waarbij de houdbaarheidsdatum’s toch al enkele eeuwen overschreden zijn.

Dit ziet men ook in het bedrijfsleven. Men kan enkel besparen om winst. Altijd korte termijnplanning. Bedrijven moeten winst maken. Echter wat is winst? Door de koopkracht te ondermijnen en dit te compenseren door goedkopere werkkrachten gaat men de toekomst van het bedrijf ondermijnen. De bron van goedkopere werkkrachten is niet onuitputtelijk.

Anderzijdse ergernis is het dogma van diplomatitus. Een diploma is belangrijker dan de kennis zelf. Studies tonen aan dat dit een negatieve impact heeft op de economie. Diploma’s zijn belangrijk maar het bepaald niet de kwaliteiten van een persoon aan. Tegenwoordig kan men zelfs besluiten dat managers de nieuwe ambtenaren zijn maar dan op bedrijfsniveau. Vroeger zag je kleine bedrijven met personeel die letterlijk met een borstel zijn begonnen een serieuze bijdrage leveren aan de economische welvaart. Dit omwille van hun opgebouwde kennis die zelfs internationaal erkend werden. Dit zie je gewoon bijna niet meer. We zijn terug letterlijk terug af naar een standenmaatschappij waarbij de slaven die economisch de nodige kennis hebben de mond toegesnoerd worden wegens “niet de juiste diploma’”.

Wie ooit een klantendienst nodig heeft gehad weet waarover ik het heb. Men zal vaak horen “de procedures”.

De oorzaak ligt bij het onderwijs. De basis kennen is belangrijk, kritisch zijn over bepaalde basiskennis is blijkbaar niet meer belangrijk.

Het is een ziekte die Vlaanderen besmet heeft. Zolang deze ziekte niet bestreden wordt dan zullen er nog regeringen volgen waarbij de huidige regering feitelijk nog doetjes zijn met hun “hervormingen”.

Geen enkel instituut zit zo in de dwangbuis van het politiek correct denken als het onderwijs.
Kennisoverdracht is bijkomstig geworden. Het moderne onderwijs is erop gericht om de jeugd te vormen in het politiek correct denken (misschien de reden waarom er zoveel jongeren zo'n immense afkeer hebben van school, wat dan 'schoolmoeheid' wordt genoemd).

Thuleaans perspectief op onderwijs en opvoeding.

https://www.youtube.com/watch?v=bR42NxiA64Q

Dat heel het onderwijs doordrongen is van één vizie op de samenleving is een feit . Het is verdraagzaam en multicul of het is niks .
Indien nodig zal het eten hallal zijn , evolutietheorie kan best vermeden worden , taalkennis is niet belangrijk meer , goede manieren ook niet .
Een uur telt 50 minuten , voltijds werken is 24 x 50 minuten .
De jongere die dat tempo gewoon is geworden kan onmogelijk meedraaien in de echte wereld .
De jongere die dat tempo niks vindt , gaat iets nuttigs doen met zn leven , en verlaat de school voortijdig .

:D Schoolverlaters :D 99 procent van de tijd crapulekes met een dossier van een halve bijbel dik bij het jeugdparket, de zelfwaarde gemeten door de prijs van hun smartphone en de decibels van hun opgevoerde brommer, die ze betalen met een minimumloon, voor een job die binnen 5 jaar ten prooi valt aan automatisering.

De jonge leerkrachten weten wel beter. Spijtig genoeg moeten ze de duimen leggen voor de oude garde, die pinten kunnen drinken belangrijker vinden dan het belang van hun leerlingen.

Dat is juist. Het is trouwens door het bestuderen van de mankementen in het onderwijs systeem dat ik uiteindelijk tot mijn redelijk liberale standpunten ben gekomen, omdat ik begrepen heb dat elke grote staatsadministratie uiteindelijk totaal gek wordt. Nu heb ik wel het voordeel van vooral het Franse systeem te hebben bestudeerd, dat veel staatser, gecentraliseerder, en vooral, veel gekker is.

