De cyclus van leven en dood is een noodzaak
 

Er is al veel gediscussieerd over een mogelijk leven na de dood. Volgen mij is dit er duidelijk niet, maar er is meer.

Ik aanzie de evolutie van natuur, maatschappij en mens als een co-evolutie, waarbij de maatschappij misschien wel hetgeen is wat het snelst evolueert.

Ik neem één klein voorbeeld. We leven momenteel in een technolgische wereld. De jongeren zijn opgegroeid met een smartphone. Velen kunnen moeilijk zonder dit toestel leven en ze gebruiken het ook intensief. Hun hersenen zijn er dus volledig op afgestemd.

Door dit intensieve gebruik gaan de jongeren nieuwe toepassingen uitdenken en de maatschappij verder laten evolueren.

Ouderen kunnen er niet zo goed weg mee. Niet omdat ze dommer zijn, maar omdat ze met moeite een tv hadden in hun jeugd en ze dus hun leven er niet op afgestemd hebben.

De jongeren zullen echter ook oud worden en zullen na verloop van tijd de veranderingen in de maatschappij niet meer kunnen volgen, hun kinderen echter wel.

Veel heeft m.i. te maken met toestand van de maatschappij tijdens het vormen van de hersenen, iets waarvan we weten dat dit duurt tot de volwassenheid.

Doordat de oude hersenen afsterven en er telkens nieuwe onstaan in de nieuwe maatschappelijk context blijven de mens en de maatschappij evolueren, vandaar de co-evolutie.

Indien we niet zouden sterven zou deze co-evolutie niet kunnen plaatsvinden en zou de tijd dus min of meer stil staan.

Blijven leven na de dood zou dan ook geen lachertje zijn. Veronderstel dat we in de hemel de gewone mensen van het jaar 0 tegenkomen. Deze mensen konden zich met moeite uitdrukken, veel konden niet tellen en al zeker niet lezen en schrijven. Begin dan maar eens uit te leggen wet een smartphone is.

Mijn stelling is dus dat de cyclus van leven en dood een wezenlijk onderdeel is van de co-evolutie van mens en maatschappij.