Maar er is *totaal geen kwaliteitszorg* in een openbaar systeem, en men merkt dat nog het beste in het onderwijs. Het product kan van bar slechte kwaliteit zijn, het kan emmers geld kosten, het kan goeie mensen in een keurslijf dwingen om vooral hun job slecht te doen, en als je over de oorzaak-gevolgen bomen gaat nadenken, dan kom je altijd uit op het volgende: geen concurrentie, geen keuze, geen allocatie van middelen aan de beste keuze, en beslissers wiens voordelen niet afhangen van de bekomen efficientie (ttz, prijs - kwaliteitsverhouding).

Er is maar een oplossing die ik kan bedenken: de vrije markt toepassen. Als je brol levert, en veel geld vraagt, dan zijn het enkel domme klanten die bij jou komen. Maar het gros van de klanten gaat een goeie prijs-kwaliteitsverhouding vragen.

Patrick. Je bent voorstander van de vrije markt. Ik ook. De vrije markt kan enkel de concurrentie aanzwengelen.

Hoewel liberaal vind ik wel dat er naast individuele, ook collectieve belangen zijn.

Onderwijs is een collectief belang. Het mag geld kosten voor zover het maar overtuigend is. Scholen mogen geen concurrentiebeleid voeren.

Scholen hebben een autonomie. Daar wringt het schoentje. De schoolnetten zijn te belangrijk. En toevallig zitten 70 procent van de leerlingen in het vrije katholieke onderwijs. Hoe is dit mogelijk.

dat is dus bij benadering het angelsaksisch systeem : 95% van de studenten krijgt slecht tot middelmatig onderwijs tegen betaalbare kostprijs, nog altijd vele malen duurder dan in belgie, maar betaalbaar voor de meesten
Een elite van 5% krijgt uitstekend onderwijs maar mag daar wel 50 000 dollar of meer per jaar voor ophoesten.

je krijgt dus groeiende ongelijkheid en een daling van het algemene welzijn.
in extremis krijg je dan het romeinse maatschappij-model : de 1% tegen de 99%. dat kan een tijdje blijven duren maar verrot uiteindelijk langs binnen.

In het Franse systeem is dat hetzelfde, alleen moet die elite geen 50 000 dollar ophoesten. Je moet gewoon in het goeie arrondissement van Parijs wonen waar een klein appartement al snel een miljoen Euro kost of zo, en/of voldoende politieke kennissen hebben. Dan ga je wel behoren tot de halve procent elite of zo die naar een Grande Ecole mag (jaja, via een toelatingswedstrijd, maar die in die arrondissementen in een paar scholen voorbereid wordt door de examinatoren van die toelatingswedstrijd, snappie snappie, die toevallig 90% van de leerlingen integreren in die Grandes Ecoles).
Dat kost jou niks, in tegendeel. In die staatsscholen, waar enkel de rijkste Parijzenaars met politieke invloed binnengeraken, *krijg je als student een loon* ! Een 1500 Euro of zo, per maand, geloof ik. Op kosten van Jan met de Pet, de belastingsbetaler.

De enige manier om daar als niet-stinkend-rijke-parijzenaar binnen te geraken, is om in een banlieu te wonen en bijzonder slecht te presteren. Want ze integreren nu ook 10% "sociaal achtergestelden". Die vinden nadien, eigenaardig genoeg, wel geen job :-) terwijl hun "normale" klasmaatjes allemaal hoge ambtenaren, of staatsbedrijfsleiders en zo worden.

Ok, ik overdrijf een heel klein beetje: hier en daar geraakt er een heel brilliante gast die al die voorbereidingen door de jury zelf niet heeft gehad, ook door de ingangsproeven. Maw, zonder de vragen op voorhand te kennen.

Klinkt weinig democratisch.
Je wilt toch niet imponeren of zo.
Je reageert gewoonweg naast de kwestie.

Je bent aan het lullen door te vertellen wat iedereen ondertussen weet. Een zogezegde maatschappelijke behoefte blijft afhankelijk van je rijkdom. Dus ook onderwijs.